Opinie: Regenbooghuis reageert op homofobie-incidenten

Jochen van der Worp van het Brusselse Regenbooghuis reageert op de homofobie die onlangs de pers haalde. "De Belgian Pride is nog maar pas voorbij of er duikt al een triest verhaal op over homo­fobie in Brussel. Dit keer gaat het om pure pesterijen met zware gevolgen: weggepest worden uit een buurt waar je hoopte een nest te kunnen bouwen, omdat je homo bent en samenwoont met je geliefde."

In de aanloop naar de Belgian Pride, voorheen de Gay Pride, kreeg ik vaak de vraag of het nog wel nodig is dat holebi's en transgenders van zich laten horen, dat ze opkomen voor hun rechten en aandacht vragen. We hebben toch bijna alles in België, en holebi's worden getolereerd.

Een Pride is nog steeds nodig en het blijft een noodzaak dat holebi's en transgenders zich groeperen, zich tonen en oproepen tot emancipatie. Een paar wetten zullen de mentaliteit van de mensen niet meteen veranderen. Daar komt nog bij dat elke dag nieuwe jongeren zich een mening vormen over tal van maatschappelijke thema's, waaronder homoseksualiteit. Het is dan ook aan de holebi- en transgender­gemeenschap om met de regelmaat van een klok onze vraag om emancipatie te laten horen.

Als je slachtoffer bent van homofoob geweld, dan word je bij de politie wel vaker gevraagd wat je in die of die buurt te zoeken hebt. Er zijn dus
no-go zones en daar blijf je als homo best weg. De politie blijft er zelf ook weg, de stadswacht kijkt gewoon toe. Zoiets is toch te gek voor woorden.

Het commentaar dat je soms als slachtoffer krijgt, is mogelijk nog homofober dan het geweld dat je werd aangedaan. We moeten ons maar 'normaal' gedragen, dan zouden we geen probleem hebben. Als we buiten zijn, moeten we continu de context van de omgeving bepalen en ons gedrag eraan aanpassen. Met andere woorden: we kunnen niet onszelf zijn en onze liefde als koppel niet spontaan beleven. Hebben we dan al die moeite gedaan om uit de kast te komen, om ons vervolgens te moeten voordoen als hetero om geweld en pesterijen te vermijden? Mogen we enkel in de 'deftige' buurten gaan wonen? Het is dan nog maar de vraag of we daar wel geaccepteerd worden. Getolereerd waarschijnlijk wel - dat is immers politiek correct -, maar ik ben er niet helemaal zeker van of we ook geaccepteerd worden.

Echte man
Is dat dan normaal? We kleden ons maar beter niet te opzichtig, lopen er liefst een beetje macho bij en gedragen ons beter als een echte man. In onze maatschappij moet je aan bepaalde normen voldoen, en die normen verschillen al eens van de ene groep tot de andere. Daar zit 'm het probleem, in die normativiteit van onze maatschappij. Niet alleen holebi's zijn daarvan het slachtoffer, maar iedereen die 'anders' is, om welke reden dan ook. We kunnen gaan roepen dat holebi's deel uitmaken van de maatschappij, morgen kan een andere minderheidsgroep, de migranten bijvoorbeeld, gaan roepen en schreeuwen om aanvaarding. Dan zullen we vaststellen dat iedereen op een bepaald moment weleens staat te roepen en dat 'normaal' niet bestaat.

Over één kam
In het holebimilieu wordt vaak afgegeven op die zogenaamde 'kut-Marokkaantjes', 'vreemdelingen' of 'islamieten'. Ik heb het daar moeilijk mee. Dat is veralgemenen: niet alle Marokkanen of vreemdelingen zijn homofoob, en de islam op zich is geen onverdraagzame religie. Toch is het moeilijk om ze te blijven verdedigen. Loop maar eens als homo's of lesbiennes hand in hand in wijken zoals Anneessens of Molenbeek: opmerkingen verzekerd. En dan is de verleiding heel groot om de hele groep van migranten of vreemdelingen te veroordelen. Maar wij als holebi's moeten toch weten wat het is om gediscrimineerd te worden, om allemaal over één kam geschoren te worden. Zoals wij holebi's divers zijn, is de migrantengemeenschap ook divers!

We mogen ons niet laten meeslepen in negativisme en extremisme; we moeten juist vechten voor de emancipatie en opkomen voor onszelf. We laten niet op onze kop zitten. Als de politie vindt dat we in bepaalde buurten moeten wegblijven, dan geef ik daar geen gehoor aan. Ik geef alle pesterijen en geweldplegingen aan, ook al bezorgt hun dat extra werk. Op z'n minst zijn er dan sporen van de homofobie die aanwezig is in onze samenleving. De politie moet maar zorgen dat die buurten toegankelijk zijn. Ik mag als holebi een normaal leven leiden in België, de wet is er om me te beschermen, en de wetten gelden overal.

De politie is de instantie die erop toeziet dat de burgers de wetten naleven. Wanneer bij een geweldpleging of bij verbale agressie sprake is van homofobie, dan wordt dit als een verzwarende factor van het delict beschouwd. Ook hier wringt het schoentje, want je moet het als burger maar weten dat je het homofobe karakter van je delict moet laten opnemen in het pv dat de politie opmaakt. De politie is daarvan op de hoogte en het is hun plicht om slachtoffers hierover te informeren. Het is ook hun plicht om slachtoffers hulp te bieden, hen bij te staan en hen er niet van te beschuldigen een verkeerde buurt gekozen te hebben.

Als holebi heb je ook de plicht om delicten aan te geven. Op die manier zijn er cijfers die onze bezorgdheid over de stijgende homofobie staven; je beschermt toekomstige slachtoffers, en wij hebben argumenten om daadkracht te vragen van de politie en de overheid.

:: Jochen van der Worp, coördinator Regenbooghuis Brussel