PrideFestival: Een eeuw cross-dressing

In de aanloop van de Prideweek vindt het PrideFestival plaats. Naast een filmfestival rond het thema ‘cross-dressing’ staan tentoonstellingen, gesprekken, feestjes en sport op het programma. Het wordt een zeer gevarieerde week, mét een roze bril.

Het filmprogramma belicht een eeuw cinema over mannen die zich in vrouwenkleren hullen en andersom. Cinematek en het Regenbooghuis kwamen tot een gemengde lijst met al te zelden vertoonde parels alsook kaskrakers.

Mis absoluut The Unholy Three uit 1925 van Tod Browning niet, de regisseur die onsterfelijk werd dankzij het meesterlijke Freaks. In eenzelfde donkere, surreële sfeer vertelt deze stille cultklassieker het verhaal van drie kermisperformers die hun job laten voor wat het is om gangster te worden. Dat doen ze verkleed: de grootste transformeert in grootmoeder en de kleinste tot haar baby!

Ook zeer de moeite loont Morocco van Josef Von Sternberg uit 1930. Daarin straalt Marlène Dietrich als zangeres in een cabaret, haar eerste rol in een Amerikaanse productie. De diva verbindt zich met de legionair Gary Cooper, maar hun relatie verloopt om velerlei redenen problematisch. Beroemd werd de scène waarin Dietrich verkleed als man een lied zingt en afsluit door een andere vrouw op de mond te kussen.

Humor
Er mag zeker gelachten worden op dit festival. Naast ultra-klassiekers zoals Billy Wilders Some Like it Hot (1959) of Blake Edwards Victor/ Victoria (1982), kunnen we verder dijen kletsen met The Sleuth (1925) en Putting Pants on Philip (1927). In die korte films schitteren Laurel & Hardy, zowat de peetvaders van het cross-dressen in de cinema. Maar ook Chaplin en Roscoe Arbuckle konden er wat van. Van hen staan de middellange werken A Woman (1915), The Butcher Boy (1917) en The Waiter's Ball (1916) op het programma.

Overbekend en dermate afgrijselijk slecht dat het weer goed en grappig wordt - onbedoelde camp pur sang quoi - is Yentl (1983). Daarin trekt Barbra Streisand, die overigens zichzelf regisseert, alle registers open als Joodse mannelijke student. Op de pijnlijk slechte doch eveneens hilarische muziek van Michel Legrand zingt ze de longen uit haar lijf over haar liefde voor een man die haar als een broer behandelt.

Een tikje meer underground blijft Stadt Der Verlorenen Seelen van Rosa Von Praunheim uit 1983. In een soortgelijke low-budget stijl als de eerste films van John Waters of Bruce La Bruce, volgen we daarin de avonturen van een Amerikaans cabaretensemble dat in het flamboyante West-Berlijn uit de jaren tachtig belandt.

Ook tentoonstellingen
Naast films biedt het PrideFestival ook tentoonstellingen. Bij Galerie Double One exposeert de Amerikaanse fotograaf Michael Sharkey portretfoto's die de klassieke verhoudingen tussen de geslachten wensen onderuit te halen. L'Homme, een groepstentoonstelling bij Galerie Emilie Dujat verzamelt twintig hedendaagse kunstenaars die over de identiteit, positie en eigenheid van de man en de mannelijkheid reflecteren.

Naast debatten, discussies en ontmoetingen met specialisten rond gender, adoptie en gezin brengt het PrideFestival ook sport. Zo kan je zondag GBTQI-friendly joggen in het centrum, en staan fietstochten op het getouw doorheen groot Brussel. Daarmee willen de organisatoren aantonen dat de stad best wel wat queer plekken telt buiten de cafécirkel rond de Kolenmarkt.

3 > 18/5, verschillende locaties. 02-503.59.90, www.rainbowhouse.be.