Ongeval op Lambermontlaan roept vragen op

Donderdag 15 januari. Het land staat in rep en roer. De politie gaat over tot tientallen arrestaties, onder meer in Molenbeek en Berchem, en schiet in Verviers twee vermeende terroristen dood. Op datzelfde moment gebeurt op de Lambermontlaan in Schaarbeek een vreselijk ongeval. Een jongen van vijf wordt er brutaal aangereden door een wagen met Poolse nummerplaat. Een ongeval dat, misschien, vermeden had kunnen worden.

H et jongetje van vijf is buiten levensgevaar en mag over enkele weken naar huis. Het liep vooral breuken op. Maar één devies zal hij wellicht nooit vergeten. Une voiture peut en cacher une autre.

Om de drukke Lambermontlaan over te steken, aan de halte Heliotropen, zijn er voetgangerslichten. Die zijn meestal in werking, en verzekeren een veilige oversteek voor de schoolkinderen die bijvoorbeeld van Emmanuel Hiel naar het Josaphatpark gaan om zo hun weg verder te zetten naar huis.

Maar af en toe werken ze niet. En dan is een oversteek er levensgevaarlijk.

Dat mocht een vader met zijn twee kinderen ondervinden. Ze steken over op het zebrapad nadat de auto’s op de eerste twee rijvakken stoppen, zoals het hoort. Het jongetje van vijf stapt doodgemoedereerd verder, maar precies op dat moment rijdt een auto met Poolse nummerplaat, een BMW break in volle vaart, door richting Van Praetbrug. Het onvermijdelijke gebeurt: de jongen wordt in de lucht gekatapulteerd en moet met zware breuken naar het Koningin Fabiolaziekenhuis worden afgevoerd.

Politiewoordvoerder Roland Thiébault zal later verklaren dat de plek niet bekend staat als zwart verkeerspunt. Maar is dat wel zo? We keren terug naar 31 maart 2009. In de Muziekacademie, langs de Lambertmontlaan, vindt een informatievergadering plaats met toenmalig minister Pascal Smet (SP.A). Hij stelt er, aan het einde van de regeerperiode, zijn plannen voor de heraanleg van de Lambermontlaan voor: een van de rijvakken richting de Van Praetbrug zal worden geschrapt en vervangen door een ventweg voor lokaal verkeer. Die ingreep moet zorgen voor “een verbetering van de fietsinfrastructuur, de beveiliging van de oversteekplaatsen, en de oversteekbaarheid van de boulevard voor de zwakke weggebruiker.”

“Er waren zoals altijd voor- en tegenstanders,” zegt een van de buurtbewoners die toen op de vergadering aanwezig was. Smet kiest de vlucht vooruit en wil tegen eind 2009 een bouwvergunning indienen, om dan in 2011 de werken op te starten.

Vluchtmisdrijf
Maar na de verkiezingen van 7 juni 2009 belandt Pascal Smet (SP.A) onverwacht op de oppositiebanken. Minister Brigitte Grouwels (CD&V) neemt het dossier over. Zij voert de plannen af. “Omdat het een plan was van Smet,” zegt een van de buurtbewoners. “Neen. Dat klopt niet niet. Het werd afgevoerd omdat er niets in zat voor de MIVB,” zo zegt iemand die nauw bij het dossier was betrokken. De MIVB kon op dat moment al genieten van een tram in eigen bedding. Dit project geeft de fietsers, voetgangers en de buurtbewoners weliswaar wat rust, maar zorgt tegelijk voor minder autocapaciteit, zo was klaarblijkelijk de redenering.

Toenmalig Minister Grouwels herinnert zich het dossier. “In 2010 hebben we inderdaad beslist om het niet uit te voeren. We moesten prioriteiten stellen. Deze aanleg was erg duur. We hebben wel punctuele verbeteringen aangebracht.”

Veel vragen blijven. Had dit ongeval vermeden kunnen worden als er maar twee rijstroken waren? Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat hoe meer rijvakken, hoe sneller er gereden wordt, en hoe gevaarlijker voor de zwakke weggebruiker. Maar bij ongevallen speelt altijd de factor van de onvoorspelbaarheid. Andere vraag: waarom waren de verkeerslichten stuk? En dan is er nog de vraag over de echte verantwoordelijke: de man die aan het stuur zat, die het zebrapad negeerde en die vluchtmisdrijf pleegde. Een week later werd de auto gevonden. De chauffeur is spoorloos.