Aanstormend talent Maxime Lemaitre: 'Op mijn ski’s kan ik mezelf zijn'

Maxime Lemaitre (17) is een jongeman zonder vrees. Hij leeft voor zijn sport en smijt zich in alles wat hij doet. Dat daar wel eens breuken bij komen kijken, neemt hij erbij. Want hij heeft een doel: het maken in de wereld van freestyle ski en zoveel mogelijk op zijn skilatten kunnen staan. “Want dan ben ik pas echt gelukkig.”

“Mijn voornaamste drijfveer is de kick die ik voel tijdens het skiën,” vertelt Lemaitre. “Op mijn ski’s staan betekent gewoon alles voor mij. Vergelijk het met iemand die de lotto wint, zo voel ik me. Ik hoor van anderen wel eens dat ik zot ben omdat ik aan freestyle ski doe, maar ik doe tenminste wat ik graag doe. Het gevoel dat je hebt bij een goede landing na een moeilijke trick is onbeschrijflijk.”

De zoektocht naar kicks zorgde ervoor dat de Brusselaar heel wat sporten ontdekte. Aanvankelijk was dat freestyle rolschaatsen, later BMX en onlangs zelfs freestyle waterskiën. Als het maar freestyle is. De liefde voor de sneeuw groeide jarenlang, tot het hem als prille tiener helemaal innam.

“Ik ging jarenlang een à twee keer per jaar skiën, onder meer met mijn gehandicapt broertje. Tot mijn twaalfde was dat slalomski. Ik nam onder meer deel aan competities van ESF, de Franse skischool, en zonder al te veel training deed ik dat niet slecht. Maar ik werd het beu en ben dan stilaan wat freestyle beginnen te doen. Ik wou wat anders doen dan de klassieke skidisciplines.”

“Op mijn veertiende heb ik freestylestages gevolgd in Frankrijk, waar ik heel wat nieuwe tricks heb bijgeleerd. Toen is het voor mij echt begonnen. Ik ben dat jaar een viertal keer in de bergen gaan skiën en heb er onder meer getraind met de freestyleclub van La Rosière. Ik wou niets anders meer doen.”

Lemaitre gaat helemaal op in zijn sport. De sfeer in de scene vindt hij fantastisch en hij heeft de kicks waar hij naar op zoek is. “Het is een manier om mijn gevoelens te uiten en mezelf te zijn. Je mag doen wat je wilt, zijn wie je wilt. Kritiek hoort er niet bij, want iedereen heeft zijn eigen stijl. Freestyle is vrijheid. Het is een manier om te ontsnappen naar een compleet andere wereld. Als ik op mijn ski’s sta, ben ik de echte Maxime Lemaitre.”

Luchtgevoel kweken
Die echte Lemaitre is een skiër die er altijd voor gaat, zonder te veel na te denken over de gevolgen. “Ik durf veel,” zegt hij. “Soms te veel.” Het bewijs: vorig jaar brak hij zijn duim en zijn pols. Als hij valt deert de pijn hem niet echt, maar wel de vraag of hij eventueel buiten strijd is. Dat de Brusselaar dolverliefd is op zijn sport, bewees hij ook door (tijdelijk) te verhuizen naar Genk. “Ik ben een jaar op internaat gegaan om dichter bij de indoorskipiste van Peer te zijn. Mijn moeder staat volledig achter me en steunde me ook bij die keuze. Maar mijn idee om regelmatig te gaan skiën bleek niet echt te lukken. Het was toch een eindje rijden met mijn brommer en ik had in die periode ook wat last van blessures. Uiteindelijk ben ik teruggekeerd. Op sportief vlak bracht het niet wat ik hoopte, de mentaliteit was er te verschillend en ik miste mijn vrienden.”

“Een topsportstatuut is ongelooflijk moeilijk te verkrijgen als freestyle skiër. Dat begrijp ik niet goed. Hoe wil je dat de sport hier dan evolueert? Hopelijk kan de volgende generatie genieten van onze inspanningen. Ik wil daar een bijdrage aan leveren. Dat moet onder meer gebeuren door onze sport meer in de aandacht te brengen.”

Om de media te halen, moet je presteren. En om goede resultaten te halen moet je veel trainen, waarvoor je dan weer de nodige financiële middelen nodig hebt. Want ski is nu eenmaal geen goedkope sport. Gelukkig kan Lemaitre op sponsor Peak Performance rekenen om hem van skikleding te voorzien. Steun van de federatie is naar eigen zeggen nooit een optie geweest.

“Ik probeer mijn trainingen elk jaar op te drijven. Momenteel brengt mijn moeder me twee keer per week naar de piste in Peer. Daar train ik op zaterdag met Airborne, het team waar onder meer topper Katrien Aerts les geeft. En als ik de kans heb, ben ik weg naar de bergen. Vorig jaar was dat een zevental keer. Daarnaast loop en fitness ik regelmatig, en ik ga ook drie keer per week turnen – ik doe er vooral trampoline – om mijn luchtgevoel te trainen.”

Gebroken rug
De jonge Brusselaar heeft naam gemaakt in de Belgische freestyle skiscene. Zijn spectaculaire stijl en goede resultaten zorgen ervoor dat er veel van hem wordt verwacht. Dat bleek nog maar eens tijdens het afgelopen Belgisch kampioenschap. “Ik heb er twee van de drie disciplines gewonnen, maar wat me vooral fier maakt is de prijs van Most Progressive Rider. Die wordt toegekend aan de skiër die de meeste vooruitgang heeft geboekt. In België ben ik degene waar het grootste aantal mensen in geloven. Dat voel ik ook: verschillende organisaties nodigen me uit en steunen me. Ik probeer me zo veel mogelijk te tonen en aan zo veel mogelijk evenementen deel te nemen om die rol waar te maken.”

“Ze noemen mij soms de kleine Benji (naar Benjamin Declercq, zie BDW 1411) omdat ik er altijd voor ga, net als hem. De backflip is ook een van mijn favorieten, maar nu train ik op een trick waarbij je een 360 doet, maar dan horizontaal. Daar werk ik volop aan, met vallen en opstaan.”

De toekomstplannen van Lemaitre zijn simpel: zo veel mogelijk skiën. “Ik ga wellicht deeltijds onderwijs volgen en zou dan graag werken bij een snowboardshop bij mij in de buurt. Ik ken de uitbaters goed en zou dankzij goede afspraken met hen meer tijd in de bergen kunnen doorbrengen. En eens ik mijn diploma heb, trek ik naar de bergen.”

“Ik mik op de Europese top, met de wereldtoppers strijden is wellicht te hoog gegrepen. Ik ga er volledig voor en zie wel waar ik eindig. Zelfs al is dat met een gebroken rug, ik wil achteraf vooral geen spijt hebben. Na mijn carrière wil ik jongeren helpen met het halen van de wereldtop. Mijn doel is echt niet om rijk te worden. Ik wil gewoon skiën.”