Misschien staat niet iedereen erbij stil, maar het Atomium is ook een kunstwerk. Wie daar wel bij stilstaat, is actrice en regisseur Jolente De Keersmaeker, die opgroeide in de schaduw van de negen bollen.
©
Ivan Put
| Theatermaker Jolente De Keersmaeker heeft sinds haar kindertijd een emotionele band met het Atomium.
Viewmaster
Theatermaker Jolente De Keersmaeker: 'Het Atomium is kunst'
Wat kiest Jolente De Keersmaerker?
Jolente De Keersmaeker kiest het Atomium (1958)
- Symbool
Sinds Expo 58 is het een 102 meter hoog symbool van België en het vooruitgangsoptimisme van de jaren 1950 en 1960
- Overlever
De creactie van ingenieur André Waterkeyn en achitecten André en Jean Polak zou oorspronkelijk maar zes maanden blijven staan
- Roestvrij
De negen, sinds de renovatie in roestvrij staal uitgevoerde bollen verbeelden de negen atomen die de elementaire kristalstructuur van ijzer vormen, man dan 165 miljard maal vergroot
“Ik ben afkomstig uit Wemmel, vlak bij het Atomium,” zegt Jolente De Keersmaeker, die deze maand naar Brussel terugkeert met Klytaimnestra van STAN en Olympique Dramatique (8 & 9/5, KVS BOL). “Als tiener ging ik vaak met de fiets of mijn brommertje naar het Park van Laken om er te joggen, en dan kwam ik er altijd langs. Ook op weg van en naar school in Brussel zag ik het Atomium bijna elke dag.
Voor veel mensen is het een bezienswaardigheid zonder veel betekenis, voor mij ligt dat anders. Als kind kon ik het eigenlijk niet goed plaatsen. Als ik me op een afstand neerlegde om ernaar te kijken, dan kreeg ik hetzelfde wonderbaarlijke gevoel dat je hebt wanneer je onder een zuiderse sterrenhemel ligt of naar een schilderij kijkt: je voelt je nietig en klein, en zoekt naar een manier om je ertoe te verhouden. Als iets gecreëerd door mensenhanden zo'n gevoel in mij kan opwekken, dan is het kunst. Omdat het mij bevraagt en op mijn plaats zet.” Dat het Atomium eigenlijk iets nietigs verbeeldt, accentueert die spanning nog.
Wanneer ik me als kind op een afstand neerlegde om naar het Atomium te kijken, dan kreeg ik hetzelfde wonderbaarlijke gevoel dat je hebt wanneer je onder een zuiderse sterrenhemel ligt: je voelt je nietig en zoekt naar een manier om je ertoe te verhouden.
Theatermaker
Ook toen De Keersmaeker uit Brussel wegging, liet het Atomium haar niet los. “Het is een van de eerste dingen die ik aan mijn kinderen wilde tonen in de stad. Het blijft overweldigend, ook in het donker met de lichtjes aan.” Erin gaan hoeft voor haar niet. “Ik heb er weinig herinneringen aan toen ik het eens heb bezocht. De buitenkant maakt veel meer indruk. Van op de trein tussen Brussel en Antwerpen is het ook een ankerpunt in de ruimte.”
En in de tijd, legt De Keersmaeker uit. “Als spoor van Expo 58 staat het voor een wereld en een tijd die ik niet heb gekend, maar die voor de generatie van mijn ouders een tijd van vernieuwing was. Een kantelpunt, dat de periode van de Wereldoorlogen afsloot. Een tijd met een mooie energie aan de vooravond van de jaren 1960. Een droom haast, een groots gevoel dat de ontwerpers perfect wisten te verbeelden.”
Lees meer over: Podium , jolente de keersmaeker , Olympique Dramatique , STAN , Klytaimnestra , Atomium
