Hoofddoek verdeelt meerderheid

De gouverneur die een hoofddoek draagt? Onaanvaardbaar volgens de enen; moet kunnen, vinden anderen. Oppositiepartij Mouvement Réformateur (MR) heeft een steen in de kikkerpoel gegooid met haar voorstel om de hoofddoek te verbieden voor overheidspersoneel. Dat bleek vorige donderdag in het Brussels parlement.

De meerderheid (PS, CDH, Ecolo aan Franstalige en Open VLD, CD&V, Groen! aan Nederlandstalige kant) heeft uitstel gevraagd in het debat, hoewel alle elementen op tafel liggen, inclusief een advies van de Raad van State.

PS-parlementslid Anne-Sylvie Mouzon geeft toe dat de meerderheid niet op één lijn zit. Dat kan de parlementaire meerderheid in moeilijkheden brengen. En laat dat nu precies zijn wat MR wil.

Ten gronde vraagt fractievoorzitter Didier Gosuin (FDF) dat het personeel van de gemeenten, de intercommunales, het Brussels Gewest én de gouverneur tijdens het uitoefenen van hun functie geen uiterlijke tekenen van religieuze overtuiging dragen. Dus geen hoofddoek, keppeltje of kruisje. Volgens MR staan er twee maatschappelijke modellen diametraal tegenover elkaar: multiculturalisme en interculturalisme. MR kiest met het wetsvoorstel voor het tweede model, waarbij het individu centraal staat en waarbij rechten en plichten niet afhangen van de cultuur waartoe hij of zij behoort, maar van universeel geldende waarden als scheiding van kerk en staat, democratie en gelijkheid tussen man en vrouw. In dat model is er geen plaats voor cultuurrelativisme of 'redelijke aanpassingen'; de neutraliteit van de overheid moet primeren.

De meerderheidspartijen in het Brussels parlement hebben nog geen standpunt ingenomen. De breuklijn loopt niet alleen tussen de partijen, maar ook binnen de partijen. Bij Groen! is iedereen tegen een hoofddoekenverbod; binnen de partijen PS, CDH en Ecolo zijn er zowel voor- als tegenstanders. Ook bij Open VLD lijkt niet iedereen gewonnen voor een algemeen hoofddoekenverbod voor overheidspersoneel.

Naast de ideologische breuklijnen is er ook de opportuniteitsvraag, merken enkele parlementsleden op. Moet er wel gereguleerd worden als er zich binnen de overheid niet echt een probleem stelt? En zal de regelgeving eventuele spanningen niet alleen maar aanwakkeren? De zoektocht naar pragmatische oplossingen zal dus ook deel gaan uitmaken van het debat.

De meerderheid geeft zichzelf twee maanden de tijd om tot een standpunt te komen. Zien of dat ook lukt.