Ondervoorzitter Brussels Parlement Fouad Ahidar (SP.A) na de aanslagen

In zijn ruime kantoor in het Brussels Parlement windt Fouad Ahidar (SP.A) zich op. “Als moslim bid ik vijf keer per dag. Met het crapuul dat de aanslagen in Brussel pleegde, heb ik niets te maken. We zijn allemaal slachtoffers.” Vlaanderen moet niet hoog van de toren blazen en de politie en de Staatsveiligheid moeten het ontgelden. “Op 7 december wist de politie van Mechelen al waar Salah Abdeslam zich schuilhield.”

De ondervoorzitter van het Brussels parlement, ooit nog straathoekwerker, had de aanslagen niet zien aankomen. “Ik had nooit gedacht dat jongeren die hier geboren en getogen zijn in staat zouden zijn om zichzelf op te blazen in de metro of de luchthaven. Ze trekken ten strijde in een oorlog die niet van hen is en die ze zelfs vaak niet begrijpen.”

Hij besefte wel dat ons land kwetsbaar was na de aanslagen in Frankrijk. En onze deelname aan internationale bombardementen tegen IS-doelwitten verhoogde het risico. “We moeten de waarheid zeggen aan de bevolking. We zijn in oorlog tegen IS en dat kan tegenreacties oproepen van jihadisten.”

Pedofiele priesters
Het 43-jarige parlementslid waarschuwt al jaren voor de opkomst van salafisme en wahabisme in Brussel. “We zijn in het verleden te tolerant geweest voor wie niet tolerant is. In naam van de vrije meningsuiting hebben we niets gedaan tegen haatpropaganda, of die nu kwam van radicale imams of extreemrechtse bewegingen zoals Vlaams Belang en Blood & Honour. We moeten kordaat optreden en zorgen dat de regels van onze samenleving gerespecteerd worden. Vrouwen mogen hier een hoofddoek dragen, homo’s mogen hand in hand op straat lopen, jongeren mogen een piercing laten zetten.”

Dat betekent voor de praktiserende moslim niet dat de islam verantwoordelijk gesteld kan worden voor de aanslagen. Hij kan zich vinden in de slogan die prominent op een spandoek aan de trappen van de Beurs hangt: pas au nom de l’islam. “De islam heeft een heilig respect voor het leven. Zelfmoord is nog altijd een schande binnen de Marokkaanse gemeenschap, zeker bij de Berbers. Onze regel is ‘Dieu vous donne la vie et la prend.’ Als je een pak mensen meesleept in de dood, verdien je zeker het paradijs niet, want enkel God mag oordelen over leven en dood.”

Hij vergelijkt de misdaden van de terroristen met het wangedrag van pedofiele priesters in de katholieke Kerk. “We hoeven geen afstand te nemen van dat crapuul, want we zijn nooit solidair geweest. We zijn hier opgegroeid en houden van dit land. De menselijke impact en de economische consequenties van de aanslagen zijn catastrofaal. Iedereen is getroffen.”

Schuilplaats
Ahidar vindt armoede een reëel probleem dat bestreden moet worden. Migranten mogen zich geen tweederangsburgers voelen van wie de nationaliteit zomaar afgenomen kan worden. Anders zijn ze vatbaarder voor de propaganda van ronselaars van IS.
Toch gelooft hij niet dat de aanslagplegers gefrustreerd waren door ongelijke kansen. “Hun families waren niet arm. Abaaoud (het vermoedelijk meesterbrein van de aanslagen in Parijs, red.) ging zelfs naar het Sint-Pieterscollege in Ukkel, een van de chicste scholen van het land. Ze hadden niets te kort, maar ze gedroegen zich als crapuul, voyous.” Het blijft voor hem een raadsel wat hen uiteindelijk bewoog tot de aanslagen. “Deden ze het voor het geld? Schoten de ouders tekort in de opvoeding?”

Zijn ogen vatten vuur als hij de inlichtingen- en veiligheidsdiensten in het vizier neemt. “De Staatsveiligheid wordt ervoor betaald om onze veiligheid te garanderen en heeft gefaald. Wij burgers hebben recht op transparantie.” Hij hoopt dat de parlementaire onderzoekscommissie de laatste steen omkeert. De politie krijgt ook een stevige veeg uit de pan.

Hij heeft weet van een bevriende politieagent van Marokkaanse afkomst die op 7 december aan de Mechelse politiecommissaris signaleerde waar Salah Abdeslam verbleef. Zijn rapport over staatsvijand nummer 1 verdween echter in de lade als non fiable. “Zonder die zware inschattingsfout hadden we de aanslagen op 22 maart misschien kunnen verhinderen. Ik begrijp niet dat de pers daar niet op klopt. Ondertussen wordt mijn vriend bedreigd en gaat het gerucht dat iedereen in Molenbeek wist waar Abdeslam zich schuilhield.”

Sharia for Belgium
Wat met de inefficiënte structuur van Brussel, die ook aangeklaagd wordt door een partijgenoot als Hans Bonte, burgemeester van Vilvoorde? “Alle overheden moeten hun verantwoordelijkheid nemen. Radicalisme is niet alleen een Brussels probleem, vergeet niet dat Sharia for Belgium uit Antwerpen kwam.”

Over gettovorming heeft hij het ook niet graag: “Is Jette een getto omdat er 80 procent blanken wonen? Je valt enkel minder op in een uniforme wijk en dat kan extremisten wel helpen.”

Tegelijk geeft hij toe dat de Brusselse complexiteit groot is. “Het is beter dat één politiechef zicht heeft op wat er gebeurt in de negentien gemeenten en dat er een gemeenschappelijk reglement geldt. Onlangs behandelde ik nog een dossier over een verkrachtingszaak van een gehandicapte minderjarige, waar drie politiezones zich over één feit moesten buigen. Dat kan toch niet.” Een eengemaakte politiezone hoeft de buurtpolitie niet in de weg te staan, zoals de Franstaligen vrezen.

De toekomst voor zijn stad ziet hij niet somber in. “We zijn ertoe veroordeeld om samen verder te gaan. De Brusselaars hebben volwassen gereageerd en zijn niet vervallen in wij-zijdenken. We moeten attent blijven om te verhinderen dat er een nieuwe aanslag komt.”

De militairen ziet hij niet meteen uit het straatbeeld verdwijnen, omdat ze bijdragen tot een gevoel van veiligheid. De economie moet weer vertrouwen krijgen en toeristen mogen de stad niet links laten liggen. “Gelukkig vergeten mensen snel. Londen, Madrid en Parijs tellen vandaag meer bezoekers dan ooit.”

De media hebben voor hem ook een belangrijke taak. “ Ze moeten andere stemmen laten horen en ook laten zien wat er goed gaat in plaats van altijd de polemiek op te zoeken. Ik ben het beu dat de pers me alleen weet te vinden als er slecht nieuws is.”