Enfant terrible: Katri Oldendorff, zeemanspastor

Katri Oldendorff (40) is een Lutherse pastor van de Finse Zeemanskerk en staat in voor de missie in Brussel, Amsterdam, Luxemburg en Athene. Ze is gehuwd en heeft drie kinderen, van wie twee jongens in het Nederlandstalig onderwijs hier en een dochter die in Finland bleef. 'Mijn jeugdige ervaring van een verhuizing met het gezin naar een ander land, heeft me het belang van het gemeenschapsgevoel doen inzien.'

"Ik reis veel, want ik ben ook zeemanspastor voor de Finse Zeemanskerk in Nederland, Luxemburg en Griekenland. Pas sinds anderhalf jaar ben ik protestantse pastor van de evangelisch-lutherse Kerk van Finland. Mijn jeugdige ervaring van een verhuizing met het gezin naar een ander land, heeft me het belang van het gemeenschapsgevoel doen inzien. Zo is mijn roeping om sinds januari missiewerk in Brussel te doen, ontstaan."

"Theologie is mijn tweede studie- en beroepskeuze geworden, pas als dertiger. Het is niet louter een taal van de geest, maar ook van het hart. Voor mij is religie beleven iets heel persoonlijks, en misschien is introvert zijn typisch voor Finnen. Onze mis is niet louter een gemeenschapsviering, maar vraagt om momenten van stilte, net om voldoende tijd te gunnen aan zelfreflectie en persoonlijke beleving van de religiositeit."

"Iedere donderdag kom ik met mijn buitenlandse collega’s van andere christelijke vocatie samen voor gebed en zang in de Verrijzeniskapel in de Van Maerlantstraat. Dat ze van katholieke, protestantse, anglicaanse, lutherse en andere achtergrond zijn, maakt het overleg interessant. De interactie over wat ons bezighoudt in Brussel is heel open-minded. Wat wil je, alle Brusselse gemeenten hebben een uniek individueel karakter, daar vallen veel expats als wij voor. Al schrikken veel Finnen ook van de cultuurverschillen."

Geloofsgemeenschap van 1.500 Finnen
"Ik ervaar van vrijwilligers in de Zeemanskerk, dat ze in hun hoofd altijd going back gepind hebben, ook al wonen ze hier vijftien jaar. Als ik naar hun Belgische vrienden vraag, hebben ze er geen of maar een paar. Alsof ze in een tijdelijkheid leven en niet alles volop beleven. Daarom is het als expat essentieel dat je ook een leven leert te leiden buiten je (taal)gemeenschap."

"Een echte parochie hebben wij Finnen niet, omdat iedereen elders in en buiten de stad deelneemt aan lokale gemeenschapsvieringen. Er wonen tot 4.000 Finnen in en rond de hoofdstad, van de 5.000 in België. We hebben hier maar een geloofsgemeenschap van om en bij de 1.500 Finnen. Op een gewone Finse zondagsmis zie ik amper gelovigen, een twintigtal."

"Door het sociale werk van de Zeemanskerk voelt de hele gemeenschap zich wel verenigd. Geld zamelen we in via onze lunchshop en de Finse artisanale kerstmarkt. Mijn missie is ook om al die Finnen, en andere mensen, een stuk de ogen te openen voor integratie: hier en nu leven, daar gaat het om."

Havens
"Als kind woonde ik in Hamburg - met een Finse moeder en een Duitse vader. Toen ik 21 jaar was, verhuisden we naar de Finse havenstad Turku. Daar maakte ik mijn taalstudies af en studeerde ook geschiedenis. Vijftien jaar lang werkte ik voor een multimediabedrijf. Vandaag word ik voor het sociale werk dat ik doe - niet voor het pastorale werk - betaald door een groot Fins gokhuis, dat vele goede doelen sponsort."

"Ook word ik voor de havens van Zeebrugge en Antwerpen opgeroepen om schepen onder Finse vlag aan te doen, als daar vraag naar is. Ik trek dan een T-shirt, een jeans en een geel windjack aan. Het verlaagt de omgangsdrempel met de hardwerkende zeebonken. Of het nu hindoes of moslims zijn, het is makkelijker om over heimwee, relatieproblemen met thuis of op het schip, met iemand als ik te spreken dan onder scheepsmannen."

"Voor mijn gezin is dat weg van een Finse thuis leven ook niet makkelijk. Mijn man, die in Estland werkt, komt om de veertien dagen een weekend naar Brussel. Mijn dochter van achttien bleef voor haar laatste humaniorajaar in Finland. De jongens van veertien en zes gaan in het Nederlands naar school. De internationale school was me te duur en in de Europese mochten ze niet binnen."

"Nu besef ik dat we de beste keuze voor de jongens maakten: lokaal schoollopen is veel sociaal-menselijker voor hen. Een stuk van mijn taak als pastor is ook voor mijn gezin zorgen."

> Vanaf 30 november is er een traditionele Finse kerstmarkt in de Jacques de Lalaingstraat 33, 1040 Brussel.