Geldverslindende tunnels: 'Constant achter de feiten aanlopen'

De voorbije jaren spendeerde het Gewest al 150 miljoen euro voor het onderhoud van de afbrokkelende tunnels. De noodzakelijke beslissingen voor een grondige renovatie werden echter steevast op de lange baan geschoven.

Nu blijkt dat verschillende tunnels dringend aan renovatie toe zijn, komt uit verschillende hoeken de vraag waarom er niet vroeger is geïnvesteerd in de verouderde verkeersinfrastructuur. Navraag leert echter dat het Gewest de voorbije jaren wel degelijke ettelijke miljoenen in de tunnels heeft gestopt.

Volgens cijfers van het kabinet van minister van Openbare Werken Pascal Smet (SP.A) is de voorbije jaren tot 16 miljoen euro per jaar begroot voor de tunnels. Vorig jaar is dat budget verdubbeld en ook dit jaar wordt meer dan 30 miljoen euro uitgetrokken voor de tunnels. Op negen jaar tijd gaat het om bijna 150 miljoen euro in totaal.

De vele miljoenen volstaan echter lang niet om het grotendeels verouderde tunnelnetwerk grondig te renoveren. Daarvoor zijn 523 miljoen euro nodig. "Het gewone onderhoud is min of meer gebeurd, maar net als een woning heeft een tunnel na pakweg 25 jaar ook eens een grondige renovatie nodig", zegt een bron dicht bij het dossier.

Dat een grondige renovatie zich opdrong voor verschillende tunnels was geweten, zowel bij de bevoegde ministers, als bij de administratie. "Het probleem komt zeker niet uit de lucht vallen, de administratie heeft ervoor gewaarschuwd", klinkt het. Zo was er in 2013 al eens een vernietigend rapport. Daar werd echter niets mee gedaan. Deels omdat er geen politieke consensus was, maar ook omdat het nodige geld niet voorhanden was, zegt toenmalig minister Brigitte Grouwels (CD&V).

Geen stemmen te winnen
Over de renovatie van de Leopold II-tunnel is de voorbije jaren wel veel gesproken, maar tot concrete stappen kwam het nog niet. De langste autotunnel van het land is dan ook een bijzonder harde noot om te kraken. De middelen van de Brusselse regering zijn beperkt, en bovendien is het onmogelijk om de renovatie te organiseren zonder impact op de mobiliteit. Voor een grondige oplap moet de tunnel immers een jaar dicht. Of de werken moeten gespreid worden over verschillende vakantieperiodes, maar dan duurt het nog veel langer en ondertussen lopen de kosten nog verder op. Geen dossier waar stemmen mee te winnen zijn.

Maar het probleem reikt verder dan de huidige generatie Brusselse politici. Het begon al bij de bouw van de tunnels - in de meeste gevallen (lang) voor oprichting van het Gewest. Destijds is niet op lange termijn gedacht, zegt onze bron. "Eigenlijk moet je al meteen 4 procent van de bouwkost voorzien voor onderhoud. Maar voor politici is het natuurlijk makkelijker om gewoon het lintje te komen knippen. Met onvoldoende middelen, en een gebrek aan politieke daadkracht, is het constant achter de feiten aanhollen."

Burn-out
Ook rond de gewestelijke administratie Brussel Mobiliteit worden vragen gesteld. Die zou kampen met tekort aan personeel, nog versterkt door een groot ziekteverzuim en gevallen van burn-out. In La Libre Belgique spreken de vakbonden over slecht management en een demotiverende werksfeer met gevallen van geweld en intimidatie.

Ondertussen hebben enkele vallende brokstukken tot een nieuw rapport geleid, en tot de sluiting van de Stefaniatunnel. Met het mes op de keel moet de regering nu wel knopen doorhakken. Met geld dat er nog altijd niet is. En met tegengestelde meerderheden op de andere politieke niveaus.