Enfant Terrible: freelance journaliste Catherine Vuylsteke

Catherine Vuylsteke is sinologe, journaliste, docente en filmmaker. "Jongeren een venster op de wereld bieden, daar is het me om te doen."

“Mijn nieuwe boek, Viet Bleu, is een monoloog van de dochter van een Vietnamese vluchteling. Trauma’s worden immers generatie na generatie doorgeven. Het verhaal is fictief maar gebaseerd op de realiteit. Daar hou ik wel van. Dat ik wou schrijven, wist ik al heel lang. Als achtjarig meisje bedacht ik met een vriendin tal van sprookjes, die tijdens een ruzie in vlammen zijn opgegaan. Ook al was het geen hoogstaande literatuur, toch vind ik het jammer dat die probeersels er niet meer zijn.”

“Om journalist en schrijver te kunnen worden, besloot ik een niet voor de hand liggende taal te leren. Het is Chinees geworden. In die tijd was dat geen populaire keuze. Een andere reden voor die talenstudie was het feit dat het onderwijs erg westers georiënteerd was: we kregen het gevoel dat de rest van de wereld sliep terwijl hier zoveel glorieuze dingen gebeurden. Ik wilde die blinde vlek ontdekken. Op zich had ik geen band met China. Het heeft zelfs geduurd tot mijn eerste reis als studente naar Thailand vooraleer ik met de Aziatische keuken kennismaakte. Die reis was een absolute beproeving. Ik hield niet van het vochtige klimaat, had niet de gepaste kledij mee voor de jungletrekking en vond het lastig om als een geldkoe behandeld te worden. Maar reizen moet je leren en voor je het weet, heeft de microbe je te pakken. Ik weet niet meer hoe vaak ik nu al naar Azië ben geweest.”

“China is een beetje mijn tweede vaderland geworden. Ik mis het als ik er niet ben en erger me aan tal van dingen als ik er kom. Zoals het niet netjes je beurt in de rij kunnen afwachten of het expectoreren (red. opgeven van slijm uit de luchtwegen, HA) bij het tanden poetsen. Zou ik naar daar willen emigreren? Nee. Daarvoor is de lucht te vervuild, is het culturele aanbod te schaars en zijn veel ontspanningsmogelijkheden al te duur. Ook zou ik de multiculturaliteit van Brussel missen. In onze hoofdstad vind je heel de wereld. Achter het Flageyplein heb ik trouwens de beste Vietnamese kruidenier gevonden, tot de nok gevuld met Aziatische specialiteiten. Brussel heeft ook een groot aanbod aan Vietnamese restaurants. Voor mij is het een van de beste keukens ter wereld.”

“Ik werk als freelancejournalist en geef twee dagen per week les in de derde graad van het Atheneum in Brussel. Engels, kunstgeschiedenis en geschiedenis van de twintigste eeuw. Dat zijn heel verschillende dingen maar ik denk dat in die afwisseling mijn geluk besloten ligt. Hoewel alles soms moeilijk te combineren is, geeft het me ontzettend veel energie. Met alleen het onderwijs zou ik intellectueel op mijn honger blijven zitten. De kruisbestuiving maakt het boeiend. Als ik voor de krant iemand als de Turkse schrijfster Ece Temelkuran interview, dan probeer ik haar ook naar mijn klas te halen. Dat lukt, en dat vinden zowel de schrijvers als de leerlingen geweldig.”

“Tijdens de proclamatie van de zesdes in juni kreeg ik het allermooiste compliment. ‘Mevrouw,’ zei een leerling, ‘u hebt voor mij de wereld geopend.’ Jongeren een venster op de wereld bieden, daar is het me om te doen. Ik wil hen Indiase, Nigeriaanse of Turkse literatuur voorschotelen. Hen interessante, mooie dingen tonen, waar ze anders niet meteen mee in contact zouden komen, in onze nog steeds erg blanke media- en cultuurwereld.”

-------------

Viet Bleu. Op 29 september stelt Catherine Vuylsteke 'Viet Bleu' voor in het Brass-gebouw in Vorst. Info: blib.be