Drumster Anke Verslype kanaliseert de eb en vloed van het leven in lyrische jazz

Op Het tij, het nieuwe album van haar jazzcombo Aki, drukt de Antwerpse drumster Anke Verslype de golvende emoties tussen geluk en verlies uit met fijnzinnige, bijwijlen lyrische jazz.

Niets zo standvastig en tegelijk veranderlijk als de getijden, een dankbare metafoor voor de hoogtes en laagtes, druktes en luwtes in een mensenleven. Ook drumster Anke Verslype deinde de voorbije jaren op en neer tussen verlies en geluk, emoties die ze met haar jazzcombo Aki kanaliseerde onder de noemer Het tij, lyrische jazz die je in deze donkere herfstdagen als een warme deken rond je klamme ziel kan wikkelen.

“Twee jaar geleden hebben mijn ouders ons huis in Ieper verkocht,” vertelt Anke Verslype. “Ik vind het gek om te beseffen dat je nooit meer zal terugkeren naar een plek waar je zoveel tijd hebt doorgebracht. Je kan dat huis nog wel langs de buitenkant zien, maar binnen spelen zich andere levens af.” 'Daar woonden wij' heet een van de composities die dat komen en gaan, dat leven dat voortdurend in verandering is, tastbaar proberen te maken.

Ook via de hoes van Het tij, een schilderij van haar zus dat hun kindertijd evoceert, verklankt Verslype die nostalgie. Vorig jaar werd de drumster zelf moeder. “'Samen I' en 'Samen II' heb ik geschreven tijdens mijn zwangerschap. Wellicht ben ik ook daardoor dieper in mijn emoties gaan graven. Vroeger was schrijven meer iets rationeels, nu heb ik vooral mijn gevoelens laten spreken.”

'Voor Christiane' is dan weer een ode aan Verslypes grootmoeder, van wie ze afscheid moest nemen. “Mijn oma luisterde vaak naar klassieke muziek, wellicht heeft zij mijn liefde voor instrumentale muziek aangewakkerd. Jazz is pas later gekomen, net voor ik mij ingeschreven had aan de Jazzstudio in Antwerpen. Ik ontdekte toen een hele nieuwe wereld.” Voorheen probeerde Verslype het als singer-songwriter. Componeren doet ze nog steeds aan de piano, waarbij ze met betekenisloze woorden de melodie 'zingt'. “Eigenlijk weet ik nooit echt wat een nummer gaat worden, totdat ik met iedereen samenzit.”

Iedereen, dat zijn naast originele bandleden Willem Heylen op gitaar, Ruben De Maesschalk op bas en Marjolein Vernimmen op harp sinds kort ook Joachim Badenhorst op klarinet en Niels Van Heertum op tenortuba. Die laatste twee geven de jazz van Aki zijn fijnzinnige klassieke toets. In de golf van grootstedelijke, bijna futuristische jazz die ons de voorbije jaren overspoelde, valt Verslype subtiele, gedempte klankpalet op. “Elektronica is nooit mijn ding geweest. Wellicht ging ik daarom ook in de tegenovergestelde richting.”