‘Nabestaanden aanslagen opnieuw slachtoffer’

Acht maanden na de aanslagen van 22 maart voelen nabestaanden zich vergeten. Dat zeggen Philippe Vansteenkiste en Eddy Van Calster, broer en echtgenoot van luchthavenbediende Fabienne, één van de 32 slachtoffers. Beiden gaan nabestaanden verenigen en helpen onder de vzw V-Europe. “Door de eindeloze administratieve rompslomp worden we opnieuw slachtoffer: dat moet veranderen.”

Philippe Vansteenkiste is de broer van Fabienne, een voormalige werkneemster van Brussels Airport die op 51-jarige leeftijd omkwam bij de aanslagen van 22 maart, samen met 31 anderen. Sindsdien staat het leven van haar broer Philippe en weduwnaar Eddy Van Calster op pauze, zeggen ze aan BRUZZ: er komt maar geen einde aan de uitzichtloze administratieve afhandeling van het overlijden van Fabienne.

“Telkens opnieuw formulieren invullen en hokjes aanvinken: je wordt als het ware opnieuw slachtoffer en je moet nog eens dezelfde pijn beleven”, verzucht Vansteenkiste. “Het louter administratieve verdringt het menselijke aspect. Er wordt te weinig rekening gehouden met het trauma dat nabestaanden van slachtoffers met zich meedragen: het is hoog tijd dat administraties mensen benaderen op een meer humane manier.”

Vansteenkiste is recent met zijn vrouw en drie kinderen verhuisd naar Waals-Brabant om dichter bij zijn ouders te zijn. Ze krijgen de dood van hun dochter Fabienne maar moeilijk verwerkt. Ook zij worden geconfronteerd met de eindeloos aanslepende afhandeling van het overlijden van Fabienne.

“Neem de identificatie van mijn zus: al had ze haar uniform en badge aan, hebben we enorm lang moeten wachten en dossiers en zo meer moeten indienen om haar officieel geïdentificeerd te krijgen", vervolgt Vansteenkiste. "Ik begrijp dat de DVI (Disaster Victim Identification, red.) alles 100 procent juist wil, maar die dagen van onzekerheid zijn echt een hel.”

'Veel reactie'
Het verhaal van Vansteenkiste en schoonbroer Eddy Van Calster valt niet in dovemansoren. Sinds hij vandaag de oprichting van slachtoffervereniging V-Europe aankondigde, kreeg Vansteenkiste al meerdere mails en telefoontjes van andere nabestaanden. “Ze herkenden meteen het verhaal: ze maken allemaal hetzelfde mee.” Vansteenkiste voelt zich daarom gesterkt in zijn overtuiging dat een slachtoffervereniging nodig is.

“Met de vereniging V-Europe willen we als slachtoffers één stem laten horen en ervoor pleiten dat men tenminste naar ons luistert", zegt oprichter Vansteenkiste. "Ten tweede willen we ook helpen met het administratieve luik en andere problemen waar slachtoffers mee te kampen hebben. We willen werken met nabestaanden en andere vrijwilligers, al is nog werk nodig om echt iets uit te bouwen."

Vansteenkiste wijst erop dat de hulpvereniging in Frankrijk door één enkele administratie gecoördineerd wordt. “Dat bestaat niet in België, waar het bovendien een doolhof is van verschillende administraties die niet met elkaar communiceren. Dat moet beter."

Ten slotte neemt Vansteenkiste ook verzekeringsmaatschappijen op de korrel. “Schadeloosstellingen in zulke dossiers zouden meer van de overheid moeten komen. Verzekeringsmaatschappijen hebben één doel en dat is winst maken en dus weinig schadeloosstelling uitbetalen. Dat komt neer op een soort belangenconflict. Als slachtoffer moet je dan nog eens strijd voeren voor je rechten.”

Nabestaanden die willen meewerken kunnen contact opnemen met philippe@v-europe.org.