Larissa Viaene is illustrator, beeldend kunstenaar en performer. Daarnaast werkt ze als projectmedewerker jeugdprogrammatie aan het gemeenschapscentrum Ten Noey in Sint-Joost-ten-Node.
Enfant terrible: Larissa Viaene, kunstenaar/jeugdwerker
Brussel heeft me altijd erg geïntrigeerd, als adolescente al. In die mate dat ik toelatingsexamen deed in Luca School of Arts om hier te kunnen belanden. Maar uiteindelijk bleek een opleiding in Gent meer op mijn maat, dus werd het Gent.
Ik heb er aan het KASK Multimediale Vormgeving gestudeerd: in een notendop betekent dat dat je heel veel verschillende media exploreert om te ontdekken waarin je je het best kan uitdrukken. Wat ook een mix van meerdere kunstdisciplines kan zijn, zoals in mijn geval.
Al sinds heel jong had ik een wilde fantasie, het was zaak om die te kanaliseren. Op mijn zestiende maakte ik performances met een goeie vriendin. We gingen vooral heel beeldend te werk, de acteurs op de scène werden levende objecten.
Zo ontdekten we de Kunstbende, een wedstrijd voor creatieve jongeren. We schreven ons in en bleken nog te winnen ook. Zo ging de bal aan het rollen. En ik denk dat mijn negen jaar oudere broer, die met mime en cabaret bezig was, ook een bepalende rol heeft gespeeld.
"Ik hou van het vreemde en het lelijke"
Tekenen was nooit mijn sterkste kant. Integendeel, bij het toelatingsexamen aan het KASK had ik een onvoldoende. De eerste jaren was de tekenles een pure kwelling. Totdat een docent me erop wees dat je soms tot interessantere dingen komt door met je ‘foutjes’ of ‘ongelukken’ aan de slag te gaan. Dat was een belangrijke klik in mijn hoofd.
En ook toen ik de ets-techniek ontdekte tijdens een Erasmus-programma in Munster. Daar heb ik heel mooie herinneringen aan: mijn Duitse docent was een hoogst eigenaardige, maar inspirerende man die in een hoekje van het atelier altijd met zijn eigen creaties bezig was en mij helemaal mijn gang liet gaan.
Zo heb ik mijn eigen beeldtaal ontwikkeld, door heel ambachtelijk en autonoom te werk te gaan.
Image inventor, zo omschrijf ik mezelf het liefst, omdat ik constant in beelden denk en naar beelden zoek. Op papier, in 3D, op scène … Momenteel ben ik wel vooral aan de slag als illustrator. Enkele jaren geleden ontmoette ik de dichteres Siel Verhanneman die me - tot mijn grote verbazing - vroeg om haar eerste dichtbundel te illustreren.
Dat beviel me zo goed dat we intussen samen een tweede hebben uitgebracht. Ik teken nu ook maandelijks live voor het poëzieprogramma De Sprekende Ezels, een vrij podium voor Nederlandstalige Brusselse dichters. Spannend en fijn om doen.
Ik heb een grote voorkeur voor het vreemde, het afwijkende, het lelijke. De middeleeuwse bestiaria bijvoorbeeld, met hun fabelachtige wezens en monsters, inspireren me sterk. Denk stijl Hieronymus Bosch, maar nog mafter. Alles wat samenhangt met het onderbewuste, met hoe het beest in de mens naar boven komt, daar werk ik graag rond. Maar ik kan het moeilijk uitleggen, de dingen gebeuren op mijn gevoel.
Nu draai ik een videoclip, iets compleet nieuws voor mij. Net daarom wilde ik het proberen. Ik word graag uit mijn comfortzone gehaald, ik hou ervan dingen te doen waar ik bang voor ben. Misschien is het dat wat me aantrekt in Brussel.
De complexiteit van de grootstad kan mij behoorlijk ontregelen, er ligt altijd wel een avontuur om de hoek. Maar het gekke is: in die grote, onrustige stad kom ik helemaal tot rust. In Gent ben ik in enkele jaren tijd wel acht keer verhuisd, hier woon ik al twee jaar met plezier op dezelfde plek. Met mijn onderbuurvrouw, een Turkse bijziende bomma, doe ik dagelijks een babbeltje (lacht).
Een favoriete plek? De snackbar ‘Just Food’ op het Sint Joostplein. Op het eerste gezicht niks bijzonders, tot je er met de eigenaar en klanten aan de praat raakt. Al die verhalen. De meest uiteenlopende mensen komen er hun sandwich eten, van lokale bewoners tot expats. Die ongewone mix, I love it.
Lees meer over: Sint-Joost-ten-Node , Samenleving , Enfant Terrible , jeugdwerk
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.