Etterbeek zoekt nieuwe partner voor wijkhuis in Essaouira

Het wijkhuis in de Mellahwijk in Essaouira, de Marokkaanse partnerstad van Etterbeek, is bijna klaar. Daarmee eindigt ook het officiële partnerschap tussen de twee gemeenten, dat sinds 2003 bestaat. Schepen van Internationale Solidariteit Frank Van Bockstal (CD&V) blikt terug. "We zijn altijd met open armen ontvangen, behalve dan door het gemeentebestuur zelf."

De gesprekken over een partnerschap tussen de twee gemeenten begonnen in 2002. Onder leiding van toenmalig schepen Michiel Vandenbussche kwam de gemeente Etterbeek overeen om in de oude Joodse wijk van het Marokkaanse badplaatsje een wijkhuis te openen. Daarvoor moest een oud gebouw worden gerenoveerd. Plannen en ambitie genoeg, tot de plaatselijke verkiezingen in 2004.

"Alhoewel we voorheen heel constructief samenwerkten met het lokale gemeentebestuur, liep de communicatie vanaf dan mank. Het leek wel of het gemeentebestuur van Essaouira geen interesse meer had in ons project," zegt Van Bockstal, die als schepen de stedenband coördineert. "De plaatselijke burgemeester had meer oog voor nieuwbouwprojecten en trok de kaart van het toerisme. Een voorbeeld: een plaatselijk muziekcentrum, dat traditionele muziek van de regio moest promoten, was in een jaar afgewerkt. Wij zijn al jaren aan het ijveren voor ons wijkhuis, en dat is nog altijd een werf."

"Ook met het democratische gehalte van de gemeente ging het bergaf: er werden plots geen gemeenteraden meer georganiseerd. Bovendien werd de lokale variant van Agenda 21, die duurzame ontwikkeling en deelname van de burgers aan het beleid moest verbeteren, gewoon afgeschaft," vervolgt Van Bockstal.

Alle pogingen van de Brusselse gemeente ten spijt, kwam er nooit een officiële reactie uit Essaouira. Van Bockstal: "We hebben getelefoneerd, brieven verstuurd, aangedrongen om met ons contact op te nemen, aan de gouverneur van de provincie gevraagd om tussenbeide te komen, maar niets hielp."

"Let wel, dat wil niet zeggen dat wij de stedenband als mislukt beschouwen. Wel integendeel, we zijn tevreden. Toch wat betreft de contacten die we hebben kunnen leggen. Het officiële gedeelte was één zaak, de uitwisselingen tussen onze scholen, de projecten rond duurzame ontwikkeling, die hebben immers gerendeerd. Wij houden dus contact, en we sluiten niet uit om te blijven samenwerken, vooral op cultureel vlak. In december gaat het wijkhuis naar alle waarschijnlijkheid open. Voor ons de kans om in schoonheid te eindigen."

Stromend water
Zonde van het geld vindt Van Bockstal het niet. "We hebben onze bijdrage voor het wijkhuis geleverd, 40.000 euro. De overige 40.000 is voor rekening van Essaouira." Wel vindt de schepen het spijtig dat de lokale Marokkaanse gemeenschap in Etterbeek zo weinig interesse voor de stedenband vertoonde. "Wat we ook deden, we konden het merendeel van de Marokkaanse Etterbekenaren niet bereiken. Dat vind ik jammer."

"Maar zoals ik eerder zei: we hebben mooie projecten kunnen verwezenlijken. Zo hebben onze scholen samengewerkt, hebben vijftien gezinnen in de Mellahwijk stromend water dankzij ons en heeft de stedenband ook hier in Etterbeek voor een mentaliteitswijziging gezorgd. Internationale solidariteit en duurzame ontwikkeling, daar waren de mensen voor 2002 nog niet mee bezig. Dat is nu wel even anders."

De schepen denkt ook met een beetje weemoed terug aan de reizen naar Marokko. "Altijd werden delegaties van onze gemeente met open armen ontvangen door inwoners en lokale verenigingen. Dat maakte het ontbreken van officiële interesse toch draaglijker. Uiteraard ben ik gefrustreerd als ik de foto's van het wijkhuis zie, en als ik zie hoeveel belang er in die stad nu wordt gehecht aan hotels en toerisme. Enerzijds is dat goed, maar als ik de bouwstijlen zie, en de impact die dat op de omgeving heeft, dan raakt me dat."

Communiceren over het nakende einde heeft het gemeentebestuur van Etterbeek nog niet gedaan. "Wachten tot het wijkhuis klaar is," zegt Van Bockstal. "Dan gaan we een voorlopig laatste keer naar ginder. Ook om te benadrukken dat we partners blijven. Want, versta me niet verkeerd, we willen Essaouira niet vergeten. Daarvoor waren de contacten te intens."

En of er zich al een nieuwe partner aanbiedt? "Dat weten we nog niet, maar er komt alleszins een nieuwe stedenband," klinkt het.