Jeugdwelzijn verliest steunpilaar

De plotse dood van Michiels is, behalve voor zijn familie en vrienden, ook een bijzonder harde klap
voor de Brusselse jeugdwelzijnssector.

Michiels was een pionier voor de Nederlandstalige hulpverlening in de hoofdstad (en de regio Brussel-Halle-Vilvoorde). Hij stond mee aan de wieg van onder meer 't Pasrel (een onthaalcentrum voor jongeren en gezinnen in moeilijkheden), en van een resem organisaties (onder andere De Pit, De Sloep, De Pont) die werden ondergebracht bij Tonuso, waar hij tot zijn laatste levensdag werkte. Tonuso (Esperanto voor 'veerkracht') is actief binnen de bijzondere jeugdzorg en biedt jongeren en gezinnen een waaier van ondersteunings- en opvangmogelijkheden, inclusief therapie en training. Michiels was als psycholoog een voorvechter, zette mee de lijnen uit, stond in voor de kwaliteitscontrole, intervisie en teambegeleiding van vele centra.

Geboren en getogen in Etterbeek was Kris Michiels daar al op jonge leeftijd actief, onder meer als groepsleider bij de scouts en het Jeugdhuis Tram 81. Het Kasjot zou later tot wijkhuis Chambéry uitgroeien. Ook het zieltogende ANBJ (dat later Jeugd en Stad werd, nu JES) blies hij mee nieuw leven in. Maar zijn roeping was het jongerenwelzijnswerk. Zo hielp hij ook Tilt (het eerste Brusselse JAC) uit de grond te stampen.

Michiels schuwde geen heilige huisjes, was eigenzinnig, maar bovenal bekwaam en begeesterend. Hij kende het veld beter dan menige beleidsvormer, en zijn koppigheid drukte een stempel op het Brusselse welzijnswerk. Daarnaast had Michiels ook een (deeltijdse) privé-praktijk als therapeut, was hij een toegewijde huisvader, selfmade klusjesman en Brussel-minnende fietskamikaze.
Michiels werd 51 jaar. Zowat vijfhonderd mensen namen definitief afscheid van hem in het VCA in Anderlecht.