Les Gazelles de Bruxelles brengt kansarm en kansrijk samen

Les Gazelles de Bruxelles is een bijzondere loopclub, met de focus op mensen uit kansengroepen. Wie aansluit bij de gazellen, kan op een laagdrempelige manier aan sport doen en zo even de dagelijkse beslommeringen vergeten. Daardoor vervagen de grenzen tussen hen en de Brusselaars rond hen.

Intussen zijn er op verschillende plekken nieuwe loopgroepen uit de grond gestampt, onlangs nog in Schaarbeek door Het Huis van de Vrouw en gemeenschapscentrum De Kriekelaar. Maar heel wat lopers zijn verknocht aan hun groep in het Elisabethpark en tekenen er elke week present, zelfs al wonen ze een eind verder.

“Ik woon in Aalst, maar kom toch nog elke week lopen bij Les Gazelles,” vertelt Nejib, die een trainerscursus heeft gevolgd en de opwarming voor zijn rekening neemt. “Mijn lerares Nederlands vertelde me anderhalf jaar geleden over de club, en sindsdien loop ik mee. Het is bijzonder leuk. Iedereen werkt samen om de club beter te maken. En, het is ook een goede gelegenheid om mijn Nederlands te oefenen.”

Nederlands oefenen de lopers maar al te graag met Louise en Bart. Het koppel kwam een tweetal jaar geleden terecht bij Les Gazelles, op zoek naar eens iets anders dan start-to-run. Vandaag zijn ze twee van de vaste lopers tijdens de trainingen. “Je moet regelmatig van taal wisselen, dat is wel een uitdaging,” vertelt Louise glimlachend. “Soms moet je zelfs iets met handen en voeten uitleggen, maar ook dat lukt. Bij Les Gazelles de Bruxelles is het nooit saai (lacht).”

“Het zijn allemaal leuke mensen bij elkaar. Soms haken mensen af, maar meestal is dat omdat ze een verblijfsvergunning krijgen en daardoor verhuizen. Dat is jammer voor ons, maar goed nieuws voor hen. Door die mensen te leren kennen, is mijn bewondering voor het incasseringsvermogen van sommigen alleen maar groter geworden. Wat zij allemaal hebben moeten doen om hier te geraken. En zodra ze hier zijn, gaan ze ervoor: de taal leren, een vak leren. Knap.”

Ander Brussel
De meeste lopers komen uit kansengroepen: mensen zonder papieren, mensen in armoede en nieuwkomers. Hun leven loopt niet over rozen, maar tijdens de trainingen is de sfeer positief. Aan de VGC-sporthal in de Felix Vande Sandestraat, waar wordt afgesproken en gebruik gemaakt kan worden van lockers en douches, groet iedereen elkaar hartelijk. Wie voor het eerst meeloopt, wordt meteen in de groep opgenomen.

Even samen zijn doet deugd, dat straalt van de deelnemers af. Ook voor Mimoun is die fijne sfeer de reden om al vier jaar lang elke week mee te lopen. Samen met feit dat Les Gazelles openstaat voor iedereen. “Les Gazelles is leuke momenten beleven met mensen van uiteenlopende nationaliteiten. Wie het moeilijk heeft, krijgt de kans om aan sport te doen. Tijdens de loopsessies kan je aan iets anders denken dan aan wat er misgaat in je leven. Lopen vlakt de verschillen af. Iedereen helpt elkaar, want we zijn allemaal gelijk.”

Precies dat is het doel van Les Gazelles: de grenzen om te sporten wegnemen en de lopers fysiek en mentaal de vruchten van sporten laten plukken. Het zelfvertrouwen en het eigenbeeld krijgen er een boost van. Bovendien leren ze mensen kennen die ze anders misschien nooit zouden ontmoeten. “Heel wat mensen met wie ik hier in contact kom, zou ik anders niet in mijn vriendengroep hebben,” beaamt Koen Spolspoel, die samen met Wim Poelmans de vrijwilligers ondersteunt, maar uiteraard ook meeloopt. “Daarnaast kunnen ze via Les Gazelles een heel ander Brussel leren kennen. Aan dit positieve verhaal zou elke Brusselaar moeten meeschrijven, alleen al om te zien hoe je mensen kunt leren kennen op een eenvoudige, fijne, maar ook sterke manier. Lopers komen regelmatig bij ons op kantoor over de vloer. Gewoon om even dag te komen zeggen en omdat ze zich daar goed voelen.”

“De groep is heel participatief ontstaan, met veel inspraak van de lopers,” zegt Spolspoel. “Daarin verschillen we van andere loopgroepen. We zijn samen rond de tafel gaan zitten om te bespreken hoe we de trainingen aanpakken, hoe we kunnen groeien als groep.”

De wekelijkse training is een houvast, iets om naar uit te kijken. Wie zijn of haar niveau ziet verbeteren op training, kan nog een stap verder gaan en deelnemen aan joggings en loopwedstrijden. Naar zulke evenementen toewerken, motiveert nog eens extra. Af en toe komt er zelfs een talent bovendrijven, zoals Messy Messarat, die in 2014 derde werd op de halve marathon van Brussel. “Er zijn een paar goede lopers bij ons gepasseerd,” zegt Spolspoel. “Hen proberen we door te schuiven naar atletiekclub Atlemo, waar ze een persoonlijk loopschema krijgen en opgevolgd worden. Dat lukt niet altijd, omdat Atlemo intensiever werkt. Vaak verkiezen de lopers om bij ons te blijven, voor de gezellige sfeer en het meer vrijblijvende karakter.”

Chinatown
De rondjes in het Elisabethpark legt iedereen op zijn ritme af, maar we zien dat de snelle jongens zich van de tragere lopers afscheiden. Toch wordt niemand alleen gelaten. Loopt iemand voor de eerste keer mee en wil die het kalm aan doen, dan vergezelt een van de vaste lopers haar of hem. En hoewel iedereen verspreid is over het park, is de groepssfeer voelbaar. Gazelles kruisen elkaar met de glimlach, zelfs als het wat moeilijker gaat.

De banden die gesmeed worden tijdens de looptrainingen worden ook buiten het Elisabethpark aangehaald. Door samen iets te eten bijvoorbeeld. “Op woensdag spreken we regelmatig af,” zegt Gulab. “Dan kookt een van de vrouwen voor ons. Ik heb bij Les Gazelles al een paar vrienden gemaakt. Vooral het internationale karakter van de loopgroep is heel leuk.”

Lopen bij Les Gazelles is een verrijking, en de fijne babbels krijg je er zomaar bij. Al kan dat confronterend zijn. “Als iemand je vertelt dat hij naar hier is gekomen, hangend onder een vrachtwagen, dan zet je dat wel aan het denken,” zegt Bart. “Door die persoonlijke verhalen kijk je anders naar mensen en gebeurtenissen.”

“De taal kan een struikelblok zijn. Sommige lopers zijn vakmensen, maar werken lukt niet door de taalbarrière. In mijn ogen wordt dat te gemakkelijk gebruikt om hen geen kansen te geven. In New York kennen de inwoners van Chinatown ook niet allemaal Engels, maar ze werken wel. Met gebaren kun je al veel. Deze mensen moeten gewoon aan de bak komen. Dat verdienen ze.”

www.lesgazellesdebruxelles.be.

Moussa: 'Les Gazelles, dat is iets speciaals'

De kansen die Les Gazelles de Bruxelles aan zijn lopers biedt, openen af en toe nieuwe deuren. Dat was voor Moussa het geval: hij kreeg bij de Gazelles de smaak voor het lopen te pakken en timmert verder aan zijn carrière bij atletiekclub Atlemo.

“Voetbal was mijn sport, maar ik had niet het geluk om daarin te kunnen doorgroeien,” vertelt Moussa. “Via een vriendin ben ik in 2015 bij Les Gazelles terechtgekomen. Zo heb ik de liefde voor atletiek te pakken gekregen.”

Moussa nestelde zich tijdens de wekelijkse trainingen meteen in het kopgroepje en liep met de 20 km van Brussel zijn eerste wedstrijd. Zijn interesse was gewekt, een passie was geboren, en hij wou meer. “Ik wou verbeteren en meer dan één keer per week lopen. Ik vroeg zelf wat ik nog meer kon doen en zo kwam ik in contact met Atlemo. Daar kreeg ik een programma op maat en werd mijn trainingsritme opgevoerd naar drie trainingen per week.”

“Het bleek een goede keuze. Bij Atlemo pusht mijn trainer me om harder te werken en mijn wil om te verbeteren is er nog groter geworden. Ik neem aan verschillende competities deel en voel mijn niveau stijgen. Tijdens de afgelopen marathon van Brussel werd ik bijvoorbeeld zevende op de vijf kilometer.”

Hoewel hij doorgestoten is naar Atlemo verliest Moussa zijn vrienden van Les Gazelles de Bruxelles niet uit het oog. Hij loopt af en toe zelfs nog wedstrijden voor hen, als zijn club niet deelneemt. “Het zijn echte vrienden geworden. Les Gazelles, dat is iets speciaals. Het is als familie. Het advies dat ik er heb gekregen, de liefde, de harmonie, … Het is moeilijk te omschrijven. Ik heb zelf al verschillende vrienden doorverwezen. Voor mij is alles begonnen bij Les Gazelles, en dat vergeet ik niet.”