Lily Vral: ‘Als ik journalist word, gaat het over oplossingen in plaats van problemen’

Elke week gaat BRUZZ op bezoek bij een kind in Brussel in zijn of haar slaapkamer. Deze keer is dat bij de twaalfjarige Lily Vral in Jette. Net als een journalist – haar droomberoep – gaat Lily graag op zoek naar de waarheid. “Een foto kan bewerkt zijn. Het monster van Loch Ness is misschien eigenlijk niets meer dan een schaduw.”

Wat vind je van Brussel?
Lily: “Bij mijn meter in West-Vlaanderen kunnen ze gewoon met de step op straat spelen, of voetballen, er zijn amper auto’s. Soms zou ik wel willen ruilen, daar kun je leuk buiten spelen. Maar in West-Vlaanderen moet je een uur rijden om naar het winkelcentrum te gaan. Het is hier een beetje grijs, maar ook gezellig, er zijn kleine parkjes, er zijn overal winkeltjes of snackbars waar je iets lekkers kunt eten. Er zijn ook heel veel scholen in de buurt.”

Wat zouden de politici in Jette moeten veranderen, volgens jou?
Lily: “Ik zou meer planten willen en een bloemenperkje hier en daar. Er zijn veel lege gebouwen, misschien kunnen ze daar planten over laten groeien of een boompje planten. Mijn oma woont in Portugal, daar hebben alle huizen een andere kleur. Dat zou ik hier ook wel mooi vinden.”

Wat lees je op dit moment?
Lily: “Ik heb net Sophie McKenzie gelezen, ‘Vermist’. Ik houd van thrillers en dit verhaal gaat over een meisje dat een opdracht moet maken voor school. De opdracht is om te beschrijven ‘wie ben ik’. Ze weet dat ze is geadopteerd. Maar dan komt ze op een site voor vermiste kinderen en ze gaat met haar vriend uitzoeken wat er aan de hand is. Ze komt erachter dat ze ontvoerd is geweest en gaat op zoek naar haar biologische familie.”

Een zoektocht naar de waarheid eigenlijk, net als journalisten doen. Wat lijkt je fijn aan het beroep?
Lily: “Ik vind het leuk om verhalen te horen van anderen: mensen interviewen en naar hen luisteren en een mooi artikel schrijven. Ik ben ook heel nieuwsgierig. Ik lees de krant en ik kijk naar het nieuws. Als ik hoor over iets dat in Amerika of Italië is gebeurd, ga ik er daarna nog meer over opzoeken. Laatst was er nog een tussenkomst van de hulpdiensten in de metro en ik vroeg waarom. Mijn moeder kon het niet zeggen en ik wist dat ik er niet achter zou komen. Ik heb het opgezocht, maar ik kon er niets over vinden.”

Waar zouden journalisten het vaker over moeten hebben?
Lily: “Journalisten hebben het vaak over het milieu. Maar ze zeggen altijd: het gaat niet goed, en deze wetenschappers zeggen dat ook. Maar wat kan je zelf doen om te helpen?”

Wat gebeurt er als mensen alleen maar horen dat het niet goed gaat?
Lily: “Het heeft bij sommige mensen wel effect, maar niet bij de meesten. Sommigen zeggen: ‘oh jee, we moeten opletten’. Maar anderen zeggen, ‘och het is pas over honderd jaar en dan leef ik niet meer, dus het maakt niet uit’. Of mensen denken dat het wel niet zo erg zal zijn, of dat de journalisten liegen. Dus de journalist kan er niet altijd iets aan doen.”

“Ik heb zelf wel eens een mailtje gestuurd naar de overheid, om te zeggen dat één autoloze zondag per jaar misschien te weinig effect heeft. Eén dag per jaar zijn er geen auto’s en dat alleen in Brussel. Ik denk dat één dag per maand beter zou werken, of zelfs één keer in de twee weken. Eén keer per jaar is nutteloos.”

Heb je een antwoord gekregen?
Lily: “Ja, ze zeiden dat ze ermee bezig zijn. Dat er een paar autoluwe weken zouden komen, maar dat is alweer een jaar geleden.”

Dat is nieuws, lijkt me! Als journalist kun je over zoiets schrijven. Iets heel anders: hoe vind je het op school?
Lily: “Ik vind school soms een beetje saai, zeker als ik drie uur economie achter elkaar heb. Eén uur is leuk, de leerkrachten zijn ook leuk. Verder vind ik Nederlands heel fijn, net als presentaties geven. Ik heb een presentatie gehouden over mysterieuze dingen: het monster van Loch Ness, de Bermudadriehoek… Legendes en mythes vind ik heel cool, net als Atlantis. Ik weet niet of het waar is, want ik ben zelf niet gaan kijken. Een foto kan ook bewerkt zijn. Het monster van Loch Ness is misschien eigenlijk niets meer dan een schaduw.”