Krantenkiosken bijna uitgestorven

De tien resterende krantenkiosken in Brussel zijn met uitsterven bedreigd. Eigenaar AMP en de kioskhouders wijzen naar de lage inkomsten. Ook andere kleine (mobiele) handelaars hebben het niet onder de markt.

Brussel telt steeds minder krantenkiosken. Waren er ten tijde van Expo 58 nog 52, verspreid over het Brusselse gewest, dan zijn dat er nu nog tien. Dat de Stad Brussel, waar het merendeel van de krantenkiosken staat, de leegstaande kiosk achter de Beurs al bijna een jaar uit het straatbeeld wil, is tekenend. Ngoc Dung Dang (60), al twaalf jaar zelfstandig verkoper in de laatste kranten­kiosk aan de voorkant van de Beurs, zegt dat het steeds moeilijker wordt om te overleven. "Ik werk twaalf uur per dag, zondag iets minder. Maandelijks hou ik daar iets meer dan een OCMW-uitkering aan over. De commissie van 19 procent op de verkoop is al die jaren niet gestegen."

Dat bevestigt ook Tuyêt Nga Lethi (73), die net zoals Dang van Vietnamese origine is. Vanuit de bijna lege kranten­kiosk aan het De Brouckèreplein brengt de zelfstandige dagelijks onder meer vijftien exemplaren van Le Soir aan de man - vroeger liep dat op tot tweehonderd. "Maandelijks verdien ik tweehonderd euro. Mijn pensioen als zelfstandige is ongeveer even groot. Ik prijs me gelukkig dat ik kinderen heb. Om gezondheidsredenen overweeg ik volgend jaar te stoppen."

Ook de gepensioneerde kioskhouder aan de Wolvengracht, aan de rand van het Muntplein, verkoopt op dit moment niet: hij is ziek. In de andere kiosk op het Muntplein krijgt Thi Nga Phung (56), de vrouw van Dang, tranen in de ogen wanneer de geplande heraanleg van het Muntplein ter sprake komt. "Al tien jaar werk ik alle dagen, zelfs als ik ziek ben. Ik heb geen probleem met die openbare werkzaamheden, maar laat mij ten minste verder verkopen."

Stéphane de Hults, financial & legal manager bij AMP, eigenaar van de vaak verouderde en weinig comfortabele kiosken, vindt vrijwel geen kandidaat-overnemers. "De kioskhouders maken geen winst, maar wij ook niet. Zelfs de nieuwere kiosken aan de Louizalaan en Naamsepoort hebben een kleine omzet."

Hoe komt dat? "De verkopers zijn beperkt in hun aanbod, en er is de concurrentie met andere krantenverkopers en internet." Tegelijk is investeren in nieuwe kiosken een dure zaak - een kiosk kost 15.000 à 25.000 euro. AMP is er nog niet uit. "Een mogelijkheid is dat we de reclame op de kiosken, die nu aan pers voorbehouden is, uitbreiden tot andere merken én de discussie met de Stad aangaan." Want volgens De Hults kan de samenwerking met de Stad beter. Zo schreef schepen van Stedenbouw Christian Ceux (CDH) een brief dat de kiosk aan de Beurs verdwijnt zodra de verkoop stopt.

Afgaand op de cijfers van de dienst Handel bij de Stad lijkt de trend ook op andere handelaars te slaan. Het aantal escargotverkopers daalde van vijftien naar acht, 'bloemenverkopers onder parasol' van tien naar vier, verkopers van warme kastanjes van zes naar drie, en 'mobiele frituren' van dertien naar negen. De Brusselse schepen van Handel Jean De Hertog (CD&V) valt uit de lucht. "Als die gegevens kloppen, dan komt dat door de economische crisis en werk aan de weg. Momenteel bespreken we een nieuw handelsreglement. Daarin kunnen we eventueel een prijsaanpassing opnemen."