Langs de muren van verbeelding (32): Titeuf

Wiske heeft een eierkopje, Kuifje een kuif. Titeuf heeft het allebei. Hij ontleent zijn naam aan het eierkopje: petit oeuf werd verbasterd tot Titeuf. Maar het is dankzij de fiere, rebelse strogele kuif dat je hem er overal en altijd meteen uitpikt. En misschien ook wel een beetje door zijn gedrag.

Op schoolreis naar Brussel langs de buitenkant van de Atomium-bollen kruipen om in de bolle spiegel te kijken of je haar nog wel goed ligt, dat valt op. Of was het een poging om de meisjes vanuit de lucht te bespieden? Met deze eigenwijze druktemaker weet je het nooit.

Zijn grappen, grollen en grillen vallen enorm in de smaak van de jonge lezers. Met oplages van boven het anderhalf miljoen mag je gerust van een fenomeen spreken. Het stripventje heeft zijn eigen animatieserie, meerdere gameboy- en Nintendo DS-spelletjes, behangpapier en talloze andere afgeleiden.

De geestelijke vader is een Led Zeppelin-fan die zich niks aangetrokken heeft van het cliché dat Zwitsers niet kunnen zwanzen. Hij heet Philippe Chappuis als hij naar de bank gaat maar Zep als hij strips signeert. Een verklaring voor het megasucces heeft hij zelf niet. "Ik doe maar."

Toch vallen er enkele dingen op. Titeuf is een humorstrip maar er wordt niet dwangmatig gegrapt. Er is ook plaats voor emotie, verbazing en vertedering. Hij spreekt als een echt kind en niet zoals striptekenaars denken dat kinderen spreken. Zijn avonturen spelen zich niet af op verre planeten maar op de speelplaats, in de klas, thuis of op weg naar school.

De verbeelding doet de rest. Zo is hij ervan overtuigd dat zijn overjaarse juf een buitenaards wezen is. Wat de moderne achterneef van Kwik en Flupke, geestverwant van Casper en Hobbes en concurrent van de Kleine Robbe in zijn eierkopje haalt als het over seks gaat, beschrijven we liever niet. Zep toont de wereld door de ogen van een tienjarige en die ziet er veel zotter uit dan we ons herinneren.

Wie? Titeuf
Waar? Emile Bockstaellaan 1, Laken
Tekenaar: Zep, uitgeverij: Glénat