Peter Dhondt blikt terug op 2021

Tradities zijn er om in ere te houden, zelfs in tijden van corona. En dus leggen we onze BRUZZ-medewerkers een aantal eindejaarsvragen voor. Vandaag: infograficus Peter Dhondt.

De favorieten van Peter

• BOEK: Een geschiedenis van België voor nieuwsgierige kinderen en hun ouders door Geert Van Istendael en Benno Barnard. Toen mijn oudste zoon van 13 in volle lockdown met steeds meer vragen kwam over de complexe geschiedenis van ons land, merkte ik dat ikzelf ook nood had om dit eens helder op een rijtje te krijgen. Nieuw is Du pain, du vin et du vélo, het boek van Ken Lambeets over hoe je de Franse wijnregio’s kan ontdekken per fiets. Alles wordt met veel goesting in kaart gebracht (ook letterlijk) en je hebt meteen zin om op de fiets te stappen.
• FILM: Stalingrad, avec ou sans nous? van Chérine Layachi. Een documentairefilm van buurtbewoners van de Stalingradwijk in samenwerking met het Centre Vidéo de Bruxelles. De werf waar het metrostation Toots Thielemans moet komen is er eentje van vele jaren. Prachtig dat zo’n tijdsdocument gemaakt kan worden. Het helpt ons beter te begrijpen waar we wonen en met wie. En het maakt dan zelfs niet uit of je voor of tegen de werf bent.
• MUZIEK: De coronacrisis heeft ervoor gezorgd dat ik nauwelijks concerten heb gezien, maar wanneer iemand in een winkel waar ik toevallig ben beslist om net dié plaat op te zetten waar ik op dat moment nood aan heb, dan lijkt het even alsof toeval niet bestaat.
• RADIOPROGRAMMA / PODCAST: Ik ben altijd heerlijk onder de indruk wanneer ik mijn collega’s van BRUZZ radio met hun mooie stemmen en extraverte schwung kleur hoor geven aan wat er gebeurt en leeft in Brussel.
• RESTAURANT: In Dolma op de Elsensesteenweg, vlakbij Flagey, kon je ’s middags heerlijk vegetarisch eten en je ook nog eens bijzonder welkom voelen. Door het telewerken kwam ik er niet meer en ik was blijkbaar niet alleen, want ze hebben het einde van 2021 niet gehaald. Het staat nog altijd over te nemen. Iemand?
• SHOP: De natuurvoedingswinkel, die ook Dolma heet, is er gelukkig nog wel. Ik ga telkens met plezier naar Dolma omdat ze weten wat ze verkopen en waarom. Onlangs stond Jean-Claude Van Damme in de winkel omdat hij er, als tiener in de jaren 1970, kwam trainen toen het nog een fitnessclub was. Ik hou van die verhalen. Het Brussel van vandaag is het Brussel van morgen niet en het Brussel van gisteren was ook niet altijd wat je nu denkt dat het was. Gelukkig zijn er nog winkeliers bij wie je meer bent dan iemand die geld in het laatje brengt: Velodroom in de Arteveldestraat waar wat ze doen meer is dan ze verkopen alleen, Corica op de Kiekenmarkt waar koffie iets anders is dan thuis, de heerlijke croissants en chocoladekoeken van Charli in de Sint-Katelijnestraat en de smaakexplosie van de kaas in de Crèmerie de Linkebeek.

Peter blikt terug en vooruit

• Wie is voor jou de Brusselaar van het jaar?
  Al wie erin slaagt iemand gelukkig te maken, zelfs al is het maar even. Door de opeenvolgende coronamaatregelen en lockdowns lijkt “ieder voor zich” steeds vanzelfsprekender te zijn geworden. Wie erin slaagt dat te overstijgen, is voor mij Brusselaar van het jaar.
• Wat heeft je kwaad gemaakt in 2021?
  De coronapandemie heeft een wig geslagen tussen mensen en gemeenschappen, tussen believers en non-believers. We zitten allemaal in het zelfde schuitje, maar het schuitje van de ene is al wat meer lek dan dat van de andere. Ik maak me ook boos als ik mensen zwerfvuil achteloos zie achterlaten, maar bedenk dan meteen dat ik daarmee vooral mezelf ongelukkig maak. En ik zie, net als iedereen wellicht, steeds meer armoede om me heen. Dat ikzelf daartussen als kansrijk bestempeld mag worden, geeft me een wrang gevoel. Het dilemma van leven in een grootstad.
• Wat maakte je blij in 2021?
  Persoonlijk: dat mijn jongste zoon van 6 op een paar maanden tijd heeft leren lezen en schrijven en dat heel normaal vindt. Een beetje zoals Pipi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.” Ik hoop dat hij dat gevoel zijn hele leven kan behouden. Bedankt, juf Cindy. Onderwijs is de basis van alles.
• Wat was je meest gênante videocall-moment?
  Ik dacht bij de eerste koude dit najaar eens dat ik best al fietsend aan de BRUZZ-ochtendvergadering kon deelnemen. Ik had er nood aan om even buiten te zijn en was het beu om binnen te zitten. Maar heb je al eens geprobeerd op het microfoontje in Teams te klikken met wanten aan? De Speed Pedelec achter me vond het maar niets.
• Op welke plek vonden we jou vaak terug het afgelopen jaar?
  Bij mij thuis, achter mijn laptop. Maar als ik niet aan het werk was ook vaak al lopend langs stukken van de Groene Wandeling, de Grote Routepaden en van alles daartussen.
• Welke plek heb je het afgelopen jaar ontdekt?
  Stukken Zoniënwoud waar je niet op de koppen hoefde te lopen tijdens halve en hele lockdowns, de velden rond Dilbeek en Sint-Pieters-Leeuw, Keyenbempt en Verrewinkel in het zuiden van Brussel. Maar ook stukken van Oud-Molenbeek niet ver van waar ik woon, die ik nu pas beter leer kennen.
• Wie ben je beginnen te volgen op sociale media?
  Het geprojecteerde leven van mensen op Facebook en Instagram lijkt steeds vaker een show te worden waarin heel erg veel gedaan wordt alsof. Ik ben afgehaakt. Like & like back, pfft. Twitter is dan weer een vat frustraties. Bevriende of voorbeeldlopers volgen op Strava geeft me dan weer wel energie en goesting, al is de slogan “If it’s not on Strava, it didn’t happen” behalve goed bedacht ook gewoon niet waar natuurlijk.
• Wat was de belangrijkste gebeurtenis van het jaar?
  De steeds merkbaarder wordende klimaatmaatregelen. Het moet natuurlijk ook wel van Europa, maar Brussel verandert, met meer plaats voor groene longen en verbinding tussen parken. Ruimte voor fietsers en voetgangers, al moeten die twee elkaar vaak nog beter leren begrijpen in de beperkte ruimte die we delen.
• Op wie of wat zet je je geld in volgend jaar?
  Adil El Arbi en Bilall Fallah die er met Grond in zijn geslaagd de Marokkaanse samenleving in Brussel op onnavolgbare manier en met veel heerlijke humor in beeld te brengen. Chapeau. Ik geloof dat dit ons dichter bij elkaar kan brengen. Verfrissend, verrijkend en knap gedaan. Ik hoop op veel navolging van die nieuw gevonden stem. Het is nodig.
• Wat was de trend van 2021?
  Ecologie als verkoopsargument. Milieureinigende gevels, wasmiddelen waarvan de aankoop ervoor zorgt dat we de aarde redden, steeds weer nieuwe eco-labels die de ons intuïtief een goed gevoel moeten geven in de supermarkt... Het gaat steeds vaker de schaamteloosheid voorbij. Ook markant is de steeds luider wordende machteloze schreeuw om aandacht van mensen, groepen en overtuigingen om gehoord te worden. Het doet me denken aan “Le petit garçon qui n’existait pas”, het dunne boekje van striptekenaars Philippe Dupuy en Charles Berberian naar een verhaal van Anna Rozen over een kleine jongen die door niemand opgemerkt wordt, alsof hij niet bestaat. Maar er is hoop, hoop ik.