Hulk van JMF debuteert op Couleur Café: 'Maakt niet uit wat er gebeurt, ik blijf gefocust'

Als Nederlander met Congolese roots die in België in het Frans is beginnen zingen moest Hulk van JMF aanvankelijk opboksen tegen vooroordelen, maar zowel Aya Nakamura als Fally Ipupa zijn fan. En u binnenkort ook, want stil blijven staan op zijn zonnige mix van besmettelijke afrogrooves en hedendaagse grootstedelijke pop met veel autotune-effecten is onmogelijk, getuige straks ook zijn twee passages op Couleur Café.

Couleur Café stond al een tijdje op zijn afvinklijstje, maar dat Christ-Levi Kuete (25) er meteen twee keer op de affiche mag staan, had hij ook zelf niet zien aankomen. “Top! Ik open met mijn eigen show op vrijdag, en zondag mag ik de Niveau4-set afsluiten,” klinkt het trots in de coulissen van de Leuvense concertzaal Het Depot, waar hij diezelfde avond zal try-outen met de talentenpoel van Couleur Café.

Kuete ging twee jaar geleden viraal onder zijn artiestennaam Hulk van JMF (de JMF spreek je uit als "Je m’en fou") met het aanstekelijke TikTok-hitje ‘Go bébé’, dat ook op de try-out vreugdekreetjes, heupbewegingen en kamerbrede smiles losweekte bij de jonge fans. “Ik had het destijds niet eens zelf gepost op m’n socials. Een familielid zette het op zijn Snap, en een meisje heeft het daarna op TikTok gepost. Niemand kende me toen, tot ik plots allerhande enthousiaste berichtjes kreeg op mijn Snap met een link naar de Snap van de Aya Nakamura, de Franse sterzangeres. ‘Kijk wat ze doet! Ze zingt jouw liedje!’ Nog geen tien minuten later dm’de ze mij op Instagram: ‘Ik luister je muziek. Doe zo voort. Komt goed met jou.’”

Meer had Hulk niet nodig om zich helemaal te smijten. Nu is hij niet alleen de gedroomde opener van een festival dat inzet op grootstedelijke grooves en muziek van de Afrikaanse diaspora, hij lijkt er ook van overtuigd dat hij de grootste Belgische afrozanger zal worden.

Niet slecht voor het buitenbeentje tussen de rappers en r&b-zangeressen van Niveau4. Zijn onconventionele parcours maakt zijn doorbraak des te opmerkelijker. Geboren in Weert in Nederlands Limburg verhuisde hij later naar Purmerend in de buurt van Amsterdam. Maar elke zondagochtend was hij te vinden in ‘zijn’ kerk in Den Haag, waar hij net als zijn vrienden en familieleden zong en drumde in het koor. Een kleine tien jaar geleden volgde de verhuis naar het Belgische Erembodegem. Daar begon hij muziek te maken. Eerst nog als hobby, want aanvankelijk was het de bedoeling dat hij zou doorbreken als profvoetballer.

“Het zag er ook goed uit. Trainer Urbain Spaenhoven gaf me een contract en liet me debuteren in het eerste elftal van Lierse Kempenzonen. Nadat ik mijn kruisbanden gescheurd had, ben ik nog teruggekomen, maar ik verloor mijn lust in het voetballen. Ik ben beginnen werken en heb me op mijn muziek gestort. Ik vond dat er in België sowieso niet genoeg aandacht was voor afromuziek. Daar wou ik verandering in brengen.”

In het prille begin van zijn carrière wist Kuete niet goed in welke taal hij moest zingen. Vooraleer hij definitief koos voor het Frans, zong hij ook in het Nederlands. De nieuwe, acht tracks tellende ep die in juli verschijnt heeft hij moedwillig Je t’avais dit non ? gedoopt. “Die ‘Ik had het je toch gezegd?’ is een sneer naar mijn oude management. Dat geloofde niet in mijn visie. ‘Je bent een Nederlander, ze gaan je uitlachen als je in het Frans begint te zingen,’ klonk het. Maar ik kon toch geen grote (internationale) carrière uitbouwen in deze muziekstijl (die in eerste instantie zou aanslaan bij de Franssprekende Congolese diaspora, red.) als ik in het Nederlands was blijven zingen?”

Kuete noemt zichzelf het levende bewijs dat als je echt iets wilt bereiken dat ook kan, zolang je er maar hard genoeg voor werkt. “In Nederland was mijn Frans echt slecht. We woonden er in een buurt met vooral Marokkaanse en Surinaamse Nederlanders. Niemand sprak er Frans. Pas toen we in België zijn komen wonen en al mijn vrienden Franst spraken en in Brussel woonden, is dat fel verbeterd. Maar ik heb ook veel en aandachtig geluisterd naar Franse muziek en naar Franstalige familieleden. Ik heb iedereen veel vragen gesteld, opdat ik ook in het Frans een goed niveau zou bereiken om muziek te maken. Het hielp dat ik me meteen thuis voelde in de Congolese gemeenschap hier. Men snapt er mijn muziek ook veel beter. Mijn grootste trots is niet dat ik bekend ben geworden, maar dat mensen niet doorhebben dat ik gewoon een Nederlandse jongen ben die domineert in een Franstalig land, in een taal die niet zijn moedertaal is!”

Als hij tegenwoordig niet in zijn studio in Ukkel aan het opnemen is, zit Kuete in Parijs, waar Sony zijn eerste singles uitbracht en Wagram Music zijn muziek nu verdeelt. In het najaar treedt hij er voor het eerst op. “Daar kijk ik enorm naar uit, ook omdat ik er volgens Spotify de meeste fans heb. Ik ga er morgen trouwens naartoe om een nieuw clip op te nemen.” Die vaak zeemzoete clips waarin vrouwen het hof gemaakt worden en de romantische liefde verheerlijkt wordt, spelen een belangrijke rol bij het in de markt zetten van zijn muziek. “Het hoort een beetje bij onze stijl. We praten onderling natuurlijk over vrouwen, maar altijd op een nette, liefdevolle manier, nooit als objecten. Dat vind ik belangrijk.”

Het is ook de stijl van de Congolese superster Fally Ipupa. In december stond Hulk in de ING Arena nog in zijn voorprogramma te blinken. “Hij is een van mijn favoriete artiesten op aarde, maar toen hij zijn concert op social media aangekondigd had, voelde ik aan dat hij bij mij zou komen aankloppen. Hij doet voor zijn supports sowieso graag een beroep op lokale artiesten en er zijn hier nu eenmaal niet veel zangers die in zijn genre actief zijn. Hij luistert ook naar mijn muziek, want in ‘Go bébé’ heb ik zijn stem gebruikt en daar hebben we vooraf zijn toestemming voor gevraagd. Hij ging trouwens akkoord zonder er geld voor te vragen! Hij is een echt voorbeeld voor jonge Congolezen.”

Zijn soloshow op Couleur Café speelt Hulk van JMF met zijn eigen band, waarvan Andy Kisema en Linimas Mbadu ook de Niveau4-set begeleiden. “Eigenlijk zijn het multi-instrumentalisten. We kennen elkaar al vijftien jaar. Zij kwamen ook met hun familie vanuit Antwerpen naar Nederland afgezakt om in onze kerk muziek te spelen, zeker als er ceremonies plaatsvonden. We vormden daar een hechte internationale kliek. Toen ik hiermee begon, heb ik hen meteen gebeld. Dit moest ik samen met hen doen. Ik zie hen ook niet gewoon als vrienden, maar eerder als broeders met wie ik nog een hele weg af te leggen heb.

Rest de vraag hoe hij aan zijn opvallende artiestennaam komt. “Ik ben een erg rustige jongen, maar op een voetbalveld kon ik naar ’t schijnt soms agressief uit de hoek komen,” besluit hij lachend. “Mensen herkenden me dan niet. Mijn jeugdcoach zei me dat ik hem aan de Hulk deed denken: een heel kalme persoonlijkheid, maar als hij boos is, wordt hij een monster. Na een tijdje noemden al mijn teamgenoten me zo. De ‘JMF’ is er later bij gekomen. Mijn vrienden zeiden me voortdurend dat ik me nergens zorgen over maak. Je m’en fou. Dat klopt: maakt niet uit wat er gebeurt, ik blijf gefocust op mijn doel.”

Hulk van JMF speelt op vrijdag 28 juni op Couleur Cafe en sluit er op zondag 30 juni ook de Niveau4-set af. De ep Je t’avais dit non ? verschijnt op vrijdag 12 juli. Meer info op couleurcafe.be