Sans-papier naait mond dicht: 'Een normaal leven, of geen leven'
Jamal is een 20-jarige uit Marokko. Hij weigert te drinken, vitamines of zout in te nemen zolang de staatssecretaris niet op zijn eisen ingaat. De man wil een verblijfsvergunning en een werkvergunning C voor één jaar.
"Ik heb heb alle procedures geprobeerd om papieren te krijgen maar geen enkele heeft gewerkt," zegt Jamal in de brief die hij schreef voor hij donderdagavond op eigen initiatief zijn mond dichtnaaide. "We vragen het recht om te leven in waardigheid en als legale mensen."
Volgens de dokter die zich vrijwillig inzet voor de hongerstakers is er in de 56 dagen al 33 keer een ziekenwagen moeten komen voor dringende medische hulp. "Ze zijn ten einde raad," zegt hun woordvoerder Jean-Marie Piersotte. "Eén van hen wou zelfs benzine drinken om er een einde aan te maken."
De hongerstakers moesten op 1 maart hun vorige locatie op de VUB verlaten. Ze huizen nu in een gebouw verderop langs de Triomflaan. Een groep VUB-studenten verzorgt hen en eist voor hen een menswaardig bestaan. Zij wijzen ook op het onderscheid tussen asielzoeker en sans-papier.
"Asielzoekers hebben, naargelang de voortgang van hun bureaucratische procedureslag, recht op opvang. Maar wanneer men eenmaal uitgeprocedeerd is en niet manu militari gedeporteerd wordt, vervalt dit recht en belandt men volledig in de clandestiene sfeer. Een sans-papier is volledig aangewezen op een arbeidscontract om legaal in het land te mogen verblijven. Wie in het bezit is van een contract, krijgt een verblijfsvergunning die om de zoveel tijd verlengd wordt, mits men nog steeds een contract kan voorleggen."
"Zonder een werkvergunning C moeten ze soms werken voor maar 2 euro per uur," zegt Piersotte. "En het is vaak zwaar en gevaarlijk werk."
Lees meer over: Elsene , Samenleving
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.