Op stap in de rijkste wijk: Stulpjes met zes slaapkamers, sauna en zwembad

Diesdelle is officieel de rijkste wijk van Brussel, zo blijkt uit cijfers over het gemiddelde inkomen per belastingaangifte in de 118 Brusselse wijken. De inwoners verdienen er zo’n 65.511 euro per jaar. Dat is meer dan dubbel zoveel als het gewestelijk gemiddelde. Stroomt er dan goud uit de kranen in Diesdelle, of groeit het geld er aan de bomen?

E enmaal binnen de grenzen van het groene Diesdelle is de drukte van de Waterloosesteenweg snel vergeten. Achter stalen poorten vertrekken oprijlanen en doemen streng beveiligde villa’s op. Ook de occasionele deurpost met Romeinse zuilen ontbreekt niet. De huizen zijn er doorgaans voorzien van een eigen naam, zoals Le Grèbe, Clairbois of Clairval. Wie niet oppast, zit voor hij het weet in iemands gasthuis, dat steeds over een aparte deurbel beschikt. Kosten noch moeite zijn gespaard.

Kastelen
Op een woensdagmiddag is het verbazend kalm in Diesdelle. De enige hoorbare geluiden zijn afkomstig van spelende kinderen of tuinaannemers die druk in de weer zijn met het snoeien van hagen en het maaien van gras. Al die aren tuin onderhouden zichzelf nu eenmaal niet. Slechts één ouder vrouwtje heeft zich eraan gewaagd om eigenhandig het onkruid te wieden dat zich tussen haar stoeptegels heeft genesteld.

De kinderkreten komen dichterbij wanneer we door een heg de contouren van een springkasteel waarnemen. Hoogstwaarschijnlijk is het dagelijkse kost, het lijkt niet alsof er een feestje aan de gang is.

Wanneer we de bewoners confronteren met de statistieken, reageren de meesten bescheiden: “Dan moet je sommige plekken in Watermaal-Bosvoorde eens zien. Of de Louizalaan!” Het zijn hoofdzakelijk welgestelde buitenlanders die zich hier komen vestigen. Het aandeel Fransen in Diesdelle loopt zelfs op tot 18 procent.

Een oudere, keurig geklede man onderbreekt zijn wandeling om even uit te rusten op een bankje onder het groen. Tegen hem uiten we onze verwondering over het feit dat hier in de verste verte geen Ferrari te bekennen is. “Niemand durft hier met een dure sportwagen rijden omdat die toch beschadigd wordt van zodra je je in Brussel-Stad begeeft. Zelf rijd ik met een heel klein autootje, een Seat. Dat is veel praktischer!” De Lotus oldtimer die we wel tegenkwamen op onze tocht door Ukkel bevond zich ver buiten de wijkgrenzen van Diesdelle.

Rijk verleden
“Diesdelle is altijd een pleisterplaats voor de adel geweest,” vertelt Leo Camerlynck van de Geschiedkundige Kring van Ukkel. De buurt kende in het verleden zelfs al zo’n aanzien dat Denijs Van Alsloot er in de zeventiende eeuw een schilderij van maakte: Het feest aan de Diesdelle in aanwezigheid van de aartshertogen Albrecht en Isabella. De wijk zoals die er nu uitziet is eind negentiende, begin twintigste eeuw ontstaan. De straatnamen die tot de verbeelding spreken, zoals Schilderachtige Dreef en Maarschalk Neylaan, dateren uit de Napoleontische tijd.

Wie in deze groene buurt op zoek gaat naar een idyllisch plekje om zich neer te planten, kan wel eens bedrogen uitkomen. Wat vaak lijkt op een park, is meestal gewoonweg privédomein. Bovendien lijkt het erop dat de bewoners het niet zo hebben op onbekend volk...

De sportievelingen onder de superrijken van Diesdelle komen samen in de prestigieuze tennis- en hockeyclub Royal Wellington, de gelovigen vinden er te midden van de villa’s hun toevlucht in de Sint-Annakerk. Geen betere plaats voor het ooit allereerste driesterrenrestaurant van België dan de Diesdellelaan, overigens. La Villa Lorraine, of La Villa voor de vaste klanten, heeft haar sterren intussen verloren, maar uw auto wordt er nog steeds voor u geparkeerd.

Wat opvalt, is dat er veel huizen te koop of te huur staan in de wijk. Wie nog op zoek is naar een stulpje met zes kamers, evenveel badkamers, een zwembad en sauna, weet dus waarnaartoe.