Zes flats voor begeleid wonen

Het dagcentrum Medori heeft zes gerenoveerde appartementen waar mensen met een verstandelijke handicap zelfstandig kunnen wonen. Vier zijn bewoond, voor een is het nog wachten op een kandidaat. Het overblijvende appartement is gereserveerd voor een koppel. Het project kreeg de naam Beiti.

"Beiti is Arabisch voor 'bij mij'," zegt Jacques Lood­steen, de voorzitter van het dagcentrum. "Dat vonden we wel toepasselijk. Omdat ons centrum afhangt van het Brusselse OCMW, hebben we een neutrale naam gekozen, Frans noch Nederlands."

"Om in aanmerking te komen voor een appartement, moeten onze patiënten kunnen motiveren waarom ze alleen willen wonen. Zo zijn er voor het laatste overblijvende eenpersoonsappartement vier kandidaten. Voor het tweepersoonsappartement willen we in januari volgend jaar een koppel hebben."

De zes appartementen zijn te huur voor een prijs die lager ligt dan de marktprijs. Bovendien wordt erop gelet dat de huurprijs nooit een derde van het besteedbare budget van de huurder overschrijdt. "Het gaat om appartementen van vijftig vierkante meter, of zeventig voor de tweepersoonsflat. Voorlopig hebben we nog maar zes appartementen omdat je er rekening mee moet houden dat er voor één appartement vier tot twaalf uur per week begeleiding moet zijn, afhankelijk van de behoeften. Het blijft wel begeleid wonen."

Patrick, 49 jaar, is alvast heel tevreden. "Nu ik een eigen stek heb, kan ik zelf eten klaarmaken," vertelt hij apetrots als hij zijn appartement toont. Patrick woonde tot voor kort bij zijn moeder. "Ik vind het spijtig dat ze nog niet is komen kijken, maar als ze komt, dan denk ik dat ze trots zal zijn."
Patricks appartement heeft voor het raam een oranje bord. Die kleur is ook op de deurbel terug te vinden. Elk appartement heeft een andere kleur. "Zo onthouden de bewoners waar ze wonen," zegt Loodsteen.

"'s Avonds en in de weekends is er geen permanentie voor de bewoners," zegt orthopedagoge Sarah Trossaert van Medori. "In de gang hangt mijn gsm-nummer uit, ik ben dus wel bereikbaar. Als we een oproep van een bewoner krijgen, proberen we zo snel mogelijk hier te zijn. De laatste oproep die ik kreeg, was van Patrick. Enkele jongeren maakten te veel kabaal onder zijn raam, en hij heeft me toen opgebeld om dat te melden (lacht)."

Alleen wonen blijft toch een enorm grote stap voor de bezoekers van het dagcentrum. Patrick had geluk: hij kreeg veel steun en begeleiding van zijn familie, en hij kan zich alleen redden. "Dat was ook zijn motivatie," zegt Loodsteen. "Maar in het dagcentrum hebben we bijvoorbeeld ook Sergio, een jongen van Roemeense afkomst die we op straat aantroffen. Hij was het slachtoffer van mensenhandelaars. Ook hij wil graag alleen wonen, maar met zijn voorlopige verblijfsvergunning en zonder familie is dat moeilijk."

Eenzaamheid ligt ook bij andere appartementsbewoners altijd op de loer. "Voor ons is het zaak om de bewoners zo autonoom mogelijk te laten functioneren. Maar dat heeft dus ook gevolgen."

De renovatie van de zes appartementen kostte 530.000 euro. "Uiteraard willen we meer flats, maar centen zijn vaak het probleem. Brussel heeft een capaciteitsprobleem met dag- en opvangcentra, maar ook met appartementen voor begeleid wonen."

"Zelfs al liggen de appartementen onder de marktprijs, het blijft duur voor verstandelijk gehandicapten om alleen te wonen," besluit Loodsteen.