Coup de coeur: warm weerzien met Kamasi Washington

Tien jaar geleden blies Kamasi Washington de jazz nieuw leven in, onder meer in het gezelschap van Kendrick Lamar. Deze week sluit hij ons in Bozar opnieuw in de armen met zijn warme saxklanken.

Op 13 november 2015 drongen drie terroristen de Parijse concertzaal Bataclan binnen, met in hun kielzog dood en vernieling. Een paar dagen later trok ik met een bang hart naar de Ancienne Belgique. Er waren extra veiligheidsmaatregelen genomen, niet veel later gingen de Brusselse cultuurhuizen door de terreurdreiging helemaal op slot. In de AB Club werd die dreiging gelukkig weggespoeld door een tsunami van warmte en hoop. Met dank aan de breed reikende armen van grote vriendelijke reus Kamasi Washington, die ons liefde toeblies met zijn even krachtige als lyrische saxofoonstoten. De gulhartige Amerikaan had net zijn kaarten op tafel gegooid met The epic, een driedubbel magnum opus dat zijn titel helemaal waarmaakte.

Washington wierp zich niet alleen op als een heiland die zwartgeblakerde zielen deed herademen, in één ruk gaf hij jazz ook een nieuw, hip elan op het moment dat het genre comateus aanvoelde. De saxgod was opgegroeid in LA, had de jazzknepen ingelepeld gekregen via zijn vader Rickey (die mee op tournee mocht) en had The West Coast Get Down opgericht, een supergroep met onder meer Thundercat op bas en Terrace Martin op toetsen. Met 'de Wu-Tang Clan van de jazz' speelde Washington zich vervolgens in de kijker bij Kendrick Lamar, die hen uitnodigde op To pimp a butterfly. Die plaat, sinds vorige maand eveneens een tiener, ontvouwde zich als een van de beste hiphopalbums ooit, en Washingtons naam was voorgoed de stratosfeer in gekatapulteerd. Eind vorig jaar bracht hij zijn vijfde album uit, waarop hij hiphop innig omhelsde. Tien jaar later is de waanzin niet weg, integendeel, maar het wordt wel een warm weerzien.