Zazie interview: buitenspelen is niet meer 'in'

Met de paasvakantie voor de deur en de lente in de lucht kunnen we weer lekker buiten spelen. Maar wat blijkt? Als je vergelijkt met twintig jaar geleden, spelen nog maar half zoveel kinderen graag buiten! Straten, pleinen, parken of bossen, kinderen (en hun ouders) moeten er niet veel meer van weten. Wouter Vanderstede onderzocht hoe dat komt, en hij vertelt het aan Zazie!

"Samen met de universiteit van Leuven hebben wij van Kind & Samenleving zo'n 2.300 kinderen tussen zes en veertien jaar ondervraagd," vertelt Wouter (W). "En verder hebben we ook heel veel verschillende wijken bezocht om te zien hoe vaak en hoe kinderen buiten spelen."

En je zag overal hetzelfde: buitenspelen is niet meer 'in'?
W: Klopt, of toch niet in de openbare ruimtes. Kinderen spelen nog wel buiten, maar meestal in hun eigen tuin, als ze die al hebben. Een van de redenen waarom kinderen zich nu almaar minder amuseren op straat of op een nabijgelegen pleintje, is dat ze vaak te veel te doen hebben: huiswerk, naar de tekenacademie, op ballet, naar de scouts,... Er is bijna geen tijd meer om nog spontaan rond te hangen met vriendjes.

Is dat dan zo erg?
W: Euh, ja, wij vinden van wel. Als je gewoon eens wat tijd op straat of op een plein doorbrengt, dan ontmoet je kinderen en mensen die je niet zo goed kent. Daar leer je dan beter mee om te gaan. En af en toe in een bos of park komen zorgt ervoor dat je anders gaat bewegen dan in een vaak te kleine tuin. Dus ook voor je gezondheid kan het belangrijk zijn!

In een stad als Brussel zijn er vaak geen privétuinen. Spelen kinderen daar dan meer op straat, of ergens anders?
W: Dat hangt af van wijk tot wijk, maar de verschillen zijn toch niet zo groot. Weet je, ouders vinden de straat meestal te gevaarlijk, omdat er zoveel verkeer is. En er zijn vooral ook te weinig grote en avontuurlijke pleinen of parken.

Wat bedoel je met 'avontuurlijk'?
W: Ken je het prachtige park de Tuinen van de Bloemist in Laken? Dat ligt een beetje verborgen, maar het is sinds kort een fantastische plek om te spelen. Er zijn zitbanken in de vorm van vliegende schotels gemaakt, een uitkijktoren in een spiraal, of een bruggetje zonder leuning over een ondiepe vijver, zodat je naar de vissen kan kijken, of met je voeten in het water kan spelen. Het lijkt heel simpel, maar het maakt echt een verschil. Het is jammer dat we niet meer van dit soort parken in Brussel hebben, en ook dat ze niet beter verspreid liggen.

Oké, maar denk je toch niet dat vooral tv, computer en games de plaats hebben ingenomen van bijvoorbeeld zo'n prettig park?
W: Mm, ook wel, ja, maar toch niet zoveel als we zouden denken. Bovendien hebben we gezien dat kinderen weleens buiten met hun gameboy zitten te spelen. Als ze mogen! Uit het onderzoek weten we dat ouders, en daardoor vaak ook hun kinderen, te snel het gevoel hebben dat ze niet veilig zijn buiten. Niet zozeer omdat er te veel auto's zijn, want die heb je bijvoorbeeld niet in een park, maar omdat er te veel vreemde mensen zijn. We zijn bang geworden.

1 april is uitgeroepen tot Buitenspeeldag. Vind je dat een goeie zaak?
W: Het is zeker een goed idee om het buitenspelen meer aandacht te geven. Maar het mag niet bij die ene dag in het jaar blijven. Brussel moet een stad worden die meer op maat van kinderen is. Stadsplanners kunnen in de wijken bijvoorbeeld een parcours van speelse pleintjes en veilige straten aanleggen. Misschien gaan ook volwassenen dan wat vaker meespelen, en merken ze dat het best leuk kan zijn.

:: Meer weten over de Tuinen van de Bloemist? www.tuinenvandebloemist.be is het adres!

Wouter Vanderstede werkt voor Kind & Samenleving. Samen met de Katholieke Universiteit Leuven deed hij dit onderzoek in opdracht van het agentschap Sociaal-Cultureel Werk van de Vlaamse overheid