#78 Radio Radzinski met Frank Vander linden: over 'IRein', scheve velden en 'Dik Lowieke'

Frank Vander linden heeft pas op relatief latere leeftijd de keuze gemaakt om zich volledig op de muziek te storten. En da's de juiste geweest. In 1992 richt hij samen met Michel De Coster de Nederlandstalige rockband 'De Mens' op. Daarmee komt er een einde aan de halve droom om het te maken als doelman bij Steenokkerzeel en Real Madrid. "De drive die ik heb om te winnen op een podium, heb ik nooit gehad op een voetbalveld," vertelt Vander linden in deze aflvering van Radio Radzinski. Al voegt hij daar meteen aan toe dat er met Anderlecht wel een band voor het leven is.

'Ergens onderweg', 'Jeroen Brouwers schrijft een boek', 'Ik dacht aan een vrouw' (zie hieronder) en natuurlijk 'Irene'. Het zijn maar enkele muzikale pareltjes die tot het muzikale oeuvre van 'De Mens' of Frank Vander linden behoren. Al moet Rein zijn kennis over de Nederlandstalige rockband wel dringend bijspijkeren. Want verder dan 'IRein' kwam hij niet. Een nieuwe bijnaam houdt hij er wel aan over.

Nestkastjes, incasseren als doelman en 'Snokkerzeel'

Frank Vander linden is een man van vele passies. Want hij verzamelt ook houten wijnkistjes om er vogelkastjes, excuseer nestkastjes, van te bouwen. En voor het begin van 'De Mens' had hij er ook al een baan als verkoper van kantoorspullen en een job als freelance muziekjournalist opzitten. Daarbovenop ambieerde hij nog een carrière als doelman van Steenokkerzeel.

Een succes is dat wel nooit geworden, met uitslagen als 20-0 tegen Meerbeek en nog een paar andere rammelingen op scheve velden in de buurt van Leuven. Er is zelfs een seizoen geweest waarin Frank met zijn ploeg maar een goal heeft gescoord. Dan weet je genoeg.

Rein fleurt helemaal op bij de verhalen over de matchen tegen 'zijn' Leefdaal. Al worden de positieve vibes wel op de proef gesteld wanneer hij over zijn grootmoeder begint. Die heeft hem ooit verteld dat ze Steenokkerzeel in de volksmond 'Snokkerzeel' noemen. Maar dat doet Vander linden af als een grove leugen. "Uw grootmoeder moet haar bakkes houden," tikt hij de voorzet van Rein maar al te graag binnen.

'De man van de zus van mijn moeder' en natuurlijke verwarming

Hoewel het voetbal hem nooit meer heeft gegeven dan een plaats op de bank van een derde- of vierdeprovincialer, is hij het wel altijd blijven volgen. En met voetbalclub Anderlecht heeft hij een band voor het leven. Die heeft hij volledig te danken aan 'de man van de zus van zijn moeder', beter bekend als zijn peter. Die is in lang vervlogen tijden nog kaartjesknipper geweest bij paars-wit en heeft hem de microbe doorgegeven.

Samen gingen ze naar wedstrijden kijken in het Astridpark en daar werd de kou al eens getrotseerd met een natuurlijke verwarming. Het heeft hem wonder boven wonder geen afkeer van het voetbal bezorgd. Al ziet hij zichzelf wel niet als een fanatieke supporter. "De drive die ik heb om te winnen op een podium, heb ik nooit gehad op een voetbalveld," zegt hij daarover.

David Steegen, 'Dik Lowieke' en Anatool

Verder in de aflevering hebben we het nog over zijn vriendschap met David Steegen. Want de ex-woordvoerder van de club zouden ze volgens Vander linden maar beter snel weer een job aanbieden. Pico vertelt tussendoor ook nog over zijn ervaring als Mexicaanse vogelfluisteraar tijdens het carnaval van Halle. Da's voor Frank het teken om zijn nooit uitgebrachte carnavalshit 'Dik Lowieke' te zingen.

Komen nog aan bod: de acties van harde kern BCS, het HUMO-artikel over het bestuur en de communicatie van Fredberg. Godfried haalt op het einde ook nog het interview in Het Laatste Nieuws met Marc Uytterhoeven over zijn vriend Vandenhaute aan. En we maken de winnaar bekend van de door Yves Vanderhaeghe gesigneerde strips van Jommeke met Anatool in de hoofdrol. Afsluiten doen we met 'Hallelujah' van Jeff Buckley.