'Ragazzi van Sint-Gillis' laten iedereen delen in hun feestvreugde

"Waarom geven we niet gewoon een feestje?" Zo begon het ooit voor Luca (28), Paolo (30), Antonio (29) en Raffaele (34), vier Italianen in Brussel. Hun huis - of, zoals ze zelf zeggen, hun paleis - leende zich daarvoor uitstekend en het feestje werd een groot succes. Voor ze het wisten, was het paleis te klein. Nu komen elke maand een kleine duizend feestgangers naar hun Anti-Tapas-avond. "We zijn goed in anderen gelukkig maken."

W e spreken af in hun stamcafé, L'Union aan het Sint-Gillisvoorplein, aan de vooravond van hun derde grote feest. Ze hebben de hele avond vergaderd. Honderd kaartjes zijn al verkocht en driehonderd gereserveerd. Ze hebben er zin in.

De Vlaamse muzikant W.Victor komt optreden, volgens Paolo "een van Belgiës beste artiesten". Het gerecht van de maand is polenta taragna , een Noord-Ita­liaanse specialiteit. Raffaele, alias Maggior­domo ('butler', omdat hij zonder werk zit en thuis voor het eten zorgt), is de kok van het viertal. De naam Anti-Tapas is niet anti-Spaans, verzekert hij. "Het is een woordspelletje met antipasto , Italiaans voor 'voorgerecht', en tapas , de Spaanse hapjes. Het zegt iets over de Italo-Spaanse sfeer en over het eten dat je kunt verwachten. We zijn geen restaurant, maar als je op tijd arriveert, heb je genoeg voor de hele avond."

De volgende dag zullen ze al vroeg in de weer zijn. Tot de ochtend daarna. "We zijn dan bijna 24 uur constant bezig. De dag erna komt er een biologische markt, dus we moeten de boel diezelfde ochtend nog opruimen."

Verliefd op het leven
De ragazzi , de jongens, geven niet zomaar een feestje. Ze willen mensen gelukkig maken, zeggen ze zonder blozen. "Wij zijn verliefd op het leven," legt Antonio uit, "en door spontane en oprechte feesten te geven, willen we de mensen herinneren aan het recht op gelukkig zijn." En daar is behoefte aan, vinden ze. Paolo: "Het uitgaansleven in Europa is vaak duur en zogenaamd gesofisticeerd. Wat er ontbreekt, zijn volksfeesten: simpele feesten die weinig kosten en waar iedereen welkom is. Waar je kunt eten en drinken voor weinig en waar opkomende artiesten een podium vinden."

Maggiordomo: "Veel mensen leven in hun eigen wereldje, zelfs als ze uitgaan; ze communiceren niet met elkaar. Op onze feesten is dat volgens mij anders." Luca zweert bij de authenticiteit van de feesten. "We doen het niet om geld te verdienen. We willen onze gasten gewoon een leuke avond bezorgen."

Zijn het een stel hippies? "Nee, dat denk ik niet," zegt Paolo. "Het grote verschil is dat wij geen ideologie aanhangen. We willen gewoon oprecht plezier maken en zien anderen dat ook graag doen." Brussel biedt daartoe veel mogelijkheden, vindt hij. "De stad biedt heel veel vrijheid. In Italië zouden we onze ideeën nooit zo kunnen ontwikkelen, ondenkbaar. Hier heerst een gevoel van vrijheid, hier is het mogelijk om dingen te ondernemen."

Ze hebben dan ook grote plannen. Zo willen ze een boekingskantoor opzetten voor opkomende artiesten, die ze met hun inmiddels uitgebreide netwerk een handje kunnen helpen. Of een cultureel centrum in het hart van de stad, waar ze concerten en exposities kunnen houden. "Dat is een concreet idee," zegt Luca. "We hebben al een plek op het oog. We moeten alleen nog besluiten of we het gaan doen of niet."

Explosief
De volgende avond is het zo ver. Rond halfnegen staat er al een kleine rij voor de deur. "Het begint te lopen," zegt Luca, die samen met Paolo aan de deur kaartjes staat te verkopen. Maggiordomo staat in de keuken in grote pannen te roeren. Antonio rent van hot naar her. Een rustig muziekje komt uit de hoek waar een gitarist en een pianist zitten te spelen. Het eten smaakt goed in de rookloze ruimte (de enige van de drie). Een nieuwe band neemt het over: een opzwepende mix van toeters en bellen. Het publiek komt langzaam in beweging en gaat los als de band zich onder de feestgangers mengt. Een spandoek aan de muur herinnert ons eraan: "Essere umano è meraviglioso", 'mens zijn is grandioos'.

Intussen is ook de concertzaal volgelopen. Het is dringen bij de garderobe, die worstelt met een tekort aan hangers. Twee Spaanse gitaristen bereiden het publiek voor op de hoofdact. Die stelt niet teleur. Een explosieve mix van jazz, funk, Balkan en fanfare doet de mensen in de rondte stuiteren. De dj-zaal beneden stroomt vol zodra de deur opengaat. Het is druk. Heel druk. Misschien een beetje te druk. En nog altijd staan er mensen te wachten om naar binnen te mogen. Na halftwee wordt het langzaam rustiger en blijft het heel plezierig tot heel laat.

De ragazzi zijn tevreden. "Het was de beste avond die we tot nu toe hebben georganiseerd," zegt Maggiordomo twee dagen later, na een lange slaap.

De volgende Anti-Tapas is op 19 februari. Dan zullen er een viertal opkomende bands uit Brussel komen spelen, waaronder de Canadese Benito Band. Het thema laat zich samenvatten als 'new folk'. De maand erna is het thema 'rockabilly' en daarna 'circus'. Die van juli is de voorlopig laatste. "Dat wordt iets speciaals," verzekeren ze. Ze hebben er duidelijk nu al zin in. Wat precies, blijft geheim. "Het zal groot zijn, met veel beweging. Meer kunnen we niet verklappen."

:: Anti-Tapas in Ex Cantina (het oude Galicisch Cultureel Centrum), Vlogaertstraat 4, 1060 Sint-Gillis, de eerstvolgende op vrijdag 19 februari. Reserveren op palaisdessciences@yahoo.com