#89 Radio Radzinski met Yanko Beeckman: over transfers, Juan Lozano en een slijmbeurs

Na vijf speeldagen staat RSC Anderlecht helemaal bovenaan het klassement. Een paar ploegen hebben wel nog een wedstrijd te goed, maar toch is het een moment om te koesteren. Dat doen we dan ook in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski met voetbaljournalist van Het Nieuwsblad Yanko Beeckman. Voor hem is Anderlecht nog altijd een topclub. “Al zou ik paars-wit nu nog niet bombarderen tot titelkandidaat.”

Voetbaljournalist Yanko Beeckman jaagt vandaag een stroomstoot door de sportredactie van Het Nieuwsblad. Op zijn 27ste is hij nog niet eens half zo oud als ‘eminence grise’ en grote baas Ludo Vandewalle. En toch is hij aangeduid als presentator van ‘Sjotcast’. Iedere week analyseert hij in die podcast, hoe kan het ook anders, samen met Frank Raes en Franky Van der Elst zowel de Belgische als de internationale competities.

De ‘Gouden Pico’ en een ontstoken slijmbeurs

Sinds deze week is hij ook elke maandagochtend te horen op radiozender Nostalgie. Als sidekick geeft hij daar commentaar bij het afgelopen voetbalweekend, maar reikt hij ook de ‘Gouden Yanko’ uit. Die trofee is bedoeld voor iemand die zich heeft laten opmerken met een uitzonderlijke sportprestatie. Het inspireert Pico meteen om de ‘Gouden Pico’ in het leven te roepen.

Slijmbal Rein ziet in radio Nostalgie dan weer de ideale balsem voor zijn oude ziel en verklapt dat hij een grote Yanko-fan is. Reden genoeg voor Godfried om het dan zelf maar even te hebben over zijn ontstoken slijmbeurs. Die had Yanko in een ander leven misschien wel zelf kunnen verzorgen. Want na een uiteengespatte droom om zelf profvoetballer te worden, was geneeskunde studeren voor hem het logische alternatief.

Op de koffie bij Lozano

Het wordt uiteindelijk Toegepaste Taalkunde Spaans-Frans. Die studie en zijn Spaanse achtergrond komen Yanko goed van pas wanneer hij een poging doet om een interview vast te leggen met Juan Lozano. ‘El Rey’ was een van de meest begaafde voetballers van zijn tijd. Hij draagt tussen 1983 en 1985 het truitje van Real Madrid en speelt in totaal vijf seizoen voor Anderlecht. Op 12 april 1987 maakt Ivan Desloover met een horrotackle zo goed als een einde aan de carrière van de Spanjaard.

Lozano is meer begaafd dan beschaafd. Want wanneer Beeckman hem opbelt, krijgt hij van de ex-Beerschot-speler in plat Antwerps te horen ‘dat ze hem gerust moete loate omdat hem aant eten is’. En toch volgt er daarna nog een lang informeel gesprek in het Spaans en een officieel restaurantbezoek met interview in zijn geboorteland.

‘Met Léoni komt de beste transfer uit 1B’

Genoeg nostalgie dan, zelfs voor Yanko. Want na lang wachten heeft sportief directeur Jesper Fredberg maar liefst tien transfers uit zijn mouw geschud. En daar zijn met Dolberg en Delaney twee landgenoten van Fredberg bij. Die weten net zoals de Fransman en look-a-like van Peter Verbeke Alexis Flips te overtuigen. Al is de beste transfer voor iedereen aan tafel er eentje waarvoor niets betaald is.

“Met Théo Leoni heeft het park een nieuwe chouchou. Die gaat er volgens mij nooit meer uit,” is Rein stellig. Beeckman ziet in hem dan weer een nieuwe Olivier Deschacht. “Daarmee wil ik zeggen dat hij wel eens heel zijn leven bij Anderlecht zou kunnen blijven. Omdat de clubliefde bij hem simpelweg nog groter is dan bij de rest van de kern. Dat merk je ook in interviews na de wedstrijd.”

Minder lovende woorden zijn er voor Luis Vázquez. “Die kan volgens mij gewoon niet voetballen. Een vriend van mij denkt dat hij zelfs geen een goal zal maken voor Anderlecht. Da’s overdreven en daarom ben ik met die kerel ook een weddenschap aangegaan. Als hij toch scoort geeft hij een rondje in een café naast het stadion, anders moet ik aan het einde van het seizoen verkleed naar de wedstrijd.”

Beeckman wil hem niet meteen afbranden, maar stelt zich wel vragen bij de transferprijs. “Vijf miljoen euro voor een tweede spits is toch wel bijzonder veel. Met dat bedrag kan je volgens mij beter iemand anders halen voor posities waar nog bloedarmoede is.”

Kindermans en een high five met Wouter

Verder gaan we in deze aflevering nog dieper in op het vertrek van het hoofd van de jeugdopleiding Jean Kindermans naar Antwerp. En geloof het of niet: collega Toon Hendrikx heeft een high five uitgewisseld met Wouter Vandenhaute. Rein verloot aan het einde ook nog een papieren versie van zijn doctoraat. Muzikaal afsluiten doen we dan weer met een liedje dat we al eens gehoord hebben. Want net als David Hubert kiest Beeckman voor ‘Sarà perché ti amo’ van Ricchi E Poveri.