Hoog Sint-Gillis neemt afscheid van Nicolae, de man 'die de wijk verwarmde'

Wie met de premetro naar Sint-Gillis reisde en uitstapte bij Horta kon ze niet over het hoofd zien: Nicolae en zijn kleine witte hondje Lessie. Buurtbewoners missen de vriendelijke Roemeen nu hij er niet meer is als ze naar hun werk gaan of de hond uitlaten. “Hij gaf warmte aan de wijk, een medicijn tegen de eenzaamheid.”

Honderden mensen reageren via sociale media op het bericht dat Nicolae is overleden. De Roemeense man van nog geen zestig was de afgelopen jaren regelmatig te vinden op ‘zijn’ vaste plaatsje voor de uitgang van premetrostation Horta. Weer of geen weer, hij en hondje Lessie zaten er, vaak vergezeld van een vrolijke ‘bonjour’ of een vriendelijke glimlach.

Sinds 5 december zit het duo er niet meer, en dat valt op. In de Facebookgroep 'I Love Saint-Gilles' regende het reacties toen zijn dood werd aangekondigd. Reacties waaruit blijkt dat Nicolae en zijn hondje een bijzonder plekje hebben veroverd in de harten van de bewoners van hoog Sint-Gillis.

"Hij was altijd vriendelijk en groette iedereen. Hij had altijd een mooie glimlach voor mijn zoon," klinkt het. "Ik ben verdrietig vanavond, ik bracht pakjes hondenvoer voor zijn hond en broodjes voor hem. Hij had altijd een vriendelijk woordje voor ons, in zijn grappige Frans," schrijft een buurtbewoner. "Ik hield veel van deze kleine man, we zeiden elke dag goedemorgen tegen elkaar. Dit nieuws breekt mijn hart," schrijft een ander.

Buurvrouw Nathalie Nibelle, die regelmatig een boodschap voor Nicolae deed of samen ging wandelen, verbaast het niet dat er op de Facebookpagina ‘I Love Saint-Gilles’ vele honderden steunbetuigingen verschijnen. Dat komt door Nicolae's karakter, denkt ze. "Hij vroeg niets, hij was altijd beleefd. Mensen startten hun dag en er was altijd iemand die lachte en goedemorgen zei. Nicolae hoorde bij hun routine," denkt ze. "Hij gaf warmte aan de wijk, een medicijn tegen de eenzaamheid."

Kaarsen en bloemen

Het blijft niet bij online steunbetuigingnen. Algauw verschijnen er bloemen en kaarsen bij de uitgang van de premetro, op de plek waar Nicolae en Lessie vaak zaten. Ook de scholieren van het nabijgelegen atheneum Victor Horta laten een afscheidsboodschap achter. "Het zijn enkel voetbal en de menselijke drama’s die de mensen samenbrengen in België," stelt Nibelle filosofisch. "Toen ik na zijn dood naar het premetrostation Horta trok, zag ik hoe mensen die allerlei talen spraken er samenkwamen. Sommigen hadden tranen in de ogen. Een dame die ik niet kende, heeft me in haar armen genomen."

Niet alleen pendelaars, ook hondenbaasjes herdenken de man. Op het groene veldje achter het premetrostation mogen de honden los en daar raken eerst de dieren en dan hun baasjes met elkaar in contact. Na zijn dood vragen veel wijkbewoners zich af wat er zal gebeuren met het hondje. Lessie vond voorlopig een onderkomen bij een vriend van Nicolae op het Moricharplein. "Ik heb hem al met zijn nieuwe baasje zien spelen," schrijft een buurtbewoner op Facebook.

Laatste rustplaats

Donderdagochtend vond Nicolae zijn laatste rustplaats op de gemeentebegraafplaats. De vriend op het Moricharplein bij wie Nicolae woonde, had een orthodoxe priester uitgenodigd om het afscheid in goede banen te leiden. Er waren een paar Roemeense vrienden en kennissen, net als zijn broer die ook in Brussel woont.

Een paar buurtbewoners hebben de rozen en kaarsen verplaatst van premetrostation Horta naar de begraafplaats. Maar ook daarna ontstaat als vanzelf een nieuw altaar. Buurtbewoners plaatsen binnen de kortste keren nieuwe kaarsen en bloemen op de plek waar hij en Lessie vaak zaten.

Nicolae komt uit Iași, een universiteitsstadje in het oosten van Roemenië en werd geboren in een gezin met acht kinderen. De meeste van zijn broers en zussen wonen vandaag in Italië. Ook Nicolae woonde een tijd in Italië, maar kwam zo’n vijf jaar geleden via een vriend naar Brussel.

Het laatste half jaar ging Nicolae’s gezondheid achteruit. Ondanks aandringen van enkele buren is het niet gelukt om hem naar de dokter te brengen. Hoewel Nicolae enkele jaren als dakloze leefde, had hij de laatste tijd meestal wel een dak boven zijn hoofd. Hij is dus niet gestorven van de kou. Toch twijfelt Nibille er niet aan dat het harde leven op straat zijn tol heeft geëist.