Vrienden nemen afscheid van Mamadou na brand: technicus van beroep, voetballer in het hart

Een eigen appartement en een job – het leven van Mamadou Diallo had nog maar net een mooie wending gekregen, tot de noodlottige zondagnacht. Diallo kwam om in de brand in een appartementsgebouw in Anderlecht. Zijn vrienden blijven verbouwereerd achter. “Hij stond altijd klaar om met een grote glimlach te helpen.”

In de Guinese gemeenschap in Brussel stond Mamadou Diallo bekend als ‘le flamand’. De man die nooit ouder werd dan 25 sprak Nederlands en kwam regelmatig in Vlaanderen. “Hij is de enige Guineeër die ik kende die tweetalig was,” zegt zijn neef en goede vriend Doumans Diallo. “Hij hielp ons allemaal.”

Als tienjarige kwam Diallo uit Guinee naar Brussel. Diallo woonde toen ook in Anderlecht en ging naar de Marius Renard-school. Coulibaly Djenebou herinnert zich hem als een kalme, vriendelijke jongen die niet gauw zijn geduld verloor. “Hij had een goed hart. Als kind haalde ik grappen met hem uit, maar hij bleef altijd rustig. Ook na school zijn we altijd in contact gebleven."

Als kleine jongen ging hij voetballen bij SK Vlezenbeek. Met de metro reisde hij met zijn neefje naar het Pajottenland. Zijn toenmalige trainer Erik Drobé, waarmee hij in contact is gebleven, omschrijft hem als een "talentvol voetballer" en een "warme en plezante mens."

Ook de middelbare school doorliep Mamadou in Anderlecht. In het eerste jaar op de Leonardo Da Vinci-school ontmoette hij de nu 23-jarige Fatoumata Diallo. Ze werden goede vrienden en hebben ook na school altijd goed contact gehouden. “Hij was een loyale vriend, die problemen en discussies uit de weg ging.”

Voetballen blijft passie

Na zijn schoolcarrière gaat Diallo aan de slag als technicus. De stabiliteit die het inkomen met zich meebrengt bevalt hem volgens zijn neef goed. “Hij was blij met zijn werk, dat maakte hem zelfstandig. Het leven begon te stabiliseren, hij was zo blij en tevreden. We komen uit een minder welgestelde familie. Het is niet makkelijk om werk te vinden, er zijn er zovelen die het niet hebben.”

Diallo vertrok elke ochtend vroeg om te werken, en kwam daarna voetballen. “Hij werkte en voetbalde en leek niet moe te worden,” zegt de neef van Diallo. De droom om professioneel voetballer te worden verdween nooit helemaal. “Maar je moet een plan B hebben,” zegt de neef, die zelf voetbalcoach is. “Er is maar een klein gedeelte van de voetballers die het maakt. Bovendien was het ook belangrijk voor hem om zijn familie te helpen.”

Maar het voetballen bleef een grote passie. Voor de lockdown was Diallo aanvoerder van een Guinees-Syrische voetbalclub. De achterliggende vzw Union Sportive Syrie Guinée Anderlecht had als doel deze twee grote gemeenschappen in Anderlecht samen te brengen en trainde in het Franky Vercauterenstadion in Kuregem. Eenmaal de coronacrisis voorbij zou zijn, zou Diallo gaan testen in de eerste ploeg van SK Vlezenbeek in derde provinciale.

Afscheid

Woensdagavond komen vrienden samen in het bewuste stadion in Anderlecht. Daar was Diallo nog op de dag van de brand. “Hij was daar altijd met een glimlach,” zegt neef Diallo. “We zagen elkaar daar regelmatig, maar sinds de brand zijn we er niet meer geweest. We zijn verloren en hebben de kracht niet om te gaan. Is hij echt dood? De vrienden geloven het nog niet.”

Toen ze van haar tweelingszus hoorde dat Mamadou was overleden, is Coulibaly Djenebou een collecte gestart. Zo hopen ze dat ze de familie kunnen bijstaan in deze moeilijke tijden. "Er komen vaak veel kosten kijken bij overlijdens van moslims: een repatriëring, of als hij hier begraven wordt, bezoek dat je niet met lege handen wilt ontvangen." Daarnaast zijn Djenebou en haar zus van plan om een witte vlag op te hangen bij de plaats van de brand of te overhandigen aan de familie. Vrienden en familieleden kunnen daar hun naam opschrijven om zo Diallo zo een groet te brengen.

Alseiny Sylla en dochter Fatoumata

Er overleden nog twee mensen in de brand die op zondagnacht woedde in Anderlecht. Het Brussels parket moet de lichamen nog identificeren. De kans is echter groot dat het gaat om Alseiny Sylla (41) en zijn dochter Fatoumata (14). De familie gaf hen eerder als vermist op.

Sylla verhuisde volgens Het Laatste Nieuws een kleine tien jaar geleden vanuit Guinee naar België. Hij had vier kinderen en woonde sinds een half jaar samen met alleen zijn dochter Fatoumata. Broer Facinet vernam het nieuws van hun overlijden gisteren in de namiddag op de stoep. "Een politievrouw was me al komen vertellen dat ze twee mensen hadden gevonden. Een volwassene en een kind."

Vader en dochter Sylla waren toen nog niet officieel geïdentificeerd, maar Facinet koestert weinig hoop. "Dát kunnen ze gewoon niet overleefd hebben. Ik heb gelijk gekregen. Papa en Fatoumata zijn er niet meer. Ik weet niet wat ik nog kan zeggen."

In totaal werden dertig personen gewond naar het ziekenhuis afgevoerd, onder wie vijf kinderen. Vier personen liggen nog altijd in kritieke toestand in het ziekenhuis.