Sukkelstraat (22): Anneessens en het wijkcontract van de laatste kans

De afgelopen maanden legde BDW in 'De Sukkelstraat' wekelijks een pijnlijk aanslepend dossier uit een van de 22 Brusselse gemeenten op tafel. Deze week sluit '1000 Brussel' het rijtje af, met de onveiligheid, de vuiligheid en het vandalisme in de wijk rond Fontainas.

Vijf jaar geleden reed een auto in de - verkeersvrije - Rapenstraat een betonnen plantenbak ter hoogte van nummer 11 stuk. Vorige donderdag was de bak nog altijd niet hersteld of vervangen.

De plantenbak staat volgens buurtbewoners symbool voor de wijk. Nochtans is er de jongste decennia heel wat geïnvesteerd in en om Fontainas. De wijk heeft al twee wijkcontracten gekregen, en het derde komt eraan. Het lijkt de investering van de laatste kans. Maar, zegt buurtbewoner François Brabant, "niets is gemakkelijker dan nieuwe gebouwen optrekken, maar de Stad slaagt er niet in haar eigendommen te onderhouden."

Brabant woont al vijftien jaar in de wijk. "Vijftien jaar geleden was het hier nog goed; de laatste twee jaar is het van kwaad naar heel erg gegaan."

Een bevoorrecht waarnemer, die zijn naam liever niet in de krant ziet, bevestigt: "Dat klopt, al is er de jongste zes maanden wel politie op het terrein. Het aantal carjackings, sacjackings en afgerukte kettingen liep gewoon uit de hand, en de gemeenteraadsverkiezingen komen er­aan, hé."

Verbod op balspelen
In de Fontainas- en de Anneessenswijk is de Stad eigenaar van vele honderden appartementen. Toch geraakt de wijk er niet bovenop. In de jaren negentig van de vorige eeuw liet de verguisde schepen van Stadseigendommen (en latere burgemeester) Michel Demaret (PSC) een paar honderd nieuwe appartementen bouwen aan de Rapenstraat: hij wou in de 'volkse wijk' - een uitloper van Kuregem - middeninkomens aantrekken. Het was Demaret die voor een sociale mix in de wijk zorgde, zonder overigens die term te bezigen.

Ondertussen is er van sociale mix geen sprake meer, zegt François Brabant. "Er zijn hier maar weinig mensen met een baan, en ook de oudere mensen zijn vertrokken. Waarom de kleine appartementjes met één slaapkamer op de gelijkvloerse verdiepingen niet reserveren voor ouderen? Dat zou pas sociale mix zijn. Anderzijds: hier kun je niet oud worden. Ik ben zeventig, lang kan ik niet meer blijven. Ik durf na het vallen van de avond niet meer buiten te komen. En iets zeggen tegen de hasjrokers die 's avonds op de trappen van ons gebouw zitten, durf ik ook al niet."

De gepensioneerde Lilly Miecret doet haar mond wel open. "Ik laat mij niet doen," zegt ze, "ik zeg tegen iedereen mijn gedacht. Koning of straatveger, het maakt mij niet uit."

Miecret is vergroeid met de wijk, ze woont hier omzeggens heel haar leven. Heel de buurt kent haar. Ze schreeuwt tegen mannen die in alle hoeken pissen en tegen jongeren die de verkeersvrije straat als voetbalveld gebruiken. Het reglement van de Stad Brussel verbiedt balspelen.

Maar klopt het dan niet dat het sinds een paar maanden beter gaat? Miecret: "Twee, drie maanden geleden hebben we veel politie gezien, met honden en te paard, maar nu zien we ze alweer niet meer. Tijdens de dag, ja, maar het is 's avonds dat ze moeten komen. En niet alleen op de Anderlechtsesteenweg en in de Van Arteveldestraat, maar ook in de verkeersvrije Rapenstraat. En we moeten opnieuw een conciërge hebben die een oogje in het zeil houdt - de oude conciërge is met pensioen - en die ook de Stad tot de orde durft te roepen. Er moet meer geveegd worden, en de bomen moeten gesnoeid. Er gebeurt niets. Maar weet je wat me het meest enerveert? Dat de straten enkel schoongemaakt worden als de burgemeester langskomt."

Wijkcontract
Vorige week woensdag hebben burgemeester Freddy Thielemans (PS) en minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) het 'duurzaam wijkcontract Bloemenhof' voorgesteld. De Stad en het Gewest kochten de vroegere meubelzaak Duyver op. Die wordt afgebroken, en er komen zestig passiefappartementen. Huytebroeck vertelde ook: "Het Fontainaspark zal volledig worden heringericht om de bewoners een echt stadspark aan te bieden, een groene long met een uitstraling tot ver buiten de wijk. Het park wordt aangeplant met inheemse boomsoorten, die de diversiteit van de fauna en flora bevorderen. Daarnaast wordt de plek uitgerust met speeltuigen voor kinderen, rust- en ontspanningszones en collectieve moestuinen."

Dat is veelbelovend - op voorwaarde dat de veiligheid gegarandeerd is. Lilly Miecret: "Een park moet van iedereen zijn, niet alleen van jongeren die kinderen en ouderen verjagen."