Lisa Vlaemminck schildert met oerslijm: 'Ik maak werk waar je aan kan snijden'

Beeldend kunstenaar Lisa Vlaemminck werd geboren in Brussel, studeerde schilderkunst aan het KASK in Gent en creëert vandaag in haar atelier in Molenbeek werk dat internationaal wordt getoond. In eigen stad vat ze bij galerie Rodolphe Janssen, die haar vertegenwoordigt, haar recente productie in een tentoonstelling onder de noemer Urschleim in silicon.

“Vroeger zocht ik meer naar abstractie en complexiteit in herhalingen en patronen. Het ging meer over een schilderkunstige zoektocht. Over de gelaagdheid en frictie van beelden. Vandaag maak ik werk met een explicieter karakter. Met verwijzingen naar bijvoorbeeld geweld, voedsel en seks. Ik wou meer spanning oproepen met mijn beelden, werk maken waar je je bijna aan kan snijden. Zo kom je uit bij extremere beelden. De toeschouwer wordt naar binnen gelokt met glimpen van zoete schoonheid om vervolgens op de zure, hardere aspecten te botsen.”

Op het tentoongestelde ensemble schilderijen zie je onder meer scheermesjes, bloed en geamputeerde lichaamsdelen zweven in een verraderlijk kleurrijk universum. Vlaemminck: “Ik verwijs regelmatig naar beelden van de kosmos, van aquaria of andere onderwaterwerelden, omdat dat universa zijn die loskomen van de zwaartekracht. Urschleim in silicon is eigenlijk een term die ik heb gestolen van een aflevering van The X-files. De oersoep waaruit het leven is ontstaan, is puur natuur. Urschleim in silicon is de artificiële versie daarvan. Een soort alternatief, plastic universum met mutaties tussen het natuurlijke en het artificiële, het mooie en het lelijke, het ijle en het vaste, het vlees en de machine. Op het snijvlak met science-fiction en op de grens van het perverse. Zo zijn lichaamsdelen interessanter dan een lichaam in zijn geheel, omdat ze associaties opwekken met protheses, plastic en fetisjisme.” Ook de esthetiek van videogames vloeit als vanzelf samen met de fluïde beeldtaal van Vlaemminck. “Die populaire, virtuele en escapistische beelden binnenhalen in een analoog, ambachtelijk medium als een schilderij, vind ik spannend. Zo lok ik de toeschouwer en zaai ik verwarring. Door vormen van hun oorspronkelijke betekenis te ontdoen ontstaan paradoxen en wrijving.”

Voor andere tentoonstellingen heeft Vlaemminck al ruimtelijke ingrepen gedaan en bijvoorbeeld textielsculpturen gecreëerd. Een recente vondst zijn wel haar shaped canvases: schilderdoeken met grillige vormen, die perfect bij het soms amorfe karakter van haar figuren passen. “Eigenlijk zijn die shaped canvases een logische stap. Ze zijn bijna gestolen uit mijn eigen vormentaal, en spelen in op het spel van in- en uitzoomen. Ze worden zelf deel van het beeld, of juist een kijkgat, waardoor het lijkt alsof je als toeschouwer vanuit het beeld naar het beeld aan het kijken bent.”

Lisa Vlaemmincks Urschleim in silicon loopt van 12/9 tot en met 26/10 bij Rodolphe Janssen, rodolphejanssen.com