Overleg over werklast bij OCMW Anderlecht na staking

Als reactie op de werkonderbreking van maandag 14 juni hebben voorzitter van OCMW Anderlecht Mustapha Akouz en secretaris-generaal Harold Peeters dinsdag een ontmoeting gehad met vertegenwoordigers van de CGSP, de CSC en de SLFP om hun eisen te bespreken. Deze eerste bijeenkomst zal in de komende dagen worden gevolgd door een dialoog tussen het personeel en de directie.

"De eisen van het personeel zijn begrijpelijk en zijn het resultaat van een context die wordt bemoeilijkt door de gezondheidscrisis en de daaruit voortvloeiende hoge werkdruk", dat erkenden de OCMW-autoriteiten aan het einde van de vergadering. De directie wijst erop dat in de periode van 1 januari 2020 tot 1 juni van dit jaar 34 maatschappelijk werkers en werknemers van de administratieve dienst zijn aangeworven, in de marge van de gezondheidscrisis.

De directie verzekerde dat er ook wordt gewerkt aan een objectieve meting van de werklast, om een evenwichtige verdeling van het werk en een reorganisatie mogelijk te maken. Bovendien deelde de directie mee dat de resultaten van de organisatorische en functionele audit van de sociale dienst in september openbaar moeten worden gemaakt.

Wat de evolutie van de lonen betreft, verwijst het OCMW van Anderlecht naar de gewestelijke schaalnorm en naar de lopende onderhandelingen binnen het Brusselse Overlegcomité. Zij voegden eraan toe dat de telewerkbonus, voor de periode vanaf 1 april van dit jaar, aan het personeel zou moeten worden uitbetaald tegen eind juni.

'Geen aantrekkelijke werkgever'

"Ze eisen al jaren betere arbeidsvoorwaarden", zegt Matthias Baert, permanent afgevaardigde van de CSC voor de gemeente en het OCMW, in de marge van de werkonderbreking. "De maatschappelijk werkers in Anderlecht moeten elk 200 tot 250 gevallen behandelen, terwijl het in Wallonië, Vlaanderen en andere Brusselse gemeenten om ongeveer 130-140 gevallen gaat."

"Aangezien de werklast enorm is, komt de kwaliteit van de dienstverlening aan de burgers in het gedrang. Veel maatschappelijk werkers blijven maar een jaar of twee en vertrekken dan omdat ze elders minder werk hebben en vaak een beter salaris. In Anderlecht is er geen bonussysteem zoals in Brussel-Stad en de tarieven in de Brusselse OCMW's liggen lager dan in Wallonië en Vlaanderen. Omdat het OCMW van Anderlecht geen erg aantrekkelijke werkgever is, is er een grote schommeling in het personeelsbestand. We kunnen geen mensen houden en we hebben een tekort aan personeel. We bevinden ons in een vicieuze cirkel", aldus Baert.