Siré Kaba: Afrikaans patroon, Molenbeeks design

Ze ontwerpt met haar merk Erratum bonte, vrolijke kleren die door Afrika geïnspireerd zijn. En dat midden in Molenbeek.

Siré Kaba (36) is een van de ontwerpers, designers en ambachtslieden die tijdens het Pimp My Street-festival leegstaande handelsruimtes in de Korte Beenhouwersstraat inpalmen. “Ik wil de brug slaan tussen Europa en Afrika.”

In het dagelijkse leven is ze communicatieambtenaar bij een gemeentelijke administratie in Molenbeek, maar haar hart klopte altijd al voor mode en design, vertelt Siré Kaba. Ze draagt een opvallende rode broek uit haar eigen collectie en zit achter een kom verse soep in een eettentje in de Gentsesteenweg. Twee jaar geleden zag haar eerste creatie het licht tijdens een reis naar Senegal. Ze stapte naar een plaatselijke kleermaker met een voorstel voor een jumpsuit in bedrukt katoen, dat ook wel wax genoemd wordt. Het eindresultaat gaf haar veel voldoening. “Een idee kan een krachtig wapen zijn,” klinkt het.

Sindsdien ontwerpt ze in haar vrije uren mode, vooral voor vrouwen, maar ook voor mannen. Jurken, rokken, broeken, bomberjacks, polo’s, dassen en strikjes, badges … Het zijn stuk voor stuk kleren en accessoires die ze zelf mooi vindt en die overeenstemmen met haar waarden: “Ik hou van goed gemaakte, originele mode, die uitblinkt in eenvoud en ook duurzaam is. Slow fashion die een blijvende plaats in je garderobe heeft en daardoor het milieu spaart.” Ze werkt voor haar voorlopig nog beperkte productie samen met een sociale vzw in Molenbeek. Het atelier stelt vooral vrouwen uit de Maghreb en Sub-Sahara-Afrika tewerk, die in het reguliere arbeidscircuit uit de boot vallen. Kaba is autodidact, maar dat heeft zijn voordelen: “Ik werk zonder a priori’s en leer al doende het vak.” Haar kleren zijn te koop in de boetiek Orybany in de Marollen en ze werkt ook op bestelling
.
Blazoen oppoetsen
De naam Erratum heeft ze bewust gekozen omdat ze de fouten van het verleden wil herstellen en het besmeurde blazoen van Afrika wil oppoetsen. “Bij Afrika denken de meeste mensen hier aan hongersnood en epidemieën, terwijl het continent zoveel meer is. Het is enorm divers. Het barst er van de creativiteit en innovatie. Mensen durven er nog te dromen en zijn tegelijk heel weerbaar. Er is ook een rijk patrimonium van oude technieken.”

Ze gebruikt stoffen en kleurrijke patronen die in Afrika vaak voorkomen: wax, indigo, bazin, kenté, pagne tissé. “Wax dragen in Europa was lange tijd een daad van verzet omdat het als typisch Afrikaans gezien wordt. Terwijl het een verbeterde versie van de Indonesische batik is. Omdat wax in Afrika intussen als de nieuwe jeans geldt, wil ik ook met andere stoffen werken. Bazin is bijvoorbeeld wit katoenen damast dat daarna geverfd wordt. Ik wil het van zijn drama ontdoen.”

Haar woon- en werkplaats heeft eenzelfde perceptieprobleem, beseft Kaba. “Ik wil de problemen zeker niet ontkennen, maar er komt ook veel goeds uit Molenbeek. Er is zoveel jong talent aanwezig. Dat zou gebaat zijn bij meer liefde, erkenning en vertrouwen. Brussel is een echte metropool. Je loopt hier mensen uit de hele wereld tegen het lijf en het culturele aanbod is gigantisch.” De stad heeft ook mankementen. Kaba noemt er spontaan drie: de verkeersdrukte, het institutionele kluwen en het gebrek aan openbare netheid.

Kaba komt uit een gezin met acht kinderen. Haar vader is een intussen gepensioneerde Guineese diplomaat. Daardoor woonde ze maar zes jaar in Guinee en bracht ze de rest van haar kindertijd in Tanzania en Ghana door. Op haar 15e verhuisde ze naar België, waar ze communicatie en journalistiek studeerde. Ze besloot in Brussel te blijven, terwijl haar vader zijn internationale carrière in Brazilië en de Verenigde Staten voortzette. Niet het minst omdat ze loyaal wilde zijn aan de laatste woonplaats van haar pas overleden moeder. Kaba over haar achtergrond: “Ik besef dat ik een geprivilegieerde opvoeding heb gehad, waarin ik mezelf volledig kon ontplooien. Ik heb veel kunnen reizen en blijf dat ook doen met mijn Belgisch-Malinese partner en mijn twee kinderen. Ik heb een dubbele identiteit. Ik voel me een nomade die op elk moment kan verhuizen.”

Webshop en showroom
Wat brengt de toekomst voor Erratum? De modeontwerpster is ambitieus. “In de komende maanden wil ik het aantal verkooppunten uitbreiden en een eigen webshop lanceren. Volgend jaar start ik een managementopleiding aan de Modedesign Academy. Ik zou graag een showroom hebben waar ik mijn volledige collectie kan onderbrengen en ik droom van een boetiek, waar ik, behalve kleren, ook boeken en schilderijen van Afrikaanse artiesten aan de man kan brengen. Ik zou graag ooit van mijn passie kunnen leven.” Ze herinnert zich nog goed het moment toen ze op het Sint-Katelijneplein een autochtone Belgische vrouw spotte die haar ontwerp droeg. Een hoogtepunt uit haar modecarrière: “Het toont aan dat mijn merk universeel en kosmopolitisch is en dat ik de brug kan slaan tussen Europa en Afrika.”

Erratum heeft een eigen Facebookpagina: www.facebook.com/erratumfashion

Het Pimp My Street-festival loopt van 23 november 2017 tot 7 januari 2018: www.brussel.be/pimp-my-street-ilot-sacre