Onrust in Albertpark en rond Sorbeboom

145 meldingen van inbraak in één jaar tijd. De schrik zit er goed in bij de bewoners van de wijk Albertpark in Ganshoren. Zelfs nu de jongeman die een groot aantal van de diefstallen op zijn kerfstok heeft, tijdelijk opgesloten is, durven ze niet opgelucht adem te halen.

D e wijk Albertpark ligt ingesloten tussen de Tentoonstellingslaan, het kasteel De Rivieren en de spoorlijn naar Dendermonde. Het is een rustige, groene buurt met veel doodlopende straten, ideaal voor jonge gezinnen. Dat was ook de doelgroep die aannemer Etrimo voor ogen had toen hij aan het eind van de jaren 1950 de wijk bouwde. De ouders van Benoît Parmentier, gemeenteraadslid voor de meerderheidspartij CDH, kwamen in 1959 als een van de eersten in de Troubadourslaan wonen. "Ik was toen één jaar," vertelt Parmentier.

Van de oorspronkelijke bewoners zijn er niet veel meer over. Parmentier nam het huis van zijn ouders over. Hij woont nog altijd heel graag in de wijk. Alleen is er in een tijdspanne van vijftien jaar al drie keer bij hem ingebroken. Na de tweede inbraak installeerde hij een alarm. Dat zorgde ervoor dat de dieven die vorig jaar in mei zijn voordeur forceerden, niet verder kwamen dan de hal en alleen de handtas van zijn vrouw konden buitmaken.

Ook heel wat van zijn buren kregen tussen mei en september vorig jaar het bezoek van inbrekers. Sommige huizen grenzen langs achteren aan het spoorwegtalud, andere aan een rustig steegje. "Je bent zo in de tuinen," zegt Parmentier.

Slapeloos
Na september verplaatste de inbrakengolf zich naar de andere kant van de wijk, maar vanaf januari was het opnieuw raak in de Troubadours­laan. Daar kan Parmentiers hoogbejaarde overbuurvrouw Valentine Ceuppens over meespreken. Drie keer dit jaar werd er bij haar ingebroken, in januari, in februari en in maart. "De eerste keer was het om tien uur 's morgens. Ik zat in mijn zetel en zag plots dat er iemand in de keuken stond, een magere jongen met een leren vestje. Hij had het rolluik en het kleine keukenraam geforceerd."

Ceuppens, die slecht ter been is, schrok zich een ongeluk. "Ik ben tegen hem beginnen schreeuwen. Daarop is hij langs het raampje naar buiten gevlucht." Ceuppens toont het gat in de haag waarlangs de dief weggerend is, naar het spoorweg­talud.

Een maand later had ze opnieuw prijs, deze keer 's nachts. "Toen ik 's morgens beneden kwam, stond het keukenraam wagenwijd open. Alles van waarde was weg, mijn nieuwe tv-toestel, mijn gouden horloge en armband, mijn handtas, mijn geld, mijn sleutels." Haar zoon kocht een nieuwe tv, maar nog geen maand later werd er opnieuw ingebroken, ook weer 's nachts. Tv, handtas, bril en portemonnee weg. In afwachting dat het keukenraam en het rolluik worden vernieuwd, staat er nu een klein, simpel tv'tje.

Ceuppens woont al 51 jaar in de Albertparkwijk. Tot dusver was ze gelukkig in de buurt, ook al was ze bij de laatsten der Mohikanen en moest ze toezien hoe er in de plaats van de oude generatie nieuwe bewoners kwamen die elkaar nog nauwelijks groetten. De laatste tijd woont ze hier niet meer zo graag. "Ik zie altijd het gezicht van die jongen voor me. Ik slaap er niet meer van."

Twee op de drie
De jongen in kwestie is inmiddels aangehouden. Dat ging zo. Op 3 mei was er voor de zoveelste keer een inbraak in de Troubadourslaan. De bewoners waren niet thuis, maar het alarm ging af. Een buurvrouw ging daarop het huis binnen, samen met drie arbeiders die in de buurt aan het werk waren. De werkmannen konden de minderjarige jongen in bedwang houden tot de politie arriveerde. Hij zit nu in een gesloten inrichting, voorlopig tot eind juni.

Hoewel hij wellicht niet de enige is die de buurt onveilig maakt, is het toch een stuk rustiger nu. De oude mevrouw Ceuppens bidt dan ook dat hij niet te snel vrij komt.

"Dat is het," zegt gemeenteraadslid Parmentier. "De mensen zijn bang, geterroriseerd. Het afgelopen jaar waren er in deze wijk alleen 145 meldingen van diefstal. En er staan maar 220 huizen. Dat is twee op de drie. En het zijn niet allemaal kleine diefstallen, er waren ook car- en homejackings."

Positief
Begin mei hebben de bewoners van de wijk Albertpark en de aanpalende Sorbeboomwijk, die ook lijdt onder de diefstallenplaag, een petitie rondgestuurd.

"Het afgelopen jaar is hier zo goed als niets veranderd," zegt Parmentier. "De mensen hebben nauwelijks méér politie gezien. Het is dankzij die werklui dat de jonge dief aangehouden kon worden. De burgemeester zegt altijd dat het de politiezone is die beslist over het uitsturen van patrouilles, maar ze zit toch zelf in het politiecollege?"

Die burgemeester, Michèle Carthé (PS), is door de petitie wel in actie geschoten. Ze stuurde vorige week een brief rond waarin ze aankondigde dat het Sorbeboomplein afgesloten zal worden met hekjes, dat er meer preventieagenten in de wijken zullen rondwandelen, dat ze bij de politiezone de verzekering heeft gekregen dat er meer patrouilles worden uitgestuurd, en dat ze er bij het parket op heeft aangedrongen dat de jonge delinquent niet meteen vrij komt. Na een interpellatie van MR-oppositieleden Hervé Gillard en Lionel Van Damme in de gemeenteraad vorige week stemde de burgemeester ook in met de plaatsing van camera's. En ze organiseert deze maand een bijeenkomst met de buurt.

Vorige week hielden de bewoners zelf al een vergadering. "Dat is het positieve van de hele zaak," vindt Parmentier. "Door de voorvallen van het afgelopen jaar is er in deze wijk een nieuwe dynamiek ontstaan. De mensen zijn met elkaar gaan praten. Binnenkort komt er ook een wijk­comité."