'Lee': onscherp portret van een buitengewone fotografe

De onvolprezen Kate Winslet speelt een buitengewone vrouw: oorlogsfotografe Lee Miller. Lijkt niet te kunnen mislopen en toch stelt de biopic Lee teleur.

Lee Miller heeft de 20e eeuw intenser beleefd en gedocumenteerd dan je voor mogelijk houdt en vond zichzelf verschillende keren opnieuw uit. Geen wonder dat de bewonderde actrice Kate Winslet negen jaar lang probeerde om een film over haar op poten te zetten.

In New York was Lee Miller fotomodel, in Parijs beleefde ze het surrealisme van binnenuit tot grote vreugde van Man Ray en Picasso. Tijdens de Tweede Wereldoorlog groeide ze uit tot een van de baanbrekende oorlogsfotografen, ook al botste ze op vrouwendiscriminatie. Ze legde als een van de eersten de onuitspreekbare gruwel van de uitroeiingskampen van Dachau en Buchenwald vast op de gevoelige plaat en liet zich fotograferen in de badkuip van Adolf Hitler.

En dan hebben we nog niet over haar strijd tegen een lelijk oorlogstrauma, haar moederschap, haar kunstenaarsboerderij en successen als fotograferende kokkin.

De biopic is het regiedebuut van Ellen Kuras, die zelf naam maakte als director of photography van Eternal sunshine of the spotless mind en films van Spike Lee, Jim Jarmusch en Martin Scorsese. Maar zo veelbelovend het project eruitziet, zo fel stelt het eindresultaat teleur.

Het scenario is lapwerk met een hoog 'en toen gebeurde dit en toen gebeurde dat'-gehalte. De dialogen lijken overgenomen uit een spreekbeurt. De ingetogen, sterke vertolking van Kate Winslet, die zich naar goede gewoonte niet verlaagt tot behagen en de mindere sympathieke kantjes van de norse, stoïcijnse heldin niet wegmoffelt, staat in schril contrast met het totaal gebrek aan vertrouwen in de kijker.

Die wordt met gezwollen filmmuziek en andere larmoyante accenten tot bepaalde emoties verplicht. Zo buitengewoon was Lee Miller, zo ordinair is deze biopic.

Lee is vanaf morgen te zien in de filmzalen