Verloren verleden: Waanzin in het Simpelhuys
Brussel had van 1590 tot 1820 zijn 'Simpelhuys' waar de stad zijn krankzinnigen in onderbracht. De tijdsgeest was helaas niet vriendelijk voor de waanzinnigen. De geïnterneerde gekken leefden vaak in mensonwaardige omstandigheden en konden niets anders doen dan wachten op hun dood. Nu blijft er van het 'Simpelhuys' niets meer over, alleen enkele geschreven documenten verwijzen naar deze onfrisse plaats.
Tijdens de Oudheid beschouwde men waanzin als een ziekte van de geest. Maar in de Middeleeuwen, onder invloed van de Katholieke Kerk, dacht men dat waanzin een vorm van bezetenheid was. Men stelde dan alles in het werk om de zieke van de kwade geest te verlossen.
In Brussel ving men de zachtaardige simpelen van geest op in familiekring. Maar de gevaarlijke gekken werden opgesloten in de afgedankte stadspoorten van de eerste omwalling. Daar probeerde men de bezeten geesten weer vrij te krijgen. Dat gebeurde soms met gewelddadige uitdrijvingsrituelen waardoor verschillende krankzinnigen bezweken aan de gevolgen ervan.
Op 31 maart 1590 besliste de stad Brussel om een speciaal gebouw op te trekken voor de 'simpelen van geest'. Het 'Simpelhuys' werd een groot complex met verschillende woonblokken, keukens en een bakkerij. Er waren zestig cellen voor de krankzinnigen. Dit tehuis stond in de buurt van de huidige KVS, op de hoek va de Lakensestraat en de kleine ring.
Mensonwaardig
Daar werden de geesteszieken overgelaten aan hun trieste lot in erbarmelijke levensomstandigheden. In een verslag uit 1794 staat dat vierennegentig mannen en honderddrieëntwintig vrouwen opeengepakt zaten in een vochtige ruimte. Het voedsel dat ze kregen was niet veel beter dan varkensvoeder. Er was een gebrek aan licht en lucht, ze leefden in hun eigen uitwerpselen.
Pas op het einde van de achttiende eeuw begon men in te zien dat waanzin een ziekte is. In 1803 besloot de Franse overheid om de Brusselse krankzinnigen over te brengen naar Geel, in de Kempen. Het 'Simpelhuys' werd toen in gebruik genomen als een echte gevangenis. In 1820 werd het terrein verkocht en het gekkencomplex werd afgebroken om plaats te maken voor woningen.
In Brussel ving men de zachtaardige simpelen van geest op in familiekring. Maar de gevaarlijke gekken werden opgesloten in de afgedankte stadspoorten van de eerste omwalling. Daar probeerde men de bezeten geesten weer vrij te krijgen. Dat gebeurde soms met gewelddadige uitdrijvingsrituelen waardoor verschillende krankzinnigen bezweken aan de gevolgen ervan.
Op 31 maart 1590 besliste de stad Brussel om een speciaal gebouw op te trekken voor de 'simpelen van geest'. Het 'Simpelhuys' werd een groot complex met verschillende woonblokken, keukens en een bakkerij. Er waren zestig cellen voor de krankzinnigen. Dit tehuis stond in de buurt van de huidige KVS, op de hoek va de Lakensestraat en de kleine ring.
Mensonwaardig
Daar werden de geesteszieken overgelaten aan hun trieste lot in erbarmelijke levensomstandigheden. In een verslag uit 1794 staat dat vierennegentig mannen en honderddrieëntwintig vrouwen opeengepakt zaten in een vochtige ruimte. Het voedsel dat ze kregen was niet veel beter dan varkensvoeder. Er was een gebrek aan licht en lucht, ze leefden in hun eigen uitwerpselen.
Pas op het einde van de achttiende eeuw begon men in te zien dat waanzin een ziekte is. In 1803 besloot de Franse overheid om de Brusselse krankzinnigen over te brengen naar Geel, in de Kempen. Het 'Simpelhuys' werd toen in gebruik genomen als een echte gevangenis. In 1820 werd het terrein verkocht en het gekkencomplex werd afgebroken om plaats te maken voor woningen.
Lees meer over: Samenleving
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.