Achtergrond: Willy Michielsen stapt op bij Union

Union zit zonder voorzitter. Nadat vorig jaar een groep Italiaanse investeerders zich inkocht bij de derdeklasser, ging het op bestuurlijk vlak van kwaad naar erger. De jongste maanden was de 'samenwerking' met de Italiaanse investeerders compleet vastgelopen in een machtsspel zonder einde. De club met het historische stamnummer 10 was gegijzeld, met als losgeld... de kop van de voorzitter.

Willy Michielsen hield het al op 15 december voor bekeken, maar hij wachtte tot begin januari om zijn beslissing te bekrachtigen. En dat is geen toeval. Achter de schermen moet erevoorzitter Charles Picqué een nieuw bestuursevenwicht zien te forceren. Want de macht die de (niet onbesproken) Italiaanse investeerders nastreven, begint gevaarlijke proporties aan te nemen.

Tot nader order hebben de Italianen vier contractueel vastgelegde zitjes in de raad van bestuur van Union, waaronder dat van de gedelegeerd bestuurder. Daartegenover stonden evenveel zitjes voor Brusselse bestuurders, waaronder dat van de voorzitter. Bij verdeeldheid van stemmen (4 tegen 4) had Picqué bedongen dat de beslissing de 'historische' aandeelhouders toekwam. En dat was de Italianen een doorn in het oog, waarop ze in de coulissen een oorlog ontketenden. Nu Michielsen opstapt, is het 4 tegen 3. De voorzitter wordt uiteraard vervangen, maar valt zijn opvolger wel nog onder de noemer 'historische aandeelhouder'?

Het lijkt er dan ook sterk op dat de Italia­nen (die met hun inbreng van één miljoen euro 65 procent van de aandelen hebben) nu de eigenlijke macht hebben gegrepen. Op papier is dat een logische zaak, maar in de realiteit zou het weleens het begin van het einde kunnen zijn. De investeerders geven al het geld immers in een razendsnel tempo uit aan dure spelers uit de 'eigen stal'. Buitenlandse profspelers die sportief geen meerwaarde betekenen in de Belgische derde klasse: dat maakt ook de voorlaatste plaats in het klassement pijnlijk duidelijk. Officieel is het de bedoeling om spelers in de etalage te plaatsen en die dan met winst door te verkopen. Alleen lijkt het onwaarschijnlijk dat er momenteel één speler is waarmee ze een paar honderdduizend euro's zouden kunnen recupereren. Mogelijk spelen er dus ook andere motieven.

Feit is dat de Italianen ook even bij Union Namen vertoefden. Datzelfde Namen wordt nu genoemd in een fraudezaak waarbij de Duits-Kroatische gokmaffia betrokken zou zijn. Tot dusver zijn er geen aanwijzingen dat het duo Cordella-Dal Cin betrokken is, maar het geeft wel aan hoe snel een club financieel en sportief in een gevaarlijk moeras verzinkt. Overigens staat gedelegeerd bestuurder Dal Cin in Italië op non-actief en mag hij er van de voetbalbond vijf jaar lang geen functies opnemen omdat hij een match aan een bevriende clubvoorzitter verkocht zou hebben. In de eindstrijd van een competitie wat op de rem gaan staan om een ander team niet in degradatieproblemen te brengen, gebeurt wel vaker. Maar daarvoor ook een paar honderdduizend euro's opstrijken is toch wel erg bedenkelijk.

Nadat Willy Michielsen als voorzitter-bestuurder ontslag nam, stuurde Union meteen een persbericht rond waarin men stelde dat de gesprekken met de Italianen weer liepen en in een warme, hartelijke sfeer verliepen. Union zou netjes het seizoen kunnen rondmaken. Maar wat daarna?