Vijf jaar conversatietafels van Bru-taal

Wie Nederlands heeft geleerd, kan zijn taalkennis maar beter onderhouden. Daarvoor zijn vijf jaar geleden de conversatietafels van Bru-taal opgericht. "We houden het vooral gezellig."

Goed vijf jaar geleden onderging het taalonderwijs in Brussel voor anderstaligen een kleine revolutie. De vrijwilligersinitiatieven voor taallessen aan anderstaligen kwamen in handen van de professionele Centra voor Volwassenenonderwijs (CVO's). Maar conversatie op informeel niveau bleef hard nodig, en Bru-taal werd opgericht. Vandaag laten tachtig vrijwilligers in negen gemeenten anderstaligen Nederlands praten in een ongedwongen sfeer. Inschrijven is niet echt nodig. Wie kan, komt wanneer hij of zij wil. Een tafel uitkiezen en babbelen over een bepaald onderwerp. Een Nederlandstalige vrijwilliger houdt het gesprek in de hand. Het publiek? "Een kwart Franstalige Brusselaars," zegt directrice Marianne van de Graaff. "De rest is een doorslag van de wereld. We telden eens 51 nationaliteiten bij een groep van honderd zestig cursisten." Bru-taal bereikt wekelijks driehonderd anderstaligen.

Voor veel deelnemers is Bru-taal een van de weinige plekken waar ze in Brussel Nederlands kunnen spreken. Want Vlaamse Brusselaars hebben de gewoonte om bij anderstaligen snel op het Frans over te schakelen.

Bru-taal werkt ook bewust niet klassikaal. Het moet vooral gezellig blijven, er is geen dwang. Dat maakt dat wie komt, meestal extra gemotiveerd is. Ten minste als het klikt. "We hadden eens drie islamitische mannen die zo'n antivrouwelijk discours hielden dat het niet meer prettig was. Die zijn dan ook snel weer weggebleven," vertelt vrijwillige lesgeefster Joanna. Voor de rest vindt ze het fantastisch. Ze geeft al drie jaar taaltafels in De Markten. Het is meer dan een gezellig tijdverdrijf. "Het houdt de blik op de wereld open," zegt Joanna. "Mensen vertellen over hun cultuur. Ik zie alle nationaliteiten de revue passeren. Ook Russen. Maar die hebben het erg moeilijk met de -u-. Roessen zijn het. Ze lachen er zelf om."

Taoufik, een man van 42 uit Marokko, woont al haast zijn hele leven in Brussel, maar het Nederlands van op school was onvoldoende om werk te vinden. Bij Bru-taal kan hij zijn kennis bijspijkeren. Zijn bedoeling: een baan vinden. "En ik volg naast de conversatietafels ook nog echte lessen Nederlands," zegt hij. Of neem nu Rangoomundun uit Mauri­tius. Spreekt onder meer Frans, Creools en Engels en wil graag ook Nederlands leren. En dat gaat zo te horen al erg vlot, al vindt ze zelf van niet. "Maar ik wil het wel. Voor op het werk. En omdat Belgen ook Frans en Nederlands leren."
Bru-taal bouwt voor zijn vijfde verjaardag een feestje in De Pianofabriek. Zoals elk jaar. Er is ook een vrij podium. Het wordt beklommen door Willy, een rijzige Congolees die in alle kalmte en voor de vuist zijn visie geeft op de Nederlands taal. Hij besluit: "De schoonheid van het Nederlands zit in het verkleinwoord. Ditje en datje, een hapje en een kastje." De zaal glimlacht. Het feest kan beginnen.