Kruidtuin lijdt onder vandalenstreken

De jarige Kruidtuin kampt met voorjaarsmoeheid. Met het mooie weer wordt het park weer volop 'gebruikt' - betrokkenen beweren misbruikt - door hangjongeren. Er wordt weer gefietst, de eerste brommertjes doen hun knallende intrede, sluitingstijden en verbod op loslopende honden blijken meer en meer dode letter.

In korte tijd verhardde de atmosfeer, de vervuiling nam toe. Bij de federalisering van België werd het gebouw toegewezen aan de Franse Gemeenschap, het park aan het Brussels Gewest. Men baseerde zich bij de verdeling op oude kadastrale plannen, maar jarenlang was niet duidelijk wie de cascade van terrassen bezat en dus ook niet de vaak schitterende sculpturen die er prijken. De bewakers van het BIM (Leefmilieu Brussel), dat voor het parkonderhoud instaat, en het personeel van de cultuurtempel Botanique schuiven elkaar de hete aardappel door, maar beide kanten zijn in moe­deloosheid en fatalisme vervallen.

De jonge, nieuwe equipe die de cafetaria runt, merkt niet meer dat hun werkplek het mooiste panorama van Brussel heeft (volgens Victor Hugo, "ex aequo met de Grote Markt"). Het personeel ziet de dranghekken, de blikjes, de peuken en de constante rotzooi in de toiletten, de Ketjes die na sluiting weer over de poorten klauteren,... Verschillende leden van het multiculturele team hebben hun ontslag al ingediend of denken er serieus aan dit te doen. Ze staan zelf versteld van hun discours dat, in hun eigen woorden, "bij elke teamvergadering racistischer van toon wordt."

Kort geleden werd twee sculpturen omver geduwd; allebei zijn ze zwaar beschadigd, eentje kwam in de serres terecht. Terrasstoelen en -tafels liggen aan de ketting om te beletten dat ze dezelfde weg volgen. Nu ziet het ernaar uit dat ook het werk van onze beste negentiende-eeuwse beeldhouwers verankerd zal moeten worden. Wordt vervolgd.