Oud-studenten ULB herdenken revolte van mei '68

Op donderdag 22 mei was het precies veertig jaar geleden dat studenten van de toen tweetalige ULB het rectoraat bezetten. Het was de tijd van de grote studentenrevoltes. De Vlaamse studenten aan de ULB droomden ook van een eigen Nederlandstalige universiteit. Net zoals hun collega's in Leuven.

Voor de studenten was het een dag als een ander. Niets verraadt dat hun voorgangers veertig jaar geleden op de barricaden klommen voor meer democratie en tegen het autoritaire gezag aan de universiteit.

Marc Abramovicz is een van de legendarische studentenleiders van de opstand in Brussel. Op 22 mei 1968 stond hij op de eerste rij. "Het was buitengewoon. We waren tegelijkertijd voluntaristisch en ook gewelddadig. We hebben die lokalen bezet en de directie verjaagd. We waren vastbesloten om het gebouw te bezetten."

"We waren erg beïnvloed door de Franse studenten, die in Parijs geslagen en gearresteerd werden door de politie. We hadden begrepen dat het om een grote beweging ging die over de hele wereld plaatsvond," vertelt Abramovicz.

In 1968 was de ULB nog een tweetalige universiteit. Maar de Vlaamse studenten ijverden in mei '68 voor meer autonomie binnen de ULB. Een jaar later kregen ze zelfs een eigen universiteit. In 1969 is de Vrije Universiteit Brussel al een feit.

Ludy Van Buyten studeerde in 1968 rechten aan de ULB. "Het discours veranderde van ontdubbeling onder één centraal bestuur, naar een autonome instelling. Maar die autonome instelling is niet het rechtstreeks gevolg van de eisen en de acties van de studenten. Het was een gevolg van de splitsing van de universiteit van Leuven. Het Vlaamse dossier van de ULB is daarmee in een stroomversnelling gekomen."

De geëngageerde activisten van toen blikken nu met gemengde gevoelens terug op die woelige lente in '68. Ook Henri Eisendrath, nu professor-emeritus aan de VUB. In 1968 nam hij deel aan de bezetting van de ULB. "Ik had een nood aan die hervorming van het onderwijs. Ik had een nood aan een hervorming van de structuren, aan de afbraak van de hiërarchie. Maar ik ga geen bloemen leggen op het graf van 68."