Gemengde gevoelens over uitbreiding Woluwe Shopping Center

Het Woluwe Shopping Center breidt uit. De een kijkt hoopvol uit naar de nieuwe vleugel van tienduizend vierkante meter, loodrecht op de bestaande constructie; de tegenpartij wijst op de verkeers- en lawaaihinder.

Het brede aanbod van honderd vijftig 'prestigieuze' handelszaken die een stijgend aantal klanten over de vloer krijgen, zou nog met twintig worden aangevuld: die worden gebouwd boven de bestaande openluchtparkeerruimte. De wachtlijst van handelaars die in het Woluwe Shopping Center hun tenten willen opslaan, is behoorlijk lang.

Ook tweehonderd extra parkeerplaatsen maken deel uit van het project, dat geschraagd wordt door Fortis Real Estate. Het werk begint in september 2009 en het zou erop moeten zitten in de winter van 2011. De hoofdingang van het metrostation Roodebeek wordt in de nieuwe plannen verplaatst.
Buurtbewoners staan niet unaniem achter de schaalvergroting van het nu 41 jaar oude complex. Clémy Temmerman is de voorzitster van de Cercle d'Histoire, d'Archéologie et d'Architecture des Woluwe, en zij heeft een aparte, door de lokale geschiedenis geïnspireerde kijk op het hele gebeuren. (Tussen haakjes: het is een andere - Nederlandstalige - heemkundige kring die aan voorzitster Temmerman vroeg om voor 'haar' club een eentalig Franse naam te gebruiken, om verwarring te voorkomen.)

Walckiers
Clémy Temmerman is een perfect tweetalige kunsthistorica die al sinds haar prille jeugd in Woluwe woont en zich nog heel goed de 'pre-Shopping-tijd' herinnert. "De gronden waarop nu het Shopping Center staat, behoorden toe aan de familie Walckiers, waarvan de notabele leden zich in de loop van de negentiende eeuw ontwikkelden tot dé grootgrondbezitters van Sint-Lambrechts. In de twintigste eeuw werd er verkaveld, en bij de erfgenamen was er natuurlijk een tante nonnetje bij en die moest het natuurlijk stellen met wat toen beschouwd werd als de slechtste gronden: moerassige terreinen in de vallei van de Woluwe." De toon is gezet.

"Maar de congregatie van tante heeft zich later in de handen gewreven, want dáár werd het winkelcentrum opgetrokken. Vroeger liepen twee straatjes door het gebied: de Drijversstraat en de Uitsnijdersstraat, ofte rue des Ciseleurs en rue des Graveurs. Het gaat hier om twee beroepen in de sector van de kunstambachten, niet uit de vlees- en slagerswereld. Er stonden een aantal kleine huisjes die door de talrijke grondverzakkingen tegen elkaar leunden en waarvan de bewoners de poten van de meubels steeds in jampotjes plaatsten wegens vocht. Zij hebben hun huisjes hoogstens 25 jaar kunnen bewonen."

Afwerkplek
Over de parkeerruimte is al heel wat te doen geweest: zonder scrupules laten pendelaars hun wagen er de hele dag achter. Voortdurend werd er gesleuteld aan formules met een beperkte tijdsduur of voor bepaalde dagen. Ook als afwerkplaats voor stelletjes met haast werd de parkeerruimte beroemd tot buiten de gemeentegrenzen. Maar het zijn de overstromingen die in het hele dal van de Woluwe een permanente bedreiging vormen, die de meeste problemen veroorzaken.

De huidige infrastructuur, met overal bestrating, kan het water bij overvloedige regenval niet slikken. Tijdens de zware overstroming van 2005 gingen de wagens weer aan het dobberen, en politieagenten met de beste bedoelingen wilden een koppeltje ter hulp komen dat geblokkeerd leek te zitten. De bestuurder en zijn passagierster probeerden het portier krampachtig dicht te houden. De agenten interpreteerden de heftige gebaren als tekenen van paniek en verdubbelden hun inspanningen. Toen begon het de agenten te dagen, en moesten er in allerijl bij de buren dekens worden geleend om het wel heel schaars geklede stelletje te evacueren.

Maar de handelszaken zelf? De huurprijzen liggen behoorlijk hoog en er wordt dus gehengeld naar het betere 'beter gesitueerden' van de maatschappij. Temmerman daarover: "Een zaak waarvan ik het verdwijnen ten zeerste betreur, is de Bouquetterie Holland. Die bloemist, met veel liefde voor zijn vak en zonder kapsones - zonder verwarmingsinstallatie bovendien -, haalde zijn tulpen rechtstreeks uit Aalsmeer. Zijn bloemen knisperden als je ertegen tikte, zoals het goede, verse tulpen betaamt. Hij is nu weggeconcurreerd door een trendy speciaalzaak, waar ik nu voor één bloem meer betaal dan vroeger voor een hele bos. Algemeen kun je zeggen dat de prijzen de laatste jaren verveelvoudigd zijn, en over de dameskledingzaken kan ik kort zijn: overal hangt hetzelfde. Het zijn klonen van elkaar."