Over de mysterieuze schuilkelder onder het Vossenplein

Het bestaan van een grote schuilkelder (± 300 vierkante meter) onder het Vossenplein komt niet ter sprake, noch in het Circulatieplan voor de aanleg van de ondergrondse parking van de Stad, noch bij het lokale protest, tenzij in de petitie.

In 2015, als de parkeerput uitgetekend wordt, zal het precies 70 jaar geleden zijn (na de Tweede Wereldoorlog, red) dat het doek viel over de functie van de ‘schuilkelder voor passieve defensie’. Het Stadsarchief beschikt vandaag niet over documentatie over de historische site, tenzij één aanduiding op een plan van 1941-1942 waarop 30 schuilkelders in Brussel-centrum aangestipt staan. De bezetter liet geen archief na.

Eenmaal publiceerde het Stadsarchief een dossier over de 'abris anti-aériens' die in de WO II bestonden. Maar ook hierin kwam de kelder niet voor. De auteur, Christian Vreugde, geeft zelf mee: “In het Stadsarchief vond ik geen documenten terug, op een kruisje op het plan van alle schuilkelders na.”

De Erfgoedcel Brussel van de VGC heeft evenmin informatie over de site, maar is niet bevoegd voor Onroerend Erfgoed.

Blijft Monumenten & Landschappen van het Brussels Gewest, dat diep moet zoeken om te kunnen bevestigen dat er een schuilkelder zou bestaan – ‘van horen zeggen’ luidt het bij minister-president Vervoort.

Wel liet oud-schepen Michel Van Roye in 1995 een van de twee ingangen opengooien, in het vooruitzicht van de grote werf van 1997. Waarna de reeks droge kamers door rioolarbeiders werden bezocht. Ze namen polaroid-foto’s, het 50 centimeter dikke plafond bleek stabiel genoeg.

De schuilkelder was modern ingericht met banken, lavabo’s, wc’s en urinoirs. De opschriften bleken na een halve eeuw niet afgebladderd.

Er werd geen beschermingsprocedure opgestart. "D'aucun intérêt pour des visites publiques", stelde de Ecolo-schepen toen.