Jan Van Rompaey over Ganshoren: 'Keizer Karellaan helemaal verloederd'

BRUZZ wil weten hoe het is om in Ganshoren te wonen. Bij belden aan bij een van haar bekendste inwoners: tv-monument Jan Van Rompaey

Jan Van Rompaey (77) woont al 47 jaar samen met zijn vrouw Vif in een appartementsgebouw aan de Maria Van Hongarijelaan, een van de brede lanen in Ganshoren.

“We zijn hier toevallig komen wonen,” vertelt hij. “In de jaren zeventig zochten we voor ons werk iets in het Brusselse. Mijn vrouw kwam uit de buurt en een appartement leek ons betaalbaarder dan een huis. Maar het was altijd de bedoeling om te verhuizen. Dat zeggen we nu al 47 jaar. Ik denk niet dat het er nog van zal komen.”

Van Rompaey woont ondertussen ook graag in de gemeente. “Als ik vanuit ons appartement op de vijfde verdieping naar buiten kijk, zie ik lucht, licht, ruimte en groen. We hebben een prachtig uitzicht op het Laarbeekbos, het Atomium, en in de verte ook de Ring. Toen we hier kwamen wonen, graasden er aan de overkant zelfs nog koeien. Nu staan er twee ezels.”

Het enige wat hem in het begin tegen de borst stuitte, was dat het zo Franstalig was. “En in de loop der jaren is Ganshoren natuurlijk nog meer verfranst. In ons gebouw spreken we met twee families Nederlands, de rest is Franstalig.” Zo'n Franstalige omgeving had ook wel voordelen. “Als BV was ik destijds altijd een beetje op mijn hoede. Je weet niet of mensen echt met je bevriend willen zijn of met je omgaan omdat je bekend bent. Maar veel Franstaligen in de buurt wisten niet eens wie ik was. Dat was handig.”

In de loop van bijna een halve eeuw zag Van Rompaey de bevolking van zijn gemeente ook steeds kleurrijker worden. “Onder ons wonen nu Haïtianen. Ik vind het fijn. Zo krijg je een ruimere blik, niet dat dorpse.”

Maar de Nederlandstalige wortels zijn nog steeds aanwezig. “Dat het centrale plein hier vandaag nog altijd Guido Gezelleplein heet, is toch opmerkelijk,” zegt hij. “En als ik aanschuif bij de bakker, merk ik dat een derde Nederlands spreekt. Maar het zijn veelal oudere mensen, zoals ikzelf. Dat zie je ook op de jaarlijkse receptie in De Zeyp.”

Over het bestuur van zijn gemeente is hij tevreden. “Ik heb de indruk dat Ganshoren goed geleid wordt, alhoewel ik het nooit van nabij gevolgd heb, omdat ik altijd hard aan het werk was. Maar ik heb geen klachten, één keer was er wel een akkefietje over het onderhoud van de trottoirs.”

Momenteel wordt in Ganshoren veel gemopperd over de slechte synchronisatie van de werken voor de aanleg van tram 9. “Door die werken is ook mijn stamcafé en -restaurant dichtgegaan, de Bibitor in Jette, met zijn fijne terras.”

Nu heeft Van Rompaey geen vast eetadres meer in de buurt. Af en toe gaat hij wel naar de India Mixed Grill Tandoori op de Keizer Karellaan. Het is een van de zeldzame kwaliteitszaken die nog overgebleven zijn op de 'steenweg', zoals Van Rompaey de grote invalsweg noemt. “Vroeger was de Keizer Karellaan de bloeiende levensader van Ganshoren, er waren veel boetieks, chique winkels en restaurants. Nu heb je er hoofdzakelijk telefoonwinkels, tattooshops en exotische supermarktjes. De laan is helemaal verloederd. Er wonen alleen nog mensen met weinig middelen. Niemand anders wil er wonen, logisch, want het is druk en stoffig.”

“Ooit was er het plan om de tunnel door te trekken tot Groot-Bijgaarden,” herinnert Van Rompaey zich. “Maar de middenstand verzette zich en het is niet gebeurd. Jammer, want het zou nu veel leuker geweest zijn. En uiteindelijk is de middenstand van toen ook vertrokken.”

Van Rompaey is ondertussen twaalf jaar op pensioen bij de VRT, maar hij schrijft nog columns voor het Nieuwsblad en het patiëntenblad van het UZ Leuven. “Nog altijd druk dus, ik hou geen seconde over.”

Aangespoord door zijn vrouw probeert hij tussendoor wel af en toe een wandelingetje te doen. Vaak gaat het gewoon richting Basilix, het shoppingcenter dat hij nog heeft weten bouwen. “Dat heeft toen veel veranderd. Mijn straat is er veel drukker door geworden.”

De laatste tijd lijkt het winkelcentrum echter te slabakken. “Het loopt er een beetje leeg, de sfeer is niet goed. Ook wij rijden nu soms naar de Delhaize in Groot-Bijgaarden. Daar is het veel levendiger. En alles in het Nederlands.”

Lees ook het gesprek met inwoner van Ganshoren Inge Heremans, alias striptekenaar Ilah.