Enfant terrible: sociaal ondernemer Wietse Van Ransbeeck

Wietse Van Ransbeeck (23) studeerde af als handelsingenieur aan de VUB en ULB. Twee jaar geleden richtte hij met zijn vriendin Aline Muylaert CitizenLab op, een participatief platform waarop burgers hun stad cocreëren. "Het is goed dat Brussel niet té perfect is."

Ik voel me heel sterk verbonden met Brussel. Net daarom leek het mij fantastisch om als student en als inwoner mee te denken over de omgeving. Sinds ik hier woon, heb ik als actieve stadsgebruiker veel vragen over de buurten waar ik vertoef. Het moment waarop ik samen met mijn vriendin, twee zomers geleden, op het idee kwam voor CitizenLab, staat me nog helder voor de geest. We konden bijna niet geloven dat zo’n digitaal participatieplatform, waar burgers kunnen deelnemen aan het beleid, in België nog niet bestond. Dezelfde dag hebben we een domeinnaam gekocht en een logo ontworpen. Een ondernemer wacht niet tot de dingen naar hem komen, maar onderneemt zelf actie. Een jaar hebben we als student-ondernemer gewerkt. Dat was niet altijd even evident. Een voordeel is wel dat je je thesis over je eigen project kan schrijven.

Het ondernemerschap zat misschien van jongs af aan in mijn bloed. Op de speelplaats verhandelde ik al geripte voetbalspelletjes en cd’s. Ondernemerschap is voor mij de mogelijkheid om iets te laten groeien uit het niets. Onze jonge frisse dynamiek is vaak welkom bij partners met wie we samenwerken. Als jonge ondernemer heb ik het gevoel au sérieux genomen te worden. Mijn generatie telt veel geëngageerde ondernemers, denk ik. We zijn niet alleen op zoek naar de profits, ook de maatschappelijke waarde is van belang.

We willen met CitizenLab niet louter in een technologische utopische wereld leven. Met een app alleen kunnen we de democratie niet veranderen. Ook de stem van burgers die geen toegang hebben tot digitale middelen, moet worden gehoord. Het geloof van de burgers in onze politici is over het algemeen behoorlijk laag en ligt zelfs nog lager hier in Brussel. Wat er onlangs allemaal gebeurd en uitgekomen is, heeft daar zeker geen goed aan gedaan. Wij streven naar iets meer transparantie. Mensen willen graag hun meningen delen, maar op een weekdag om 20 uur naar het gemeentehuis gaan om te discussiëren, dat is een stap te ver. Daarom is een digitaal platform een goeie oplossing. We focussen ons op lokaal niveau. Daar kan je effectief actie ondernemen. Hier in de stad kan je mee nadenken over het mobiliteitsplan. Toch is het onze ambitie om met ons platform op termijn een Europees verhaal te schrijven.

Als inwoner ben ik me heel bewust van de verschillende bubbels in de stad. Ik vind het zalig om in het weekend door verschillende Brusselse wijken te fietsen, al de facetten te zien en mij niet alleen maar in de Nederlandstalige kringen te begeven. De anonimiteit die een stad kan bieden, bevalt me. Dat heb ik ervaren toen ik als student zes maanden in Tokio woonde. Een stad van 35 miljoen inwoners, zonder files. Het is ongelofelijk hoe efficiënt ze de dingen daar aanpakken. Brussel is er niets tegen. Ooit zie ik me in zo’n metropool wonen.

Reizen betekent voor mij observeren en reflecteren, al blijft mijn werk altijd in mijn achterhoofd zitten. Die nieuwe impulsen die ik elders krijg, heb ik nodig om inspiratie op te doen voor thuis en voor de stad. Er lopen in onze hoofdstad zoveel zaken verkeerd, dat het net interessant is om mee na te denken over oplossingen. Net dat zou ik erg missen in steden waar alles al op wieltjes loopt. Het is maar goed dat Brussel niet té perfect is. De progressiecurve is daardoor nog zeer groot.