Oudste Brusselaar Henriëtte Dejonghe (109) overleden

Henriëtte Dejonghe is in de nacht van donderdag 2 op vrijdag 3 februari overleden. Ze was met haar 109 jaar de oudste inwoner van het Brussels Gewest en de tweede oudste inwoner van heel België.

Maria Henrietta Domenicus Dejonghe werd geboren op 17 november 1913 op de Stuyvenberg in Stokkel, in Sint-Pieters-Woluwe. In november werd ze 109 jaar, wat haar eerst de oudste inwoner van Sint-Pieters-Woluwe maakte en enkele maanden later de oudste van het hele Brusselse gewest.

"Gezien haar leeftijd kwam het niet onverwachts", zegt dochter Nicole Roulive-Martens (78). "Zondag voelde ze zich plots echt niet meer goed. We zijn allemaal nog op bezoek geweest en donderdag is ze dan heel vredig gestorven."

Sint-Pieters-Woluwe

Henriëtte is geboren en getogen in Sint-Pieters-Woluwe. Haar ouders hadden er een winkeltje rechtover de kerk, met snoep en stoffen. "Als kind heb ik ongelooflijk veel gesnoept, maar ik deelde het ook met de andere meisjes in de “maseurkesschool” in de De Keusterstraat", zei ze eerder daarover.

De naam Dejonghe is al lange tijd met de gemeente verbonden. Nadat grootvader Dominique gemeenteraadslid was van Sint-Pieters-Woluwe vanaf 1904, werd die opgevolgd door haar neef Dominique. En nu zetelt ook haar achternicht Carla Dejonghe (Open VLD) in de gemeenteraad.

"Tante Henriëtte Dejonghe werd geboren in 1913 en overleefde twee wereldoorlogen en de coronacrisis", schrijft Carla Dejonghe op Facebook. "Ze sliep zachtjes in op 109-jarige leeftijd. Dank aan Saskia Vanderstichele voor de foto die vorige week vrijdag werd getrokken. Ze was toen nog in volle vorm."

"We hebben altijd in hetzelfde huis gewoond", zegt Nicole. "Zij op de benedenverdieping en wij met de kinderen op de eerste verdieping. Iedereen was altijd welkom bij haar, ook toen ik nog kind was. Ze bakte taart of wafels en zette koffie."

Toen ze 105 jaar werd, verhuisde Henriëtte naar een woonzorgcentrum in Evere. "Ze was er heel graag gezien", vertelt Nicole. "Ze schreef de namen van de verpleegsters op, zodat ze die niet zou vergeten. Ze vroeg hen ook de namen en leeftijden van hun kinderen, omdat ze altijd oprecht geïnteresseerd was in het leven van anderen. En dat werd geapprecieerd."

Hoewel Henriëtte al op leeftijd was, vond ze het fijn om zichzelf op te tutten. "Ik moest vaak nagellak en lippenstift meebrengen naar het rusthuis", zegt Nicole. "Daar moesten de verpleegsters altijd om lachen."

Ook buiten het rusthuis kenden mensen haar. "Om 8 uur 's ochtends stond ze altijd aan het raam om te wuiven naar de schoolgaande kinderen die voorbijkwamen. De kinderen maakten zelfs tekeningen voor haar."

De familie neemt volgende vrijdag afscheid van Henriëtte in het crematorium van Zemst. Maandag volgt de asverstrooiing in Sint-Pieters-Woluwe.