Drie Brusselaars over de liefde voor hun historische lift

Even leek het einde van de historische liften in Brusselse gebouwen nabij. Door strengere veiligheidsnormen zouden de pareltjes vervangen moeten worden door zielloze exemplaren en zou alle charme verloren gaan. Zo ver komt het niet: voor de historische exemplaren komt er een aangepaste regelgeving, tot grote vreugde van de eigenaars. "Zonder deze lift is dit gebouw niet hetzelfde."

Pierre Six: 'Neem je de lift weg, dan neem je ook patrimonium weg'

Ik woon sinds 1991 in dit gebouw. We hebben een personen- en een goederenlift, beide gebouwd in 1928. Toen we het gebouw kochten, speelde de aanwezigheid van de twee historische liften zeker mee. De liften maken onderdeel uit van de oorspronkelijke architectuur. Vroeger werden liften op maat gebouwd, want er was nog geen standaardisering. Het zijn dus allemaal unieke stukken. Bovendien zijn ze onderdeel van de waarde van het appartement. Doe je de liften weg, dan verlies je een stuk patrimonium.”

“Toen bleek dat we de liften moesten aanpassen, hebben we een offerte gevraagd: de vernieuwing zou ons 200.000 euro kosten. Veel geld, voor iets dat bovendien lelijk zou zijn, want alles moest veranderen. Alleen de kooi mocht blijven. Een dergelijke ingreep heeft een gigantische impact op de esthetiek. We hebben niets laten veranderen en uiteindelijk bleef er uitstel komen op de deadlines door wetswijzigingen.”

“Tuurlijk moeten de liften veilig zijn, maar dat kan zonder de historische waarde aan te tasten. Zo hebben we al een lichtgordijn geïnstalleerd, zodat de lift stopt als dat lichtgordijn onderbroken wordt (als je je hand door de kooideur zou steken bijvoorbeeld, red.). Zo'n maatregel komt de veiligheid ten goede, maar heeft weinig impact op de esthetiek.”

“Met onze organisatie Save Our Elevators proberen we al jaren te voorkomen dat historische liften verdwijnen. We helpen eigenaars met dossiers en leggen uit hoe de wetgeving in elkaar zit. Er zijn al veel liften verminkt of gesloopt. Ik hoop dat we met de nieuwe wetgeving de vruchten kunnen plukken van onze jarenlange strijd.”

Anne Minne: 'Voor een nieuwe exemplaar, een echt conservenblik, vroegen ze 200.000 euro'

Ik ben echt verliefd op de lift. Zo charmant: al de houten boorden, het lijstwerk, de glas-in-loodramen ... Je ziet dat het een prachtig stukje vakmanschap is. Mocht de lift er niet geweest zijn, weet ik niet of ik het appartement gekocht zou hebben. Nieuwe liften passen gewoon niet in zulke oude gebouwen.”

“Veel mensen denken dat de traphal rond de lift is gebouwd, maar het is omgekeerd. Het gebouw is in 1914 gebouwd, de lift pas vijftien jaar later. Ze zijn er goed in geslaagd om de lift te integreren. Het is heel goed in proportie: niet te groot en niet te klein.”

“De lift heeft nog altijd dezelfde motor en sinds ik hier woon, al achttien jaar, hebben we nog nooit een panne gehad. Af en toe sluit iemand de buitenste deur niet goed, waardoor de lift vast zit. Dat is alles.”
“Omdat we tegen 2022 alles moesten aanpassen, hebben we een prijsbestek laten maken. Voor een metalen gesloten cabine, een echt conservenblik, vroegen ze 200.000 euro. Die werken zouden het hele gebouw verzieken, terwijl we allemaal ons best doen om het hele gebouw in de originele staat te houden. Onlangs hebben we de mozaïeken vloer bijvoorbeeld laten renoveren door vakmensen.”

“Ik ben opgelucht dat we meer tijd zullen krijgen om te renoveren en dat de historische liften niet zullen moeten verdwijnen. Natuurlijk weten we dat er aanpassingen moeten gedaan worden om de veiligheid te garanderen, maar dat mag niet ten koste gaan van de esthetiek van de lift. Dat maakt deel uit van het patrimonium.”

Dirk Wolput: 'We hebben gevochten om de nostalgie en de charme te behouden'

Dit gebouw dateert uit 1914 en was eigendom van een rijke industrieel. In 1930 ongeveer is de lift tussen de traphal in gebouwd. Kort na de renovatie in 1997 heb ik een van de appartementen gekocht. Toen was er helemaal nog geen sprake van wetgeving van liften, maar plots was die er wel en moesten we alles veranderen. Daar hing een prijskaartje van minstens 50.000 euro aan, voor een volledig nieuwe lift, die dan nog eens heel lelijk was. Dat wou ik niet en zo kwam ik bij Save Our Elevators terecht.”

“Tuurlijk moet de lift conform zijn, maar niet ten koste van de historische waarde. Het is een van de charmes van het gebouw. Zonder die lift, zou het gebouw niet meer hetzelfde zijn. Het is het eerste wat je ziet wanneer je de hal binnenkomt. Dat heeft nostalgie, charme, cachet ... We hebben gevochten om dat te behouden.”

“Ik heb me trouwens nog nooit onveilig gevoeld in de lift. Hij is zelden defect. Ik herinner me wel één voorval: ik had vrienden uit New York op bezoek die nogal zwaarlijvig waren. Toen zij de lift namen, zaten ze vast, omdat het maximale gewicht was overschreden. Omdat het een open lift is, kon ik hen in afwachting wel een glas champagne geven.”
“Door de inzet van lifteigenaars bij Save Our Elevators is de bal aan het rollen gegaan. Het is een lange strijd geweest, maar ik denk dat we op de goede weg zijn nu. Nu is de vraag of er bedrijven zullen zijn die de liften veiliger kunnen maken met behoud van het esthetische.”