Rik Fobelets verlaat na 25 jaar gemeenschapscentrum Nekkersdal

Na 25 jaar hart en ziel verpand te hebben aan Nekkersdal trekt centrumverantwoordelijke Rik Fobelets (47) de deur van het Lakense gemeenschapscentrum achter zich dicht. Hij waarschuwt de politici ervoor om van de gemeenschapscentra geen eilanden te maken, afgesloten van de wereld. Ze moeten voeling houden met wat leeft in de wijk.

S ociaal-cultureel werker, cultuurfunctionaris en centrumverantwoordelijke: Rik Fobelets is het de voorbije kwarteeuw allemaal geweest in Nekkersdal. Er waren korte transfers naar de gemeenschapscentra De Linde in Haren en De Markten in het centrum, maar de geboren Rotselarenaar keerde telkens terug naar zijn tweede heimat: Laken. "Een deelgemeente zonder dorpsgevoel zoals in Jette of Haren, maar wel een boeiende plek," vertelt hij op zijn laatste werkdag.
Als student aan de Arbeidershogeschool in Anderlecht zat hij op kot op het beruchte Lemmensplein in Kuregem. Na een stage bij de Brusselse Welzijnsraad kwam hij in Nekkersdal terecht. "Voordien kende ik alleen de Meli, het Atomium en het koninklijk paleis. Ik ben er wel meteen komen wonen. Ik vind dat heel belangrijk, dat je in de gemeente van je gemeenschapscentrum woont. Onlangs zei de pastoor van Jette, Dirk Vannetelbosch, me dat 'we allebei pastoors' zijn. En dat klopt: op voluntaristische wijze zieltjes winnen voor de zaak, daar komt het op neer."

"En die zaak, dat is Nederlandstaligen samenbrengen, hun een veilig nest geven waar ze elkaar kunnen ontmoeten, hen als nieuwkomers goed onthalen en wegwijs maken in het labyrint van het stedelijke weefsel. Ik beweer niet dat gemeenschapscentra de stadsvlucht van Nederlandstaligen kunnen tegenhouden, maar ze kunnen wel de blijvers ondersteunen in hun keuze door hun allerlei diensten aan te bieden."

"Daarom heb ik de focus gelegd op familie- en gezinswerking. Het consultatiebureau van Kind & Gezin, de vele cursussen voor kinderen en het kindertheater zijn daar voorbeelden van. En, last but not least, het IBO. Het Initiatief Buitenschoolse Opvang, dat integraal deel uitmaakt van onze werking, was in het jaar 2000 het eerste erkende IBO in het hele gewest. Vijf Lakense scholen met kinderen van tweeënhalf tot twaalf jaar doen daarop een beroep." En laat daar nu net het schoentje knellen. "Ik blik tevreden terug op mijn tijd in Nekkersdal en voel geen enkele bitterheid, maar wat ik wel betreur, is de moeizame vordering van de verbouwingen in dit centrum. Nekkersdal, ooit een confituurfabriek, kende drie grote verbouwingsrondes. Die werden gepland in functie van de beschikbare middelen, eerder dan op basis van een langetermijnvisie. En intussen zit het dossier van de uitbreiding van het lokaal voor de buitenschoolse opvang - absoluut nodig door de toevloed aan kinderen - muurvast. Het is toch merkwaardig dat we van de overheid 'transversaal' moeten werken, terwijl de overheid dat zelf niet doet. Door een twist tussen Bruno De Lille (Groen, collegelid van de Vlaamse Gemeenschapscommissie bevoegd voor Cultuur, EVC) en Brigitte Grouwels (CD&V, collegelid bevoegd voor Welzijn) raakt het IBO niet uitgebreid. Grouwels vindt dat gemeenschapscentra ressorteren on­­der Cultuur, en dus dat De Lille moet betalen. Maar het IBO is duidelijk een welzijnsaangelegenheid. Als die gordiaanse knoop niet wordt doorgehakt, dan zal Nekkersdal allicht moeten beslissen om de buitenschoolse opvang af te stoten. En dat zou zeer jammer zijn."

Comedy en strijd
Wat ziet Rik Fobelets als de drie grote verwezenlijkingen van zijn bewindsperiode? "Eerst en vooral de familiewerking. Daarnaast ook ons maandblad De Nekker, dat in zo'n vierduizend Lakense brievenbussen belandt. Daar mogen we echt trots op zijn. In Vlaanderen heb je niet zulke kwalitatief hoogstaande krantjes die gemaakt worden door vrijwilligers. En voorts ook ons culturele programma. In de jaren 1990 hebben we een goede reputatie opgebouwd als podium voor comedy-talent. Geert Hoste, Theo Maassen, Nigel Williams, Alex Agnew, Wim Helsen, allemaal zijn ze de revue gepasseerd. We zijn er uiteindelijk mee gestopt omdat de artiesten­gages sterk de hoogte in zijn gegaan. Bovendien begon de organisatie van die shows te veel op onze sociale werking te wegen."
Die betrokkenheid betekent onder meer ook de buurtcomités ondersteunen in hun strijd. Fobelets herinnert aan de (uiteindelijk vergeefse) strijd voor het behoud van tram 81, of anders gezegd: voor het behoud van een MIVB-link tussen het Bockstaelplein en het Noordstation. Debatten en petities hebben de MIVB evenwel niet op andere gedachten kunnen brengen.

Welke uitdagingen ziet Fobelets voor het gemeenschapscentrum, en meer bepaald voor zijn opvolgster Diane Engels? "De uitdagingen liggen aan de achterkant van het centrum, met name in de Tivoliwijk en de buurt rond Thurn & Taxis. In Tivoli komen er honderden woningen van de Gomb, en de wijk van Thurn & Taxis gaat boomen. De aanleg van een stadspark rond T&T is de ideale gelegenheid om Laken fysiek en mentaal rechtstreeks aansluiting te geven op het stadscentrum."

Het zal erop aankomen om die nieuwe inwoners te bereiken. De opening van een nieuwe Europese school volgend jaar gaat ook een enorme impact hebben op de buurt. Rik Fobelets zal die impact niet meer meemaken. Hij volgt zijn geliefde naar Tongeren en gaat aan de slag als adjunct-centrumverantwoordelijke van een opvangcentrum van het Rode Kruis voor asielzoekers in Lanaken. Daar zal hij zijn sociale werk kunnen voortzetten.