Ongewenste gasten in woonblok Peterbos richten puinhoop aan

Een urinegeur, opengebroken kelderdeuren, sigarettenpeuken, drugszakjes en andere rotzooi, je ziet en ruikt het overal in de ondergrondse verdieping van blok 14 in de Peterboswijk. Op vraag van bewoners is de toegang naar de kelders permanent toegankelijk, met ongewenste bezoekers tot gevolg. “Bijna niemand durft nog in de kelder,” zeggen een aantal oudere bewoners in koor.

We kregen een mailtje van Liliane Vermeere. Ze woont al 43 jaar in Peterbos. Ze heeft onder andere de brand meegemaakt in april 2008 toen alle appartementen onder het roet lagen. Het kelderverhaal vormt een nieuw hoofdstuk van haar verblijf in de sociale woonwijk.

In november vorig jaar gaf een grote meerderheid van de bewoners tijdens een vergadering met de Anderlechtse Haard (de huisvestingsmaatschappij die de woonblokken in Peterbos beheert, red.) aan dat ze het lastig vond telkens de sleutel bij de conciërge van het gebouw te moeten ophalen om toegang te krijgen tot de eigen kelder.

Daarop werd het besluit genomen om de deur van de ondergrondse verdieping permanent open te laten. Liliane en een aantal andere bewoners waren vanaf het begin bezorgd en hun vrees werd helaas realiteit. “Lang heeft het niet geduurd of onze kelder werd ook door andere mensen dan de huurders van het appartement bezocht. En veel van de oudere bewoners durven hun eigen kelder niet meer te bezoeken.”

Warmwaterketel
Met een groepje bewoners gaan we via de trap richting kelders. Een walm komt ons al meteen tegemoet als we de traphal betreden. In de ondergrondse verdieping lopen we door de gangen met een honderdtal kelderdeuren. “Je kan ze bijna allemaal opentrekken, want ze zijn bijna allemaal opengebroken,” zegt Liliane ons, terwijl ze het demonstreert.

Soms is enkel het slot geforceerd, bij andere deuren met een iets steviger slot werd de deur ingeslagen op zoek naar waardevolle spullen. Sommige kelders puilen uit van de rommel, waardoor de rommel tot op de gang ligt. In één deur zie je dat de dieven meermaals geprobeerd hebben de deur open te krijgen. Eerst door de deur zelf open te breken, daarna door een gat boven de deur te maken en met een ladder binnen te geraken, maar gelukkig tevergeefs.

Bij andere kelderdeuren, zoals die van Pierre, werden hersteld met stevige planken: “Hier geraken ze niet meer binnen,” maakt de oude man zich sterk. Aan het einde van één van de gangen komen we in een plas terecht. Dit deel van de kelder staat volgens de bewoners al een tijd onder water, omdat de sterfput verstopt is.

Even verder ruiken we de frietjes die nog overblijven in de tot eetkamer omgevormde kelder. Een kleine groep heeft zich de kelderverdieping eigen gemaakt. Naast de ‘eetkamer’ zien we een beetje verderop een slaapplaats in een breder stukje gang waar we een matras vinden met daarnaast een hoop afval met onder andere talloze sigarettenpeuken, restjes van lange blaadjes, drugszakjes en nog een beetje verder het toilet. We hebben hier ook al drugs gevonden, die ze in de gaten hadden verstopt die ze in de kelderdeuren hadden gemaakt.”

“Nog niet zo lang geleden waren ze hier nog,” zegt Liliane. “Ik ben al eens een man in de gang tegengekomen die naar de kelders ging. Hij vertelde me dat hij van Sibelga was en dat hij de tellers kwam opmeten. Toen ik hem om zijn kaart van Sibelga vroeg, lachte hij me uit. De ongewenste gasten hebben zich de kelderverdieping al helemaal eigen gemaakt.”

Ook de toegang tot de warmwaterketel is open, met alle gevolgen van dien. Zo hebben de bewoners al meermaals zonder water gezeten. En het laatste wapenfeit – nog na ons bezoek – is dat de brandblusapparaten werden leeggespoten.

Sleutel of badge
Voor Liliane met ons contact opnam, heeft ze het nodige gedaan om de conciërge en de Anderlechtse Haard over de wantoestanden te informeren. “De conciërge trekt er zich nog weinig van aan. Aangezien de bewoners zelf de deur permanent open wilden moeten ze het zelf maar weten,” krijgen we te horen. “Ik heb ook al drie brieven gestuurd naar Guy Wilmart, de voorzitter van de Anderlechtse Haard. Er kwam wel een sociaal assistent langs om naar ons verhaal te luisteren, maar naar onze opmerking om de toegang opnieuw te vergrendelen, werd niet eens geluisterd.”

We bellen zelf naar Guy Wilmart (PS). Hij bevestigt ons dat het opnieuw afsluiten van de kelderverdieping niet echt in overweging genomen wordt, aangezien de bewoners zelf vroegen om die open te houden. “Ik zie dan ook niet meteen een oplossing,” geeft hij aan.

Als we hem nog eens wijzen op de ernst van de feiten, geeft hij wel toe dat het zo niet verder kan. “Ik zal het er bij de eerstvolgende algemene vergadering nog eens over hebben. Een echte oplossing is er niet, tenzij we teruggaan naar de vroegere regeling waarbij de huurders terug via hun conciërge toegang krijgen.” Een systeem waarbij de huurders zelf een sleutel of een badge krijgen, ziet hij evenwel niet zitten. “Dan worden er in een mum van tijd kopies gemaakt en hebben een heleboel mensen toegang tot de kelders.”

Bekijk de reportage van tvbrussel.